Grecki teatr - powstanie budowa twórczość

Packales Upowszechnienie kultury .
Widowiska teatralne .


Państwo ateński interesowało się życiem kulturalnym swoich obywateli .
Teatr ateński nie tylko bawił i interesował widza , ale również podnosił go kulturalnie i duchowo . Nie miał w sobie nic z taniej propagandy , choć czasem padały ze sceny słowa zawierające aluzje polityczne . Dramat zmuszał do myślenia i wychowywał . Jego głównymi twórcami byli : Ajschylos , Sofokles , Eurypides .


Geneza powstania teatru . Rozwój teatru .

Według Arystotelesa teatr powstał z dytyrambu – chóralnej pieśni ku czci Dionizosa . Język jej był początkowo żartobliwy , dlatego że wywodził się z dramatu satyrowego . Stanowiło to początek ateńskiego dramatu scenicznego , w którego skład wchodziły pieśni śpiewane przez chór satyrów satyrów dialogi aktora . Za twórcę tej formy widowiska uznaje się Tespisa . Według tradycji podczas festiwalu dionizyjskiego objeżdżał on na wozach różne miasta , dając im przedstawienia teatralne . Przypisuje się mu także wprowadzenie maski scenicznej .
Przedstawienia odbywały się podczas Wielkich Dionizjów , które wypełniał konkurs trzech tragików . Trzech poetów prezentowało swoje trzy tragedie , a później dramat satyrowy , w celu rozluźnienia atmosfery .
Z czasem zerwano z przedstawieniem losów jedynie Dionizosa i przeszło się do dramatyzowania innych mitów .Ukazywano na losach bohaterów działania praw kierujących życiem ludzkim .

Budowa teatru antycznego .

Przedstawienia teatralne odbywały się w półokrągłych kamiennych amfiteatrach usytuowanych na wzgórzach . Wszystkie uroczystości odbywały się pod gołym niebem . wszyscy obywatele zrzeszeni byli w dziecięciu filiach . Widownia składała się z 78 stopni podzielonych na trzy części przez dwa przejścia : pierwsze odcinało 14 rzędów od góry , drugie dzieliło pozostałe rzędy na dwie części po 32 rzędy . Stopnie widowni, rozchodzące się promieniście od dołu ku górze , były podzielona na trzy kolejne części , co ułatwiało przejście do poszczególnych miejsc . ilość miejsc siedzących w teatrze Dionizosa oblicza się na 14 000 do 17 000 ; teatr mógł pomieścić większą liczbę widzów – 30 000 . W pierwszym rzędzie było 67 marmurowych foteli : środkowy dla kapłana Dionizosa , dalsze dla wyższych urzędników oraz przedstawicieli panstw obcych . Rozbudowano również barak , który służył jako garderoba dla aktorów oraz tworzył tło akcji .Budynek garderoby miał po obu stronach wysunięte para skenia . W ten sposób z orchestry wyodrębnione zostały części , gdzie przeważnie wystepowali soliści . Szerokie przejścia oddzielały barak od widowni , tędy wchodził chór na orchestrę . W głębi budynku znajdowała się przybudówka , gdzie mieściły się maszyny teatralne . Na środku znajdował się plac dla chóru z ołtarzem Dionizosa . Teatry budowano na półokręgu ze względu na akustykę .


Forma widowiska teatralnego .

Forma widowiska teatralnego uległa zmianie od czasów Tespisa . Nadal obchód uroczystości przypadał na Wielkie Dionizje – sześć dni . Pierwszy poświęcony był obrzędom kultowym , drugi wypełniały zawody dytyrambiczne , trzeci poświęcony był komedii , a trzy ostatnie tragedii . Cały obrzęd miał charakter konkursu . Teatr w starożytnej Grecji był czymś wyjątkowym i odświętnym . Przedstawienia odbywały się pod gołym niebem , które stanowiło zarazem znakomitą dekoracją . Widzowie gromadzili się w amfiteatrach . Uwaga ich miała być skupiona przede wszystkim na sposobie przedstawienia znanego mitu . Autor pragnął wywrzeć na publiczności jak najsilniejsze wrażenie , a nie zadziwiać różnorodnością .
Tragedia pisana była językiem trudnym i wzniosłym . Jednak wraz z rozrastaniem się dialogów i uszczuplaniem partii chóru wprowadzono naturalność dialogu ; u Ajschylosa bohaterzy wygłaszali długie tyrady , albo krótkie wypowiedzi , u Eurypidesa dialog dążył do realizmu .


Aktorzy teatru greckiego .

