Portret młodej arystokratki - charakterystyka Izabeli Łęckiej.

Wokulski, jak i Izabela Łęcka byli głównymi bohaterami powieści ' Lalka" B. Prusa. Powieść ta powstała w drugiej połowie XIXw. kiedy nastąpił rozwój kapitalizmu na terenie Rzeczypospolitej. Akcja właściwa utworu rozgrywa się w latach 1878-1879r. ale retrospekcje sięgają dalej, natrafić na nie można chociażby w "Pamiętniku starego subiekta"

Odnosząc się do postaci Izabeli, czyli tytułowej lalki, nasuwa się wiele wątków. Była to kobieta która, wychowała się na salonach, nie znała ona niczego poza swoim dzieciństwem, urodziła się w świecie pięknym i nad naturalnym. Spała w puchach, jadała ze sreber. Uważała że, po prostu wszystko się jej od życia należy.I że jak znajdzie sobie męża, to Bóg powinien sprawić że, mąż znajdzie prace i będzie na nią zarabiał. Była to kobieta pozbawiona uczuć, lecz niezupełnie, bo największym uczucie jakie miała w sobie to było uczucie jej samej do siebie.. Nie widziała bowiem w sobie żadnych wad, ani złych cech. Była wyrachowaną kobietą co potwierdza zabawa uczuciami Wokulskiego.. Wiedziała że, Wokulski pała do niej ogromnym uczuciem, i wykorzystywała to w wielu sytuacjach. Chociażby we fragmencie kiedy Baron pod namowami Wokulskiego pojednała się z Izabelą.

Izabela traktowała Wokulskiego można powiedzieć trochę "przedmiotowo". Wykorzystując jego miłość do niej ,osiągała chciany cel, bo wiedziała, że on spełni jej zlecenia i poświęci dla niej wszystko. itd.