„Czym jest szczęście? I w jaki sposób człowiek powinien do niego dążyć?”

Szczęście jest pojęciem różnie określanym. W słownikach można znaleźć wiele definicji tego słowa. Jedna z nich to: „Układ życia w najwyższym stopniu pomyślny i zadowalający; także posiadanie najwyższej miary dóbr lub w węższym znaczeniu pomyślność czy powodzenie w jakiejś dziedzinie, sprawie”. Jednakże zapytani przypadkowi ludzie: „Czym jest szczęście?” muszą dłuższą chwilę zastanowić się, aby odpowiedzieć na postawione pytanie. Jest tak, ponieważ dla każdego człowieka szczęście oznacza co innego. Dla jednych jest nim: miłość, przyjaźń, zdrowie, rodzina, a dla drugich: pieniądze, praca, dobra materialne. Ilu jest ludzi na świecie tyle jest rodzajów szczęścia. Wszyscy ludzie podążają innymi drogami, aby je osiągnąć. Szczęściem jest poczucie zadowolenia, ale nie każde zadowolenie jest szczęściem. Trwałe i pełne jest ideałem do jakiego człowiek powinien dążyć, ale jest nieosiągalne w życiu doczesnym, jednak należy się starać, aby jak najbardziej zbliżyć się do tego ideału. Aby nasze życie nabrało radości, znaczenia i większej wartości, musi być przeplatane cierpieniem, aby po nim następowała błoga dla człowieka ulga. Doznania zarówno pozytywne, jak i negatywne mają wpływ na rozwój i wartość ludzkiego życia i szczęścia. Nie jest możliwe, aby człowiek nieustannie mógł cieszyć się życiem. Jest to uczucie nieosiągalne do doznania dla człowieka i jego psychiki. Stale odczuwalna przyjemność staje się nudna, a czym dłużej trwa staje się cierpieniem i męką dla człowieka. Odczuwanie przyjemności musi być doznawane w przerwach, aby było określane mianem szczęścia.
„Co to jest szczęście? Innych uczynić szczęśliwymi. Co to jest radość? Innym sprawić radość." są to słowa Wilhelma von Keplera. To bardzo istotny wyznacznik szczęścia. Sprawianie, że inni są przez nas zadowoleni napawa radością. Dawanie komuś powodów do uśmiechu bywa bardziej satysfakcjonujące niż branie radości od innych. Człowiek jest stworzony do życia w społeczeństwie. Dlatego osoba samotna nigdy nie będzie szczęśliwa. To ważne, aby mieć osoby, które towarzyszą nam w codziennym życiu, aby mieć kogoś bliskiego, na którym można polegać, ale też z kim można dzielić się swoimi uciechami i obdarowywać ją nimi. Szczęście to przede wszystkim postawa wobec życia, samego siebie i innych. Słowa Alberta Schweitzera: „Szczęście to jedyna rzecz, którą się mnoży jeśli się ją dzieli” ukazują czym tak naprawdę jest ten stan. Umiejętność dawania i nie oczekiwania niczego w zamian wyzwala w ludziach zadowolenie, wewnętrzny spokój i równowagę psychiczną. Ludziom, którzy dzielą się radością z innymi, żyje się łatwiej.
Osiągnięcie szczęścia to doprowadzenie swojego życia, do stanu w którym będzie ono zgodne z moralnością danego człowieka oraz jego naturą. Nie można określić uniwersalnej natury dla ludzi, ponieważ każdy ma inny cel do spełnienia w życiu. Gdyby wszyscy zajmowali się tym samym ludzkość nie rozwijałaby się, lecz pozostała na poziomie sprzed wielu tysięcy lat. Istota ludzka może osiągnąć szczęście poprzez stworzenie sobie własnych kryteriów i zasad moralnych, według których będzie postępowała i skrupulatnie ich przestrzegała. Zasady te jednak powinny być zgodne i powiązane z kulturą w jakiej żyje dana osoba, wyznawaną religią i z posiadanymi talentami.
Innym równie ważnym warunkiem osiągnięcia satysfakcji z życia jest umiejętność dostrzegania dobra wokół siebie i małych drobnych radości, które tylko pozornie nic nie znaczą i nie wnoszą niczego nowego. W rzeczywistości jednak to one właśnie motywują nas do zmagania z codziennymi problemami, są drobnymi, ale bardzo ważnymi nagrodami w drodze do szczęścia.
