Bezdomność w "Ludziach Bezdomnych"
Temat: Różne oblicza bezdomności na podstawie fragmentu i całości utworu.
Jedną z najbardziej znanych książek Stefana Żeromskiego są "Ludzie bezdomni". Tytuł może mieć wielorakie znaczenie. Nie posiadać domu nie znaczy wyłącznie "nie mieć gdzie mieszkać". Słowo dom można odczytać na wiele sposobów; dom jako ostoja, dom jako rodzina, dom jako prywatna ojczyzna czy wreszcie w dosłownym znaczeniu: dom jako budynek. Którą bezdomność chciał Żeromski przedstawić w swoim utworze?
Analizowany fragment przedstawia rozmowę Judymowej ze swoim mężem Wiktorem. Scena przedstawia pożegnanie. Wiktor wyjechał w poszukiwaniu nowej pracy, żona wraz z dziećmi pojechała razem z nim, by zaraz potem wracać. Żona wyraźnie boi się pożegnania, nie chce by mąż ją opuścił, ogarnia ją ogromny strach, żal przed rozstaniem. Wiktor nie okazuje uczuć tak otwarcie, powiedział tylko że napisze list od razu jak dostanie pracę, objął żonę i odszedł. Judymową ogarniał żal. Dzieci, widocznie przyzwyczajone do takiego stanu rzeczy, zdawały się w ogóle nie reagować. Bezdomnym w tym fragmencie jest Wiktor ? nie ma stałego miejsca zamieszkania, które mógłby nazwać domem, co za tym idzie nie mógł mieć u swojego boku rodziny, co również może zostać uznane za bezdomność (w kontekście wielości interpretacji słowa dom)
Judym nie był jedyną osobą pozbawioną domu w powieści. Żeromski ukazał bezdomność w bardzo wielu aspektach. Bezdomność dosłowną przedstawił ukazując paryski przytułek dla biedoty. Ludzie bezdomni przychodzili doń po strawę, i po dach nad głową choćby na parę minut.
Również w Polsce występował problem bezdomności, np. w uzdrowisku w Cisach. Inne rodzaje braku domu miały bardziej mentalne oblicze. Judym nie był akceptowany przez środowisko lekarskie z racji swoich radykalnych poglądów na status lekarza w Polsce ? lekarz powinien leczyć tylko bogatych. Tomasz wywodził się z biedoty, ukończył jednak studia medyczne i został lekarzem, znał więc oblicza zarówno świata biednych jak i bogatych. Był człowiekiem umiejscowionym pomiędzy dwoma skrajnie różnymi światami, nie miał swojego miejsca w społeczeństwie. Judym był bezdomny ?emocjonalnie?. Miał ogromne kłopoty z interpretacją swoich odczuć. Nie miał rodziny przy sobie, ciągle zmieniał miejsce zamieszkania, dlatego nie mógł być w stałym kontakcie ze swoimi bliskimi
Inni bohaterowie również byli pozbawieni domu. Doskonałym przykładem była Joanna Podborska. Była samotna, o czym szeroko pisze w swoim pamiętniku. By utrzymać się udzielała korepetycji, życie osobiste i przeżycia opisywała jedynie w pamiętniku, który był jedynym przyjacielem.
Kolejną bezdomną, na jeszcze inny sposób, osobą był Korzecki. Był cyniczny względem świata. Zrażał do siebie wszystkich ludzi, z tego powodu nie miał przyjaciół, znajomych, był samotny, niedostępny. W rzeczywistości był kruchym, słabym człowiekiem. Z tej bezdomności, samotności wynikały jego tajemnicze zainteresowania, obsesja na punkcie śmierci, pragnienie jej okiełznania, a jednocześnie ukryty strach przed umieraniem. Być może działał w konspiracji, stąd jego ?niedostępność?.
Innym obliczem bycia pozbawionym domu były zesłania na Sybir, jak to było w wypadku brata głównego bohatera powieści i Lesa Leszczykowskiego. Zesłanie to siła wyższa, nad którą nikt nie mógł zapanować.Sam Wiktor szukając domu wyemigrował do Paryża, okazał się to jednak sposób nieskuteczny.
Jak możemy zauważyć w ?Ludziach bezdomnych możemy zauważyć prawie wszystkie rodzaje bezdomności: brak rodziny, brak domu w sensie dosłownym, bezdomność emocjonalna, samotność, niedostępność, cynizm, odcięcie od świata, emigracja, zesłania. Dlatego tytułu powieści nie da się zinterpretować na jeden sposób, książka opisuje brak domu we wszystkich aspektach.
515 słów