Gospodarka państwa Polskiego przed 1989 i po wprowadzeniu reform gospodarczych w 1989 roku.

W Polsce w latach 1948-1989 gospodarka była centralnie zarządzana. Jej podstawą była własność państwowa, co oznaczało, iż państwo jako główny właściciel opracowywało centralne plany gospodarcze w formie ustaw. Określało w nich rodzaj produkowanych dóbr i usług, wielkość produkcji itp. Tak zorganizowana gospodarka wprowadzała więc szereg ograniczeń, co do samodzielności przedsiębiorstw. Otrzymywały one bowiem gotowy plan i były rozliczane przede wszystkim z jego wykonania, a nie ze sprzedanej produkcji, czy osiągniętego zysku. Nie powinien zatem dziwić fakt, że była to gospodarka mało efektywna - nie wykorzystywano dobrze ani ludzkiego wysiłku, ani środków produkcji, występował ciągły niedobór towarów i usług, a popyt na towary konsumpcyjne znacznie przewyższał podaż. Stąd ówczesne braki podstawowych artykułów żywnościowych, gospodarstwa domowego, mieszkań. Skutkiem tej sytuacji były niezwykle częste i gwałtowne podwyżki cen (hiperinflacja) i szybko rosnąca inflacja, a także niskie płace, ograniczenie swobód obywatelskich, co znacznie wpływało na nastroje społeczne(wyrazem tego były chociażby strajki, wiece, manifestacje). Stało się jasne, że jedynym rozwiązaniem tych problemów było rozpoczęcie reformowania gospodarki.
Skuteczne reformowanie gospodarki stało się możliwe dopiero po kontraktowych wyborach parlamentarnych i wolnych do senatu (4 i 18 czerwiec 1989). W pierwszej turze opozycja reprezentowana przez Komitet Obywatelski, utworzony przez NSZZ "Solidarność” odniosła miażdżące zwycięstwo (zdobyła 99/100 senatorskich miejsc i prawie wszystkie z 35%, o które walczono w Sejmie). Mimo wyboru na prezydenta kandydata PZPR gen. Wojciecha Jaruzelskiego stanowisko premiera i misję tworzenia rządu powierzono kandydatowi OKP- Tadeuszowi Mazowieckiemu.
Po objęciu rządów przez premiera Mazowieckiego założenie zmian opracował wicepremier i minister finansów Leszek Balcerowicz. Jego plan został zaaprobowany przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, a w końcu roku sejm przyjął pakiet ustaw i 1 stycznia 1990 rozpoczęły się zmiany.
Dzięki realizacji programów - stabilizacji i zmian systemowych – dosyć szybko osiągnięto zamierzone cele: zahamowanie wzrostu inflacji, rozwój prywatnych przedsiębiorstw, równowagę na rynku towarów.

Realizacja tak trudnego planu było możliwa dzięki poparciu społecznemu dla przemian gospodarczych. Społeczeństwo obdarzyło dużym zaufaniem Tadeusza Mazowieckiego i jego rząd. Uwierzyło zapewnieniom, że wyrzeczenia doprowadza do ożywienia gospodarki i poprawy warunków życia.