Historia zamku Horeszków.

Historia zamku Horeszków

Zamek Horeszków był to wielki i piękny gmach, który znano w całej wsi. Znajdowało się tam wiele komnat, tak pięknych, iż nie jeden bogaty magnat mógł ich pozazdrościć. Stolnik, który był właścicielem zamku, zamieszkiwał go wraz ze swoją jedyną córką Ewą i klucznikiem Gerwazym.
Jedną ze słynniejszych pomieszczeń była sień, wyłożona wokół kamieniami. Często tu spraszano szlachtę na sejmy lub sejmiki powiatowe. Natomiast po zakończeniu obradowania wyciągano z piwnicy ogromne ilości beczek z winem i urządzano pijatyki. Właściciel w tym miejscu równie często jak narady wyprawiał uczty z okazji imienin lub przed łowami.
W poobiedniej porze Stolnik w progu sieni godził spory między chłopami, a zapraszanymi znajomymi. Gdy był w dobrym humorze, opowiadał ciekawe historie lub żartami zabawiał zgromadzoną szlachtę. Jednym z najczęściej zapraszanych gości do zamku, w tamtych czasach, był Jacek Soplica, nazywany potocznie Wąsalem. Znany był on na całą wieś. Choć nie był za bogaty, miał wśród szlachty duże poparcie i z tego powodu Stolnik szukał w nim przyjaciela. Z czasem Soplica zakochał się w córce Horeszki z wzajemnością i chciał się niebawem oświadczyć, jednak jej ojciec w porę to zauważył i odrzucił jego zaloty podając mu czarną polewkę.
Za czasów Tadeusza Kościuszki, Stolnik, który był zwolennikiem Konstytucji 3 Maja, pomagał powstańcom polskim. Dlatego pewnej nocy na zamek napadli Moskale, gdzie znajdowało się zaledwie kilka osób. Wszyscy zgromadzili się w lustrzanej sali, zaopatrzeni w strzelby wysunęli lufy i raz po raz zwalali z nóg przeciwników. Taką walkę prowadzili do białego rana, aż na dworze zniknął ostatni żywy Moskal. I tak Horeszko, ciesząc się swoim zwycięstwem wraz ze swoim kompanem Klucznikiem, pada rażony śmiertelną kulą, posłaną przez Jacka Soplicę, który niespodziewanie pojawił się na polu bitwy. Stolnik w ostatnim tchnieniu pokazał krzyż na bramę, przebaczając swojemu zabójcy. Jednak mimo to Gerwazy chwycił swój scyzoryk i naznaczył go krwią swojego Pana, poprzysięgając zemstę na rodzie Sopliców.
Od tamtego tragicznego zdarzenia zamek zostaje powoli przekazywany rodzie Sopliców. Ostatni spór dotyczył Sędziego i Hrabiego, lecz później po poślubieniu przez Tadeusza Soplicę prawowitej dziedziczki majątku Horeszków, zamek staje się wspólną własnością zwaśnionych od dawna rodów.