Teoria sportu

1.TEORIA SPORTU JAKO NAUKA I PRZEDMIOT AWF
Teoria sportu- nauka o wychowaniu i doskonaleniu sportowym w przebiegu całej działalności sportowej. Począwszy od doboru i prognozowania poprzez selekcję i całą drogę do mistrzostwa sportowego, aż do zakończenia kariery.
PODSTAWOWE DZIAŁY:
-prognoza, nabór i selekcja w sporcie
-szkolenie sportowe
-badanie skutków działalności sportowej.
Badania prowadzone nad rozwojem sportu uwzgl..:
-potrzeby materialne
-problemy humanistyczne rozpatrywane głównie jako zagadnienia
-specjalne badania w zakresie przebiegu efekt.
Kształcenia i doskonalenie kadr,
-proces szkolenia sportowego dzieci i młodzieży.
2.CHARAKTERYSTYKA STRUKTURY RZECZOWEJ TRENINGU SPORTOWEGO
STRUKTURA RZECZOWA treningu tworzą elementy składające się na stan wytrenowania, tzn. różne aspekty przygotowania zawodnika. Jest to jakby katalog prac, które trzeba realizować dla badania stanu wytrenowania, czyli elementów struktury rzeczowej.
Elementy str. rzeczowej to: --przygotowanie sprawnościowe
-przygot. szybkościowe
-przygot. siłowe
-przygot. wytrzymałościowe
-przygot. kondycyjne
-przygot. gibkościowo-skocznościowe
-przygot. techniczne
-przygot. taktyczne
-przygot. psychiczne
-przygot. teoretyczne, intelekt.
STRUKTURA TRENINGU- to układ i rozmieszczenie elementów składowych procesu,
Sposób ich wzajemnego podporządkowania i relacje między nimi oraz zasady sprzężenia w jeden system funkcjonujący jako całość. Sposób funkcjonowania systemu stanowi łączny efekt funkcji poszczególnych elementów.
Oraz struktury jako systemu.
Struktura treningu charakteryzuje się:
-racjonalnym systemem wzajemnych powiązań różnych składowych przygotowań w procesie treningu (sprawnościowe, techn., takt)






-określoną zależnością parametrów obciążeń wysiłkowych (ilościowy i jakościowy charakter objętości i intensywności pracy), obciążeń treningowych startowych, faz pracy o różnym charakterze i wypoczynku
-uzasadniają w funkcji celu kolejnością występowania składowych ogniw struktury czasowej (etapów, cykli, jednostek treningowych ich części) przejawiają się fazowo w całościowym procesie szkolenia, zgodnie z zasadami rozwoju stanu wytrenowania i formy sportowej.
Struktura treningu sport.
Dzieli się na strukt. rzeczową (przygotowanie sprawnościowe, szybkościowe, siłowe, wytrzymałościowe, gibkościowo-skocznościowe, koordynacyjne, techn., takty, teoret, intelekt) połączone metodami, formami i środkami treningowymi oraz obciążeniami treningu ze strukturą czasową (etapy szkolenia: wszechstronny, specjalny, cykle: makrocykle, wieloletnie roczne, półroczne, mezocykle, mikrocyklei jednostki treningowe).
Czynniki wsp, na str. treningową:
-biologiczne funkcje org.
-procesy fizjologiczne
-system szkolenia. Sport.
-szczegól. Cechy mistrza
-zasady współzawodnictwa
-charakter obciążenia tren.
-poziom wiedzy teoretycznej i dość praktycznych.
3.PRZYGOTOWANIE TECHNICZNE STRUKTURY RZECZOWEJ TRENINGU SPORTOWEGO
Przygotowanie techniczne- sposób opanowania takiego zasobu zadań ruchowych (techn. działań), który w połączeniu z właściwościami budowy ciała, sprawności, psychiki itp. pozwala uzyskać racjonalne i efektywnie najlepsze wyniki sportowe w sposób zgodny z przepisami obowiązującymi w danej dyscyplinie.
Do najważniejszych cech przygotowania technicznego zaliczamy swobodę, ekonomikę dosta, techniki do indywidualnych cech ćwiczącego (wysokość ciała, siła itd.)
TECHNIKA SPORTOWA sposób wykonywania zadań ruchowych.
KRYTERIA OCENY TECHNIKI zachowanie równowagi, optymalnych parametrów ruchu:




