Jak znalazłeś przyjaciela? - opowiadanie z dialogiem

Kiedy polonistka podyktowała nam temat kolejnego wypracowania "Jak poznałem mojego przyjaciela", uznałam, że niewiele mogę na ten temat powiedzieć. To było kilka lat temu, wspomnienie tamtego dnia dawna zatarło się w mojej pamięci, pozostawiając po sobie jedynie kilka niewyraźnych scen. Jednak zdołałam sobie przypomnieć więcej szczegółów. A było to tak...

Wracałam ze spaceru z rodzicami i młodszym bratem. Ciepłe, jesienne powietrze i fruwające dookoła babie lato stanowiły powód do zadowolenia. Kiedy jest się sześcioletnim dzieckiem niewiele potrzeba do szczęścia. Idąc nuciłam cicho i trzymałam ręce w kieszeniach wyczuwając palcami chłodne kasztany, które wcześniej zbieraliśmy w parku. Droga powrotna minęła nam szybko, nie zauważyłam nawet, kiedy trafiłam pod bloki, gdzie bawiły się inne dzieci. Zobaczyłam wśród nich moją koleżankę, z którą nie wiedzieć czemu kontakt mi się urwał i teraz jesteśmy już tylko znajomymi. Powracając do tematu, zapytałam mamę, czy mogę z nimi zostać i uzyskując twierdzącą odpowiedź podeszłam do dziewczynek, które akurat przebierały lalki.
- Cześć! - powiedziałam - Mogę się z wami pobawić?
- Tak, właśnie bawimy się w dom.
- Oo, to dobrze. A tak w ogóle to jestem Nikola.
Kiedy reszta z nich się przedstawiła, po prostu dalej samo jakoś poszło...

Z czasem spotykałyśmy się coraz częściej, aż w końcu zostałyśmy we dwie, bo reszta koleżanek poszła każda w inną stronę. I tak jest do dzisiaj. Raz było lepiej, raz gorzej, ale zawsze trzymałyśmy się razem. Ta kilkuletnia przyjaźń nauczyła mnie bardzo dużo.