Kostiumy aktorów były ustalone pewną konwencją . Nie stosowano przy odtwarzaniu wydarzeń sprzed wieków ludzi z tamtej epoki . Kostium tragiczny ustalił się już w czasach Ajschylosa . Podstawowym jego składnikiem był długi chiton sceniczny , który miał rękawy i był odpasany wysoko pod piersiami . Szyto go z barwnych materiałów i zdobiono malowanymi wzorami w postaci figur symbolicznych lub zwierząt . Na chiton narzucano płaszcz – himation . Kolor szaty miał znaczenie symboliczne . Ciemne oznaczały smutek lub żałobę . Na twarzach aktorów i chóru były maski , co utrudniało dostrzeżenie mimiki . Role kobiece grane były przez mężczyzn . Postacie były bardzo wysokie przez zastosowanie koturn .
Wygłaszane teksty przypominały melorecytację , której towarzyszyły wyraziste gesty . Z czasem , w związku z rozrastaniem się dialogów i uszczupleniu partii chóru wprowadzono naturalność dialogu ; u Ajschylosa bohaterzy wygłaszali długie tyrady albo krótkie wypowiedzi wierszowane , u Eurypidesa dialog dążył do realizmu .


Muzyka teatru greckiego .

Muzykę w dramacie greckim wprowadził Ajschylos . Wykorzystywał muzykę w celu stworzenia odpowiedniego nastroju . Sofokles rozbudował element dramatyczny ograniczając stronę muzyczną . Eurypides przywrócił muzyce jej pierwotny udział , ale przydzielił aktorom dłuższe partie śpiewane i arie solowe.


Dekoracje . Teatralna maszyneria .

Dekoracje na ogół były proste , raczej umowne i nie zmieniał się wystrój sceny , gdyż nie znano jeszcze kurtyny . Nie oświetlano widowisk sztucznymi światłami , ponieważ przedstawienia odbywały się w biały dzień , ale stosowano jedynie efekty świetlne . Imitować miały one np. błyskawice . Teatr grecki posiadał szereg urządzeń technicznych potrzebnych dla wywołania efektów scenicznych lub akustycznych . Jednym z nich była platforma wtaczana na scenę , na której były drzwi . Miało to oznaczać następstwo epizodów . Używano również podwyższenia , na której postacie przemawiały . Żuraw służył do opuszczania postaci bogów na scenę . Kotły mosiężne wykorzystywano do uzyskania efektów dźwiękowych np. . grzmoty , hałasy . W teatrze było urządzenie , na którym wprowadzono ukazujących się niespodziewanie postacie bogów i bohaterów . Używano lin , na których zjawiały się w powietrzu postacie teatralne . Najwybitniejszym dekoratorem był Apolldor i Agatarchos .


Zasady tragedii greckiej .

1. Zasada jedności czasu – długość tragedii powinna się mniej więcej pokrywać z długością przedstawionych wydarzeń . Wszystko dzieje się w starożytności .
2. Zasada jedności akcji – wydarzenia musza układać się w logiczny ciąg .
3. Zasada jedności miejsca – tragedia ma rozgrywać się w jednym miejscu przez cały czas .
4. Zasada decorum – metrum , styl i język tragedii dostosowane są do podniosłego tematu tragedii .


Dla Ateńczyka z V w.p.n.e. widowisko teatralne było świętem . Świętowali wszyscy , nawet niewolnicy . Państwo fundowało uboższym udział w przedstawieniach . z takich uroczystości lud ateński czerpał radość życia i energię do pracy .

Dodaj swoją odpowiedź
Język polski

Teatr.

Dramat antyczny - rodzaj literacki, powstały w starożytnej Grecji, wywodzący się z pieśni pochwalnych, śpiewany w czasie misteriów dionizyjnych. Rozwinął się około V w. p.n.e.
Koncepcja tragizmu
hibris, ate (pycha, zaślepienie)...

Historia

Starożytna grecja- kultura, religia

Starożytna Grecja od dawna była zwana kolebką cywilizacji Europejskiej. Nie chodzi tu o wiarę w wielu bogów bo nie jest to podobne do późniejszych ani współczesnych czasów, lecz o zewnętrzne oznaki kultu- architekturę rzeźby, świątyń...

Język polski

Antyk, barok i odrodzenie

Antyk XIX wiek pne do V wieku naszej ery.
Babilon: 2000 pne, "Gilgameusz i Eunmalisz"
Grecja:
1. epika - Homer, rapsodowie, oidowie- śpiewacy
2. liryka - Symonides, Tyrtejos, Safona, Tespis
3. dramat - Ajschylos, Sofokles, ...

Historia

Kultura starożytnych Greków w V w p.n.e.

Kultura starożytnych greków. Rozwój literatury, filozofii, teatru, architektury i rzeźby V wieku p.n.e.
1) POCZĄTKI KULTURY STAROŻYTNEJ GRECJI:
Podczas owego okresu Grecy wykształcili swą własną kulturę, po której zostały liczn...

Język polski

Przegląd literatury - od Homera do Boccaccia.

Biblia
Mitologia
Homer „ Iliada ” i „ Odyseja ”
Starożytność

V wiek ( 475 r.n.e. )

Średniowiecze Średniowiecze w Polsce od chrztu Polski – 966 r

XV wiek
Jan Kochanowski
Renesans ...