Historia Unii Europejskiej.

W kwietniu 1951 roku dzięki projektowi Roberta Schumana i Jana Monneta oraz współpracy Konrada Adenauera, Alcide de Gasperi, Paula Henri Spaocka i Józefa Retingera, sześć państw z Europy- Niemcy, Włochy, Luksemburg, Belgia, Holandia i Francja podpisały Traktat Paryski na pięćdziesiąt lat, powołujący do życia Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (EWWiS). Traktat ten, mówił o współpracy państw członkowskich w hutnictwie i górnictwie. Następnie dzięki sukcesie EWWiS w 1995 roku na konferencji w Messynie, ministrowie spraw zagranicznych objęli integracją całość gospodarki. W 1957 roku w Rzymie państwa członkowskie podpisały dwa bardzo ważne traktaty. Pierwszy z nich mówił o powstaniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej – EWG ( obecnie Wspólnota Europejska – WE ) która miała doprowadzić do zniesienia ceł, a następnie do powstawania wspólnego rynku : pracy, towarów i kapitału. Drugi traktat mówił o powstaniu Euratonu – organizacji współpracy państw w przemyśle nuklearnym. Do Wspólnoty Europejskiej w 1973 roku przyłączyły się: Wielka Brytania, Irlandia i Dania, w1981 – Grecja, w 1986 – Hiszpania i Portugalia, a w 1995 – Austria, Finlandia i Szwecja. Kolejne działania WE przyczyniły się do: utworzenia wspólnego i wolnego rynku wewnętrznego przez podpisanie Jednolitego Aktu Europejskiego w 1986 roku, jednomyślności w podejmowaniu decyzji, stworzenie mechanizmów gospodarczych dla Grecji, Hiszpanii, Portugalii, Irlandii, utworzenie Funduszu Spójności dla Państw Europejskich oraz podpisanie Traktatów z: Maastichtem ( 1992r.), Amsterdamem ( 1997r.) i Niczą ( 2001r.).