"Tańczący kongres" wiedeński.
Temat : "Tańczący kongres" wiedeński.
1. Tańczący Kongres.
2. Główne zasady kongresu.
3. Zmiany terytorialne w Europie
4. Święte Przymierze.
5. Sprawa Polski na Kongresie.
6. Konstytucja Królestwa Polskiego.
Ad1. Tańczący kongres
a) Kongres obradował od września 1814 r. do czerwca 1815 r.
b) nazwa "Tańczący Kongres" wzięła się od ciągłych zabaw, tańców i uczt
c) Główni przedstawiciele Kongresu:
- Austria - kanclerz Klemens Metternich
- Anglia - Robert Castlereagh
- Francja - Karol Maurycy Talleyrand
- Rosja - Aleksander I
Ad2.
a) zasada przywrócenia starego porządku (przywrócenie granic i tronów sprzed wybuchu rewolucji francuskiej "1708/1709")
b) zasada równowagi europejskiej (żadne z państw europejskich nie może zdobyć przewagi nad pozostałymi "jej twórca był Robert Castlereagh")
c) zasada legitymizmu (przywrócenie tronu władcom i dynastiom sprzed rewolucji francuskiej "jej twórcą był Karol Maurycy Talleyrand”)
Ad3.
a) Francja
- powrót do granic sprzed 1789 r.
b) Austria
- stanęła na czele związku niemieckiego oraz otrzymała Dalmacje, Wenecje, Lombardie
c) Niemcy
- utrzymano podział na małe państwa, które należały do związku niemieckiego
d) Włochy
- utrzymano podział na małe państwa
e) Rosja
- otrzymała Finlandie oraz kontrole nad królestwem polskim
f) Prusy
- otrzymały część Saksonii, Księstwa Warszawskiego, Westfalie, Nadrenie oraz Gdańsk i Toruń
g) Szwajcaria
- ogłoszono jej neutralność
h) Szwecja
- uzyskała od Danii Norwegie
i) Belgia i Holandia
- zostały złączone tzw. Królestwo Zjednoczonych Niderlandów
Ad4.
26 września 1815r. Rosja, Austria i Prusy utworzyły tzw. Święte Przymierze
Ad5
a) Królestwo Polskie połączone unia personalna z Rosja
b) Wielkie Księstwo Poznańskie pod kontrola Prus
c) Rzeczpospolita Krakowska będąca państwem neutralnym pod kontrola Rosji, Austrii i Prus
Ad6
W 1815 r. utworzono Królestwo Polskie nazywane popularnie Kongresówką. W tym samym roku Królestwo otrzymało Konstytucje. Konstytucja pozwalała władcy (królowi - carowi) na:
- mianowanie namiestników, senatorów, ministrów, wyższych urzędników, posiadał prawo veta wobec ustaw sejmu i mógł zgłaszać ustawy.