Św. Antoni

Św. Antoni – Około roku 270 człowiek wszedł do kościoła w Egipcie usłyszał werset ewangelii Mateusz: „Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj to, co posiadasz, rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie”. Słowa te wstrząsnęły nim głęboko. Rozdał cały swój majątek a siostrę umieścił w domu, w którym żyły bogobojne dziewice. Sam mieszkał w pobliżu żył z pracy własnych rąk, czytał Pismo Święte i modlił się bez przerwy. Ograniczał systematycznie ilość spożywanych pokarmów. Pewnego dnia opuścił swą lepiankę i zamknął się w skalnym grobie oddalonym od siedzib ludzkich, do którego przyjaciele dostarczali mu od czasu do czasu jedzenie. W 35 roku swojego życia postanowił zmienić miejsce pobytu i przeniósł się jeszcze bardziej w głąb pustyni do starego fortu z zapasem chleba na sześć miesięcy. W forcie żył 20 lat zaniepokojeni przyjaciele niepokoili się do niego, po czym odnaleźli go i wdarli się do fortu zastali go w świetnej formie i dobrym humorze. Sława jego zaczynała zataczać szerokie kręgi przychodzili do niego chorzy w nadziei uzdrowienia. Następne pokolenia twierdziły, że Antoni był pierwszym Ascetą, który postanowił opuścić ludzką społeczność i zaczął żyć na pustyni.