Sprawozdanie z "Kamieni na szaniec".
Sprawozdanie z książki Pt:”Kamienie na szaniec”.
Kamienie na szaniec zostały napisane przez Aleksandra Kamińskiego w pierwszej połowie XX wieku. Autor był warszawiakiem. Podczas wojny był członkiem Szarych Szeregów. Pisał na podstawie prawdziwych zdarzeń.
Kamienie na szaniec są opowiadaniem o Janie Bytnarze, Tadeuszu Zawadzkim i Aleksie Dawidowskim. Była to grupa przyjaciół, harcerzy którzy zakończyli liceum im. Stefana Batorego w 1939 roku. Mają piękne, ambitne plany na przyszłość mimo przerażającego widma zbliżającej się wojny. Każdy z nich wywodził się z dobrego domu, w którym panowała ciepła rodzinna atmosfera mogąca wypuścić w świat uczciwego człowieka. Poznajemy ich charaktery, pasje i codzienne życie. Chłopcy szybko dojrzewają wśród dramatycznych zdarzeń codzienności, nie tracąc jednak przyjemności z najpiękniejszych lat życia. Podczas okupacji niemieckiej chłopcy wstępują do organizacji małego sabotażu „Wawer”. Zawadzki został tam komendantem. Bohaterzy prowadzili liczne akcje przeciw okupantowi jak zrywanie flag niemieckich, malowanie żółwi na murach i wrzucanie granatów do kin. Wróg jednak też zaatakował i porwał Jana Bytnara. Rudy był torturowany w celu wyciągnięcia z niego informacji. Zośka podjął szybką decyzję, że trzeba odbić przyjaciela. Tak dochodzi do najsłynniejszej, brawurowej akcji Szarych Szeregów – Akcji pod Arsenałem. Niestety Alek został postrzelony w wyniku czego zmarł kilka dni później. Rudy zmarł tego samego dnia co przyjaciel z powodu ran odniesionych podczas tortur.
Autor mówi o swojej książce, że jest to opowieść o ideałach, braterstwie i ludziach, którzy potrafili pięknie i żyć i pięknie umierać. Kamienie na szaniec zostały lekturą szkolną.
Osobiście cieszę się, że tak się stało bo pewnie nie miałbym okazji zajrzeć do tej książki. Była to pierwsza lektura, którą przeczytałem z zapałem kilka razy. Wywarła na mnie wielki wpływ i zacząłem z szacunkiem podchodzić do spraw związanych z historia naszego państwa. Wartości ukazane w Kamieniach na szaniec były ważne wtedy są ważne dzisiaj i będą ważne dopóki ludzie mają duszę.