Tadeusz Różewicz biografia.

Urodził się w 1921 roku. Brat Stanisława, poeta, dramatopisarz i prozaik. Podczas okupacji niemieckiej należał do partyzantki Armii Krajowej. We wczesnej swojej poezji dał najpełniejszy wyraz ciążeniu okresu wojny i okupacji na świadomości swej generacji, tworząc nową, programowo antypoet., zwróconą ku językowi mówionemu i potocznemu, ascetyczną formę wypowiedzi lirycznej („Niepokój” 1947, „Czerwona rękawiczka” 1948). Po epizodzie socrealistyczny od schyłku lat 50 dominującym nurtem w jego twórczości stała się krytyczna analiza zjawisk współczesnej kultury, a zwłaszcza dehumanizujących następstw rozwoju cywilizacji. Problematyka ta, rozwijana w licznych zbiorach poezji ( „Formy” 1958, „Rozmowa z księciem” 1960, „Nic w płaszczu Prospera” 1962, „Twarz trzecia” 1968, „Regio” 1969), doszła najpełniej do głosu w nowatorskich, wykorzystujących doświadczenia awangardowych, groteskowych i poetycznych utworach dramatycznych ( „Kartoteka” wystawionej w 1960, „Grupa Laokoona” w 1962, „Świadkowie albo Nasza mała stabilizacja” w 1964) oraz utworach prozą (zbiory „Przerwany egzamin” 1960, „Wycieczka do muzeum” 1966, „Śmierć w starych dekoracjach” 1970) W późniejszych dramatach podejmował tematykę przełamującą obyczajowe tabu ( „Białe małżeństwo” wystawione w 1975) oraz stereotypy patriotyczne (deheroizacja mitu partyzanckiego w głośnej sztuce „Do piachu” wystawionej w 1979). W najnowszej poezji zwrócił się ku problematyce metafizyczno - egzystencjalnej (zbiór „Plaskorzeźba” 1991), kontynuując zarazem nurt refleksji nad istotą poezji i postaciami wielkich twórców, m.in. F. Kafki, któremu poświęcił też sztukę „Pułapka” (wystawioną w 1984). Tworzył także szkice, zarysy, scenariuszy, notatki „Przygotowanie do wieczoru autorskiego” (1971). Dzieła (t. 1 6 1988-90), wybór wierszy Słowo po słowie (1994). Natomiast w roku 1966 otrzymał nagrodę państwową I-ego stopnia.