Malbork

Początki miasta Malbork są związane z budową zamku, który został wzniesiony przez Zakon Krzyżacki, niemiecki zakon wojskowy biorący udział w wyprawach krzyżowych, które rozpoczynano w imię obrony wiary. W 1226 roku polski książę Konrad Mazowiecki przekazał Zakonowi ziemię leżącą przy północno – wschodniej granicy kraju, aby zyskać pomoc zakonu w walce z pogańskimi mieszkańcami krajów nadbałtyckich, którzy to atakowali ziemie księcia. Wkrótce podbili Prusy i utworzyli swe własne państwo na przyległych ziemiach. Podczas rządów Zakonu powstało wiele miast i zamków, również Malbork, znany także pod nazwą Marienberg (Gród Marii). Konstrukcja fortecy nad rzeką Nogat rozpoczęła się w 1276 roku, a skończyła w pierwszych latach XIV wieku. Wtedy też stała się siedzibą Wielkiego Mistrza. W późniejszych czasach twierdza była przebudowywana i stawała się coraz większa. Prawdopodobnie gdyby książę Konrad Mazowiecki przewidział, że potęga Zakonu aż tak wzrośnie, nie wpuściłby ich na ziemie swego królestwa. Rycerze zakonu w swych białych płaszczach z charakterystycznym czarnym krzyżem stali się wkrótce najniebezpieczniejszymi wrogami Polski. Chociaż Malbork od 1457 roku należał do Polski, Zakon Krzyżacki istniał tam aż do początku XVI wieku. W 1525 roku Wielki Mistrz zakonu złożył hołd królowi Polski, przeszedł na luteranizm i rozwiązał Zakon. Malbork należał do Polski aż do czasów rozbiorów, kiedy to został zaanektowany przez Prusy. Najpierw został przekształcony w koszary, a później w epoce Romantyzmu przekształcono go w symbol średniowiecznej niemieckiej chwały. Miasto przetrwało okres II Wojny Światowej niemal bez zniszczeń
Malbork jest położony w północnej części Polski, dokładnie w południowym krańcu Żuław Wiślanych – płaskim regionie tworzącym deltę Wisły. Pod względem geologicznym tereny te są uznawane za depresję, gdyż leżą poniżej poziomu morza. Żuławy znane są ze swych żyznych gleb oraz malowniczych krajobrazów, poprzecinanych dopływami Wisły. Jednym z nich jest przepływająca przez Malbork rzeka Nogat. Malbork jest położony około 50 km na wschód od Gdańska oraz 30 km na południowy – zachód od Elbląga.
Turyści odwiedzają Malbork głównie aby zobaczyć olbrzymi zamek, który składa się z trzech części: zamku niskiego, który jest zniszczony i niedostępny dla zwiedzających; zamku średniego oraz zamku wysokiego. Zwiedzanie rozpoczyna się od zamku średniego, czyli zbudowanego później, większego segmentu z trzema skrzydłami wychodzącymi na dziedziniec. Znajduje się tam również Pałac Wielkich Mistrzów – wspaniały zabytek gotyckiej architektury, ozdobiony wąskimi kolumnami. Turyści najczęściej odwiedzają tam piękne wnętrza budowli, łącznie z komnatami letnimi i zimowymi, sypialnią, oraz Wielkim Refektarzem z delikatnymi ornamentami i imponującymi sklepieniami. W wielu komnatach znajdują się wystawy, m. in. bursztynów i kolekcji broni. W 1997 roku zamek został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Obecnie w Malborku mieszka około 40 000 osób. Miasto jest centrum regionalnym, kluczowym węzłem transportowym oraz popularnym miastem turystycznym. Oprócz wspaniałego zamku Malbork posiada inne ciekawe zabytki – gotycki ratusz, kościół parafialny z przełomu XV i XVI wieku oraz Szpital jerozolimski z XVI wieku. W okolicy Malborka, w miejscowości Stogi znaleźć można nietypowe i słabo znane zabytki – cmentarz mennoitów. Menonici to holenderscy protestanci, którzy przybyli w te rejony w XVI wieku, aby uciec od hiszpańskich władców Holandii. Podczas swojego pobytu pomogli oni w budowie wielu rowów irygacyjnych.