kierunku, prędkości, przyspieszenia, efekt techniczny, osiągnięty wynik, średni wynik w całym sezonie.
METODY NAUCZANIA TECHNIKI:
-prób i błędów (niewskazana, wypaczanie techn., sport)
-powtórzeniowa, kombinowana. Nauczamy całości, nast., poprawiamy, doskonalimy poszczególne ruchy.
Celem jest osiągnięcie jak najlepszych wyników.
MODEL TECHN. SPORTOWEJ to model techn.. na którym wzoruje się trener (np. w oparciu o własne doświadczenie książkowe czy technikę zawodnika najlepszego danej konkurencji)
METODY OCENY TECHNIKI:
-analiza wzrokowa
-metoda filmowa
4.CHARAKTERYSTYKA STRUKTURY CZASOWEJ TRENINGU SPORT
Struktura czasowa reguluje rozkład prac wykonanych przez zawodnika określonych w strukturze rzeczowej w czasie.
W jej ramach umieszczamy zadania dotyczące kształt. składowych stanu wytrenowania czyli elementów struktury rzeczowej.
Zgodnie z strukturą czasową proces treningu sportowego dzieli się na etapy szkolenia:
-wszechstronny
-ukierunkowany
-specjalny.
Te zaś dzielą się na cykle: makrocykle (wieloletnie, roczne, półroczne), mezocykle (mikrocykle, a te z jednostek treningowych).
5.MODEL MISTRZA wyobrażeniowy układ, którego zadaniem jest imitowanie wybranych, najistotniejszych najlepszych cech oryginału tj. przyszłego mistrza określają dyscypliny sportowe.
Model mistrza tworzymy uśredniając parametry cechy tj. wynik sportowy, wiek osiągnięcia najlepszego wyniku, budowa somatyczna, poziom ukierunkowanego przygotowania sprawnościowego, przygotowanie techniczne, arsenał środków, strukt, taktyczny zasób działań, takt, stopnie wykorzystania techniki, przygotowanie psychiczne, poziom motywacji, poziom pobudzenia emocjonalnego struktura osobowości, wyżej wymienione parametry uśredniamy u kilku najlepszych zawodników w danej dyscyplinie i w ten sposób powstaje nam model mistrza.
WYKO


WYKORZYSTANIE MODELU
-motywowanie zawodników
-kontrola okresowa
-w selekcji (wstępnej)
-porównania zawodnika.
W modelu mistrza bardzo dużą rolę odgrywa trener, poziom mistrza sportowego musi być ciągle aktualizowany, gdyż poziom ten non stop ulega zmianie. Model jest wyznacznikiem zasadniczego celu do osiągnięcia najlepszego wyniku sportowego.
MODEL MISTRZA W SPORTACH INDYWIDUALNYCH:
Przypisuje się cechy mistrzów danej dyscyplinie. Są wyznaczniki:
Wysokość masa. Są też wyznaczniki sprawności: wydolność ocena skuteczności posiadania i wykorzystania swoich zdolności.
GRY ZESPOŁOWE: elementy, które trzeba zawodników:
*struktura przestrzenno-czasowa gry (działania taktyczno-techniczne)
*struktura somatyczna zawodników i ich adaptacja
*skuteczność działań taktyczno-technicznych, ocena indywidualna i grupowa
*model gry walki całego zespołu
6.WZÓR OSOBOWY SZKOLENIOWCA-TRENERA, INSTRUKTORA
WZORZEC TRENERA- wysoki poziom wiedzy ogólnej, nowoczesna wiedza specjalistyczna, umiejętności nauczania danej dyscypliny, umiejętności organizatorskie, talent i zasób umiejętności pedagog, wysoki poziom własnej sprawności fizycznej.
CECHY TRENERA:
Pełna specjalizacja zawodowa, dociekliwość, innowacyjnść, parnamentna nowelizacja wiedzy specjalistycznej, przygotowanie do współpracy ze specjalistami różnych nauk i dziedzin praktycznych, umiejętność posługiwania się nowoczesną aparaturą kontrolno-pomiarową i komputerową, osobowość, specyficzne przygotowanie psychologiczne, pełna dyspozycyjność, talent pedagogiczny, postawy moralne, estetyka.
ZASADY PODWYŻSZANIA KWALIFIKACJI SPORTOWEJ TRENERA
Instruktorów:
-podejmowanie i uzupełnianie studiów w zakresie wf i sportu
-kursy promocyjne
-kursy problemowe
-konferencje metodyczne