Efekty Rundy Kennedy’ego dla handlu międzynarodowego

Niezadowolenie USA i EWG z rezultatów Rondy Dillona (rokowania na temat barier taryfowo-celnych wspólnego rynku zakończonych w 1962 r. podpisaniem okresowego porozumienia między USA i UE obniżającego cło w przypadku UE przeciętnie o 20%, a USA o 80%) skłoniło obie strony do przeprowadzenia w ramach GAT nowych szóstych z kolei wielostronnych rokowań handlowych w sprawie redukcji taryf celnych . Inicjatorem był rząd Stanów Zjednoczonych. Propozycja przystąpienia do rozmów przedłużona została 25 I 1962 r. w piśmie prezydenta USA J.F.Kennedy’ego do kongresu . Stąd nazwa tych rozmów Rundy Kennedy’ego . W ciągu czterech lat rozpoczętych w Genewie w maju 1964 r. Rundy Kennedy’ego przeprowadzono uciążliwe rozmowy których pierwotnym zamierzeniem było zmniejszenie o połowę taryf celnych krajów w nich uczestniczących . W sumie jednak osiągnięto porozumienie zmniejszające w ciągu czterech lat ( od 1968 – 1972 r. ) cło na towary przemysłowe w przybliżeniu o 35 % . W rozmowach uczestniczyło również szereg krajów rozwijających się , które dążyły do ustępstw taryfowych ze strony krajów wysokorozwiniętych w stosunku do eksportowanych przez nich towarów . W marcu 1965 r. kraje rozwijające się zawarły porozumienie , które przewidywało , że rozwinięte kraje obniżając cło na towary z krajów rozwijających się nie będą domagać się od nich takich samych ustępstw . Faktycznie jednak nawet po zakończeniu Rundy Kennedy’ego stawki taryfowe pozostałe wysokie właśnie na towary wywożone przez kraje rozwijajace się , których eksport w następnych latach mógłby ulec polepszeniu.