Henry Ford i Rudolf Diesel

Henry Ford zmienił nasze życie dzięki praktycznym samochodom po przystępnych cenach. Dziełem jego pomysłu jest ruchoma linia montażowa oraz techniki masowej produkcji, które ustanowiły standardy światowej produkcji przemysłowej w pierwszej połowie XX wieku.
Henry Ford urodził się w Springwell Township w hrabstwie Wayne w amerykańskim stanie Michigan 30 lipca 1863 jako pierworodny z szóstki potomstwa Williama i Mary Fordów. Dorastał na dość bogatej farmie rodzinnej, spędzając dnie w małej jednoizbowej szkółce i pomagając na farmie w drobnych pracach. Już w młodym wieku wyraźnie interesował się mechaniką. Wiele lat później zainteresowanie to rozwinęło się w geniusz, który przyniósł mu chwałę najwybitniejszego człowieka przemysłu na świecie.
Nauka Rzemiosła
W 1875 roku dwunastoletni Henry spędzał już większość czasu w małym warsztacie mechanicznym, który samodzielnie wyposażył. Właśnie tam skonstruował swój pierwszy silnik parowy w wieku lat piętnastu, a rok później – w 1879 – opuścił dom i wyjechał do pobliskiego Detroit, by podjąć pracę jako czeladnik u maszynisty. Od czasu do czasu wracał jednak do domu i pomagał na farmie.
Jako czeladnik przepracował następne trzy lata, po czym wrócił do Dearborn. Przez następne kilka lat czas pochłaniało Henry’emu obsługiwanie i naprawa silników parowych, a okazjonalnie znajdował dorywcze zajęcie w fabryce w Detroit. Zajmował się też konserwacją i przeglądem maszyn na rodzinnej farmie. W 1888 ożenił się z Clarą Bryant i utrzymywał swoją nową rodzinę prowadząc tartak.
W 1891 roku Ford został inżynierem w Edison Illuminating Company w Detroit. Awans na stanowisko głównego inżyniera dał mu wystarczająco dużo wolnego czasu i pieniędzy, by poświęcić wiele uwagi swoim prywatnym doświadczeniom z silnikiem spalinowym.

Kwadrycykl
Jego eksperymenty zaowocowały w1896 roku skonstruowaniem kwadrycykla – pojazdu o własnym napędzie według pomysłu autora. Pierwszy silnik Forda ujrzał z warkotem światło dzienne i zapisał się w historii na drewnianym kuchennym stole w domu Forda przy Bagley Avenue 58. Następnym krokiem była konstrukcja z silnikiem opartym na ramie, do której umocowane były cztery koła od roweru – tak powstał jego pierwszy Ford.
Samodzielność
W 1899 roku Henry Ford zrezygnował z pracy w Edison Illuminating Company i założył własną firmę – Detroit Automobile Company, która niestety zbankrutowała rok później. W tym czasie zaprojektował i skonstruował kilka modeli samochodów wyścigowych. 10 października 1901 roku sam siadł za kierownicą słynnego „Sweepstakes” i pokonał w wyścigu amerykańskiego championa Alexandra Wintona.

Ford Motor Company
Ford Motor Company rozpoczęła działalność w 1903 roku. Henry Ford, właściciel 25,5 % akcji, został wiceprezesem i objął stanowisko głównego inżyniera. Zakłady Forda przy Mack Avenue w Detroit produkowały zaledwie kilka samochodów dziennie. Przy każdym aucie pracowały dwu- lub trzyosobowe załogi robotników, składając je z części wyprodukowanych na zamówienie w innych fabrykach. Pierwszy


samochód, który powstał w zakładach Forda sprzedano 23 lipca 1903 roku. Henry został prezesem i przejął kontrolny pakiet akcji w roku 1906.
Henry Ford wcielił w życie swoje marzenie o produkowaniu samochodów dostępnych cenowo, ekonomicznych, a jednocześnie niezawodnych, wprowadzając na rynek w 1908 roku Model T. Pojazd ten był zapowiedzią nowej ery motoryzacji dla klientów indywidualnych – Model T był łatwy w obsłudze, utrzymaniu i w prowadzeniu po trudnych drogach. Jego sukces był natychmiastowy.

