Tadeusz Kościuszko
"Biografia Tadeusza Kościuszki"
Andrzej Tadeusz Bonawentura Kościuszko urodził się 4 lutego 1746 roku w Mereczowszczyźnie ,zmarł zaś 15 pażdziernika 1817 roku w Solurze .Był Generałem Polskim ,inżynier fortyfikator .W 1794 roku wzniecił antyrosyjskie powstanie w Polsce ,zwane Insurekcją Kościuszkowską .Pełnił funkcję Najwyższego Naczelnika Siły Zbrojnej Narodowej w powstaniu .
Tadeusz Kościuszko był czwartym dzieckiem miecznika brzeskiego Ludwika Tadeusza ,który był półkownikiem regimentu buławy polnej litewskiej.Ród Kościuszków wywodził się od dworzanina króla Zygmunta I Konstantego zwanego zdrobniale "Kostiuszko".Ten dworzanin za swoje zasługi na dworze pana dostał na własność majątek Sienchowicze ,który stał się rodową siedzibą Kościuszków .
W 1755 roku Tadeusz razem ze swoim bratem Rozpoczęli naukę .Ze względu na kłopoty w rodzinie obaj zrezygnowali z kontynuowania nauki .Józef miał dziedziczyć niewielki majątek rodzinny ,więc Tadeusz wybrał karierę wojskową .W 1765 Stanisław Agust Poniatowski założył Szkołę rycerską .Miała ona wychowywać nowoczesną kadrę rycerską ,która była gotowa na poświęcenie dla ojczyzny .18 lutego Kościuszko wstąpił do Korpusu Kadetów Szkoły Rycerskiej ,gdzie wyróżniał się .Studiował tam Historię Polską i powszechną ,filozofię ,łacinę ,język polski ,francuski i niemiecki oraz prawo ,ekonomię ,arytmetykę ,goeometrię ,miernictwo .W trakcie nauki osiągnął rangę chorążego ,a po ukończeniu Szkoły Rycerskiej został Kapitanem .Następnie wyjechał do Francji ,gdzie wraz zeswym przyjacielem Józefem Orłowskim studiował w Akademii Malarstwa i Rzeźby .P jakimś czasie uświadomił sobie ,że kariera malarza mu nie odpowiada i chciał wstąpić do paryskiej szkoły wojskowej .Niestety jako cudzoziemiec nie mógł tam kontynuować edukacjji .Dwa lata po pierwszym rozbiorze Polski (dokonanym przez Rosję ,Austrię i Prusy) wrócił do kraju .W lipcu 1784 r. pożegnawszy się z przyjaciółmi, wrócił do Polski (12 sierpnia 1784). Sytuacja w kraju była bardzo zła. Po raz kolejny powrócił więc Kościuszko do rodzinnych Siechnowicz, gdzie spędzić miał teraz bez mała pięć lat.Kościuszko ograniczył pańszczyznę chłopom siechnowickim. Odtąd mieli odpracowywać tylko dwa dni w tygodniu. Kobiety zwolnione zostały od pracy zupełnie. Taka decyzja, zgodna z poglądami generała, nie mogła znaleźć uznania u okolicznej szlachty.Kościuszko bardzo interesował się wydarzeniami w kraju.Obradujący w latach 1788-1792 Sejm zwany Wielkim lub Czteroletnim podjął dzieło naprawy Rzeczypospolitej. Jedna z pierwszych jego uchwał podnosiła liczbę wojska do 100 tysięcy. Powstała dla Kościuszki szansa kariery wojskowej w armii Rzeczypospolitej. 12 października 1789 otrzymał podpisaną przez króla nominację na generała majora wojsk koronnych. Uzyskanie upragnionego patentu miało też przynieść kres trapiącym go od kilku lat kłopotom finansowym, otrzymywał teraz wysoką pensję dwunastu tysięcy złotych rocznie.Dążenia Polaków do wzmocnienia ojczyzny wywołały niepokój Rosji oraz Prus, a także części rodzimej magnaterii związanej z obcymi mocarstwami. Już w kwietniu 1792 spiskowcy magnaccy, Szczęsny Potocki, Seweryn Rzewuski i Franciszek Ksawery Branicki przygotowali akt konfederacji, znoszącej postanowienia Konstytucji 3 maja. Gwarantem przywrócenia dawnych praw miała być caryca Katarzyna II. Akt konfederacji ogłoszony został 14 maja, w pogranicznej miejscowości Targowica, a w kilka dni później armia rosyjska, na prośbę targowiczan, przekroczyła granice Rzeczypospolitej.całości granic, odzyskania samowładności Narodu i ugruntowania powszechnej wolności używać będę. Tak mi Panie Boże dopomóż i niewinna męka Syna Jego.
24 marca 1794 na rynku krakowskim złożył narodowi uroczystą przysięgę i objął formalnie przywództwo insurekcji jako Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej.
Słowa przysięgi :
Ja, Tadeusz Kościuszko, przysięgam w obliczu Boga całemu Narodowi Polskiemu, iż powierzonej mi władzy na niczyj prywatny ucisk nie użyję, lecz jedynie jej dla obrony całości granic, odzyskania samowładności Narodu i ugruntowania powszechnej wolności używać będę. Tak mi Panie Boże dopomóż i niewinna męka Syna Jego.
1796 r. car Paweł I Romanow wypuścił Kościuszkę, który zgodził się złożyć przysięgę wiernopoddańczą, w zamian za co car wypuścił 20 000 Polaków. Kościuszko wyjechał do Stanów Zjednoczonych, jednak na krótko i w 1797 r. powrócił do Europy.
W latach 1798-1815 r. mieszkał w Brevile pod Paryżem u Piotra Zeltnera i wziął udział w tworzeniu Legionów polskich. W 1799 r. (17 października i 6 listopada) spotykał się z Napoleonem. Kościuszko był przeciwnikiem wiązania sprawy polskiej z Napoleonem, któremu nie ufał.
W 1799 brał udział w zakładaniu w kraju Towarzystwa Republikanów Polskich. W 1808 r. opublikował książkę ?Obroty artylerii konnej?. Prawdopodobnie w 1808 r. wyjechał do Solury (Solothurn) w Szwajcarii do Franciszka Zeltnera (wójta Solury) i zamieszkał w patrycjuszowskiej kamienicy przy Gurzelngasse nr 12. w tym domu spędził ostatnie lata swego życia i zmarł. Od roku 1936 znajduje się tam Muzeum Kościuszki. W 1815 r. car Aleksander I Romanow, pragnąc uzyskać aprobatę dla stworzenia marionetkowego Królestwa Polskiego, zaprosił do Wiednia Kościuszkę. Ten na wiadomość, że planowane "Królestwo Polskie" ma mieć mniejsze terytorium od Księstwa Warszawskiego oświadczył, że to "jest pośmiech" i po bezskutecznej próbie listownego skontaktowania się z carem opuścił Wiedeń. Zmarł 15 października 1817 r. w Solurze w Szwajcarii.