Zagrożenia pożarowe.

Kiedy człowiek nauczył się rozniecać i świadomie wykorzystywać ogień, rozwój cywilizacyjny uległ znacznemu przyśpieszeniu. Jednak ogień nie zawsze wspiera i chroni człowieka. Stał się także narzędziem zniszczenia. Mieszkańcy antycznych i średniowiecznych miast drżeli przed pożarem. Podkładany celowo ogień stał się bronią wielu armii. Do dzisiaj budzi obawy i skłania do podejmowania działań zapobiegawczych, a przynajmniej minimalizujących skutki jego działania. Zapobieganie pożarom jest zdecydowanie łatwiejsze i tańsze niż dramatyczna walka z żywiołem. Na podstawie wielowiekowych doświadczeń i badań naukowych opracowano zasady postępowania w wypadku pożaru. Najczęstsze przyczyny pożarów to używanie otwartego ognia w pomieszczeniach szczególnie zagrożonych np. stodołach, magazynach, palenie lub porzucanie zapałek i papierosów w pobliżu materiałów palnych, niewłaściwe posługiwanie się materiałami pirotechnicznymi, nieostrożne obchodzenie się ze świecami, lampami naftowymi, nieszczelność przewodów kominowych, wiosenne wypalanie łąk, rozpalanie ognisk w lasach lub ich bezpośrednim sąsiedztwie, zwłaszcza podczas suszy, samozapalanie się źle składowanych materiałów łatwopalnych, uderzenia pioruna. Budynki użyteczności publicznej wznosi się z materiałów, które gwarantują największą odporność na ogień. Nie zapewniają one jednak całkowitego bezpieczeństwa pożarowego. Zarówno domy mieszkalne, jak i budynki użyteczności publicznej są stale zagrożone powstaniem i rozprzestrzenianiem się pożaru. Podczas pożaru szczególnie zagrożenia powodują: wysoka temperatura, gęste zadymienia, szybkość rozprzestrzeniania się ognia. W budynkach o dużej powierzchni użytkowej, często wielokondygnacyjnych, dochodzi do z czasem do odcięcia przez pożar dró ucieczki. W Polsce, podobnie jak w innych krajach rozwiniętych gospodarczo, duże znaczenie ma zapobieganie pożarom. Palne pokrycia dachów zastąpiono materiałami niepalnymi. Stale wzrasta liczba jednostek straży pożarnej i są one coraz lepiej wyposażone. Normą w projektowaniu miast i osiedli są przerwy w zabudowie, pasy zieleni oraz sieci hydrantów zewnętrznych i wewnętrznych. Coraz częściej w najbardziej zagrożonych obiektach instaluje się ekonomiczne systemy ochrony przeciwpożarowej: czujniki temperatury i dymu, kamery termowizyjne, automatycznie uruchamiane zraszacze pomieszczeń. W budynkach użyteczności publicznej -także w twojej szkole -obowiązuje stosowanie się do instrukcji bezpieczeństwa pożarowego. Należy się z nią zapoznać, a szczególnie z tymi jej rozdziałami, które wyjaśniają, co grozi w przypadku pożaru w szkole. Konieczne jest przyswojenie sobie zasad organizacji akcji ratowniczej i ewakuacji w szkole. Główne środki wykorzystywane do gaszenia ognia to woda i piasek oraz piany i proszki gaśnicze. Są to także gazy nieuczestniczące procesie spalania, które -wypierając tlen dla środowiska pożaru -uniemożliwiają dalsze spalanie się płonących substancji. Korzystając z właściwości środków gaśniczych, opracowano wiele stosunkowo prostych w konstrukcji i użyciu narzędzi pomagających gasić zarzewie ognia lub pożar w zarodku. Podręczny sprzęt gaśniczy to głównie: hydronetki, gaśnice, agregaty gaśnicze, hydranty i koce gaśnicze. W akcji gaśniczej przydają się również: drabiny, bosaki, siekiery, łomy, łopaty oraz tzw. Tłumice. Służą one do torowania dostępu do źródeł ognia, robienia wyłomów w ścianach, przegrodach i ogrodzeniach w celu ułatwienia ewakuacji, a także do usuwania płonących elementów konstrukcyjnych i pojemników zawierających substancje palne.