Nowe pokolenie
W 1919 roku Henry i jego syn Edsel odkupili akcje od wszystkich mniejszościowych udziałowców za 105 568 858 dolarów i zostali jedynymi właścicielami Zakładów Forda. Edsel, który w tym samym roku objął po ojcu fotel prezesa, pozostał na tym stanowisku aż do śmierci w 1943 roku. Wtedy Henry Ford ponownie przejął kierowanie Zakładami.
Emerytura
We wrześniu 1945 roku, Henry Ford po raz drugi zrezygnował z funkcji prezesa Ford Motor Company i przekazał stanowisko swojemu wnukowi Henry’emu Fordowi II. W maju 1946 roku, podczas uroczystości Złotego Jubileuszu Automobilizmu Amerykańskiego, Henry’ego uhonorowano za wielki wkład w rozwój przemysłu motoryzacyjnego, a rok później Amerykański Instytut Ropy Naftowej odznaczył go pierwszym w swej historii dorocznym Złotym Medalem za wybitne zasługi dla dobra ludzkości.
Koniec ery
Henry Ford zmarł w swoim domu Fairlane w Dearborn 7 kwietnia 1947 roku o 11.40. Miał 83 lata. W dniu jego śmierci niedawne powodzie i wylew miejscowej rzeki Rouge odcięły prąd. Ustawione lampy naftowe i świeczki upodobniły jego pokój do tego, w którym przyszedł na świat w tym samym hrabstwie 83 lata wcześniej.

Rudolf Christian Carl Diesel
1858 - 1913


Inżynier niemiecki, konstruktor silników spalinowych. Dorastał w Paryżu do roku 1870, kiedy to jego rodzina zmuszona była wyjechać do Anglii na skutek wybuchu wojny francusko - pruskiej. Przez pewien czas mieszkał w Londynie, skąd został wysłany do Augsburga, rodzinnego miasta ojca, w celu kontynuowania nauki. Jakiś czas później wyjechał do Monachium na studia do Technische Hochschule (Wyższej Szkoły Technicznej). Tu odnalazł swoje powołanie - studia inżynieryjne. Jako wybitnie uzdolniony student, został przedstawiony Carlowi von Linde, inżynierowi specjalizującemu się w projektowaniu i produkcji urządzeń chłodniczych, dla którego zaczął pracować w paryskiej firmie Lindego w roku 1880. Jego zadaniem było teoretyczne udoskonalenie silnika spalinowego z wykorzystaniem cyklu Carnota. Poświęcił temu wiele czasu, przeprowadzając eksperymenty z zastosowaniem jako paliwa amoniaku. W końcu roku 1890 objął stanowisko inżyniera w firmie Lindego w Berlinie. W dalszym ciągu prowadził prace nad ulepszeniem silnika spalinowego. W roku 1892 uzyskał na niego patent w Niemczech, a w następnym roku opublikował pracę teoretyczną pt: "Teorie und Konstruktion eines rationellen Waremotors". Po nieudanych próbach z silnikiem spalinowym na pył węglowy, spalany w powietrzu sprężonym do 250 atmosfer, zaczął produkować serie coraz bardziej udanych modeli przy poparciu finansowym Maschinenfabrik z Augsburga i zakładów Kruppa. W roku 1897 skonstruował wysokoprężny spalinowy silnik tłokowy o samoczynnym zapłonie, wywoływanym przez sprężenie powietrza do 3,5 MPa (35 atmosfer). Było to jego największe osiągnięcie. Ten rodzaj silnika wysokoprężnego, zwany odtąd silnikiem Diesla albo po prostu dieslem, pracował na ciężkim paliwie ciekłym (olej napędowy), w którym zapłon paliwa wtryśniętego do komory spalania następuje od powietrza nagrzanego wskutek sprężania. W tym samym roku (1897) silnik został wdrożony do produkcji. Wysokie walory techniczne tego silnika, a także zastosowanie ropy naftowej jako paliwa spowodował jego szybkie rozpowszechnienie w przemyśle i transporcie. Ostatnie lata Diesel poświęcił pracom nad konstrukcją silnika dla potrzeb żeglugi. Zginął tragicznie w 1913 roku w czasie podróży przez kanał La Manche. Jego śmierć po dzień dzisiejszy okryta jest tajemnicą.
Po śmierci konstruktora prace nad przystosowaniem silnika do celów trakcyjnych kontynuowała niemiecka firma MAN. Początkowo w latach dwudziestych silniki te wykorzystywano w samochodach ciężarowych, a dopiero w 1936 roku zastosowano je po raz pierwszy w seryjnie produkowanym osobowym Mercedesie 260 D. Wcześniejsze próby w samochodach osobowych kończyły się na pojedynczych egzemplarzach.
Główne zalety silnika Diesla to niezawodność, trwałość oraz małe zużycie paliwa. Kryzys paliwowy z początku lat siedemdziesiątych zmusił producentów do zastosowania "diesli" w swoich pojazdach. Ucichły rozważania nad jego wadami i zaletami, okazał się dobry ponieważ zużywał mniej paliwa i zadawalał się tańszym, w większości krajów świata, olejem napędowym. Aby zmniejszyć koszty produkcji zaczęto dążyć do unifikacji elementów silników - wysokoprężnego i benzynowego. Udział samochodów osobowych napędzanych silnikami "diesla" wzrósł na świecie w latach osiemdziesiątych. W roku 1970 takich pojazdów było zaledwie 0,6%, w 1980 - 6%, to w roku 1985 już 13% i z roku na rok liczba ta ciągle wzrasta.