Historia pomiarów czasu.
Już w czasach społeczeństwa pierwotnego korzystano z obiegu słońca i księżyca w celu podziału czasu na lata miesiące i dni. Starożytne cywilizacje opracowały kalendarz. Z upływem czasu kalendarze te były udoskonalane. Nasza cywilizacja przejęła kalendarz, w którym rok ma 365 lub 366 dni. Aby dokładniej odmierzać czas stworzono zegary, które na przestrzeni wieków ulegały dużym zmianom.
ZEGAR SŁONECZNY
Pierwszymi były zegary słoneczne, najstarsze liczą około 5500 lat. Przypadkowo wetknięty do ziemi patyk (później nazwany gnomonem) stworzył okazję do obserwacji. Zauważono, że istnieje zależność pomiędzy długością cienia a porą dnia. Zaczęto dzielić dobę na dwanaście części a potem na dwie kolejne. Później dookoła gnomonu rysowano okrąg i dzielono go na 24 części. Tak powstał zegar, który w ulepszonej formie przetrwał aż do średniowiecza.
ZEGAR WODNY
Kolejnym etapem rozwoju miernictwa czasu były zegary wodne., Pierwsze zegary tego typu powstały w Egipcie i Mezopotamii gdzie woda stanowiła egzystencję. Najpopularniejszy zegarem wodnym w starożytności była klepsydra. Składała się z dwóch przeciwbieżnie pracujących układów. Woda płynęła z górnej kuli przez jedną z rurek na dół. Po godzinie górna część się poróżniała i klepsydrę odwracano, a cały proces zachodził w drugiej rurce. Dzięki zegarom tego typu ludzie nie musieli już obserwować słońca. Mogli mierzyć czas nawet nocą.
ZEGAR PIASKOWY
W średniowiecznej Europie zaczęto stosować klepsydry piaskowe. Miały one bardzo prostą konstrukcję i nie wymagały wiedzy matematycznej, ani astronomicznej. Stosowano je w kościołach i katedrach. Później kilka klepsydr łączono w jeden zegar, każda z nich wskazywała inny okres czasu. Zaczęto zaopatrywać klepsydry w podziałki minutowe i sporządzać zegary piaskowe o krótszym upływie czasu. W roku 1660 wynaleziono tzw. ?mechaniczną klepsydrę piaskową?, która odwracała się samoczynnie gdy tylko dolna jej część została zapełniona.
ZEGAR KOŁOWY
W połowie XIV wieku w miastach włoskich pojawiły się wielkie zegary mechaniczne.Najpopularniejszymi tego typu były zegary z napędem ciężarkowym, w którym jako obciążników używano kamieni. Ich charakterystyczna cechą stanowiły mechanizmy bicia, których ciężar przekraczał 500kg. Zegary te umieszczano jedynie na wieżach. Wadą tych zegarów była mała dokładność. W początku XVI wieku Peter Henelein z Norymbergi skonstruował pierwsze zegary poruszane sprężyną. Zegary te zwalniały w miarę rozkręcania sprężyny, ale były małe i mogły leżeć na stole, a nie wisieć na wieży.
ZEGAR WAHADŁOWY
W roku 1656 Huygnes zbudował pierwszy zegar wahadłowy. Wskazywał dokładność 1 minuty na dobę, późniejsze doskonalenia doprowadziły do dokładności około 10 sekund na dobę. Zaletą zegara wahadłowego jest fakt, że okres drgań wahadła można regulować, niezależnie od mechanizmu napędowego samego zegara.
ZEGAR KWARCOWY
Pierwsze zegary elektroniczne zbudowane zostały w latach 30. XX wieku, upowszechniły się w latach 70. Zegarki kwarcowe montowane są w przedmiotach codziennego użytku, np. odbiornikach radiowych, telefonach, samochodach itd. Zegarki elektroniczne są bardzo dokładne.
ZEGAR ATOMOWY
W drugiej połowie XX wieku powstały niezwykle dokładne zegary atomowe. Stanowią one obecnie podstawę pomiaru czasu , wyznaczając tzw. standard (wzorzec) czasu. Powszechnie obowiązująca definicja sekundy, przyjęta w 1967 roku: jedna sekunda jest to czas 9 192 631 770 drgań w atomie cezu w zegarze atomowym.
Historia (najważniejsze zegary)
1. Zegar słoneczny - III wiek p.n.e.
2. Klepsydra - III wiek p.n.e.
3. Zegar wahadłowy - XVI wiek
4. Zegar / zegarek - XX wiek
5. Zegar elektroniczny - XXI wiek