Według amerykańskiego psychologa Abrahama Maslowa istotą szczęścia jest zaspokojenie potrzeb. Maslow przyjmuje, iż ludzie posiadają następujące potrzeby: fizjologiczne (głód, pragnienie, sen), bezpieczeństwa, przynależności i miłości, szacunku oraz samorealizacji. Po zaspokojeniu wymienionych potrzeb dochodzi do głosu potrzeba wyższego rzędu. Osoba szczęśliwa to osoba, która zaspokoiła wszystkie potrzeby. Ponieważ najwyższą z nich jest potrzeba samorealizacji, można przyjąć, że ludzie szczęśliwi to ludzi samorealizujący się. Według Maslowa ludzie szczęśliwi posiadają takie cechy: realistyczne nastawienie do świata, akceptacja samego siebie, przyjazny stosunek do otoczenia, spontaniczność, niezależność, niekonwencjonalne podejście do życia, głęboka duchowość, głębokie przeżywanie miłości, filozoficzne, niezłośliwe poczucie humoru, bogata osobowość, odporna na wpływy otoczenia oraz kreatywność. Optymizm jest cechą charakteryzującą ludzi szczęśliwych. Pozytywne myślenie pozwala osiągnąć sukces, ale prowadzić też może do braku poczucia rzeczywistości.
Szczęście jest często tematem filmów, również dosyć często samo słowo pojawia się w tytułach, np. „Recepta na szczęście”, „Czekając na szczęście” czy też „Droga do szczęścia”. Chociaż mogłoby się wydawać, że wymienione filmy mają zbliżoną do siebie fabułę, to tak naprawdę ich tematyka jest odległa od siebie. Jedynym wspólnym elementem jest owe słowo „szczęście”. Jest tak, ponieważ szczęście to bardzo obszerne zagadnienie i odgrywa inną rolę w życiu każdego, także w fabule filmu.
Póki mamy wszystko czego oczekujemy od życia, potrafimy być szczęśliwi. Gdy jednak zaczyna czegoś brakować zaczynają się kłopoty. Czujemy się coraz gorzej, stajemy się nieszczęśliwi.
Człowiek, który doznaje uczuć powierzchownych nie odczuwa pełnego zadowolenia. Kto skupia się i żyje głębiej, a nie pobieżnie, to zarówno jego cierpienia, jaki i poczucie zadowolenia, sięgają i dają się odczuć znacznie głębiej i intensywniej. Życie takiego człowieka przeplata się raz szczęściem, a innym razem cierpieniem. Człowiek który żyje płytszymi doznaniami, odczuwa przykrość, albo przyjemność, ale nigdy nie odczuwa szczęścia i cierpienia. Codzienne życie blokuje człowiekowi głębsze doznania. Aby doznawać szczęścia, konieczne jest głębsze zejście i skłonienie się ku swemu wnętrzu i życiu. Poczucie zadowolenia wywołuje w człowieku pozytywne emocje, a także pozytywną ocenę swojego życia.
Podsumowując można powiedzieć, że szczęściem jest zadowolenie z życia. Jest to pojęcie bardzo względne i szerokie. Głównymi wartościami, które sprawiają, że człowiek czuje się usatysfakcjonowany i radosny są: miłość, przyjaźń, zdrowie, rodzina. Jednak potrzeby pragmatyczne i majątkowe są istotne, lecz powinny być traktowane jako wartości drugiego rzędu. Szczęśliwym można być pomimo braku majątku i pozycji, chociaż najlepszy jest stan zachowanej równowagi pomiędzy wartościami pierwszo i drugo rzędnymi. Uważam, że szczęście jest chwilowym, bądź długo trwałym stanem ducha, spowodowanym przez sprzyjający bieg wydarzeń. Szczęście to pomyślność, powodzenie, poczucie radości, stan euforii i zadowolenia. To sytuacja kiedy układa się wszystko dobrze, zgodnie z oczekiwaniami. Każdy z nas co innego rozumie przez pojęcie „szczęście”, dlatego trudno jednoznacznie zdefiniować je. Warto, abyśmy nauczyli się cieszyć z rzeczy na pozór nieistotnych. Byśmy byli szczęśliwi pomimo problemów, które mamy. Należy nie oglądać się wstecz na swoje niepowodzenia, tylko z uśmiechem przeżyć życie. Każdy pragnie szczęścia i dąży do niego przez całe swoje życie. A może szczęście to po prostu życie?