Europa i U.S.A, państwo faszystowskie, organizacja, itd...
1.) Polityka ustępstw wobec Niemiec.
W końcu 1923 r. powołano międzynarodową komisję ekspertów gospodarczych z udziałem U.S.A. W 1924 r. Republice Weimarskiej przyznano wysoką pożyczkę stabilizacyjną i ustalono nowy sposób spłaty reparacji. Wskutek nacisku aliantów, którzy uznali zamieszki w Zagłębiu Ruhry za groźbę wybuchu rewolucji, Francja musiała wiosną 1924 r. wycofać stamtąd swe wojska.
Dzięki tym ustępstwom koniec 1923 r. okazał się przełomowy dla niemieckiej gospodarki. Rząd przeprowadził reformę finansów i uzdrowił system monetarny przez wymianę pieniędzy. Niemiecki przemysł zmodernizował się dzięki amerykańskim kredytom, a cały kraj szybko odradzał się pod względem gospodarczym.
2.) Polityka zewnętrzna U.S.A
W Polityce U.S.A zaczęły powracać dawne schematy myślenia, doktryny Monroego: ani Europa nie Powinna ingerować w sprawy amerykańskie ,ani Stany zjednoczone nie powinny mieszać się do konfliktów europejskich. Poltyce izolacjonizmu sprzyjał korzystny dla Stanów Zjednoczonych układ sił militarnych. Wszelkie zagrożenia ze strony floty niemieckiej zostały zlikwidowane, a U.S.A mogło zająć się własną polityką wewnętrzną oraz własną ekspansją Pacyfiku. Ten kierunek polityki amerykańskiej umocniła konferencja waszyngtońska ( listopad 1921 – luty 1922), poświęcona uporządkowaniu spraw na Dalekim Wschodzie.
3.)Organizacja państwa faszystowskiego.
Faszyzm opierał się na historycznych mitach i nacjonaliźmie.
Przeciwstawiał się parlamentaryzmowi i indywidualizmowi, jednostkę podporządkowywał państwu i wodzowi, wobec którego wymagał posłuszeństwa. Potępiał zarówno komunizm jaki i wolność ekonomiczną, wprowadzając w zamian własne koncepcje. Organizacja państwa faszystowskiego nie była jednak uniwersalna.
Celem faszystów było stworzenie silnego państwa w rękach dyktatora.
Pełnia władzy administracyjnej i politycznej
Zamiast partii politycznych i związków zawodowych wprowadzono korporacje. Były to zrzeszenia tworzone przez państwo według dziedzin gospodarki i skupiały zarówno pracodawców jak i pracobiorców. Państwo było organizatorem i arbitrem. Zakazane były strajki i wolne związki zawodowe.
4.) Polityka wewnętrzna i zewnętrzna Mussoliniego.
Wewnętrzna: zmniejszenie bezrobocia dzięki robotom publicznym, w przmyśle wprowadzono rozbudowane i gwarantowane przez państwo ustawodawstwo socjalne, w rolnictwie zwiększono produkcję dzięki modernizacji i likwidacji nieużytków. Ożywienie w całej gospodarce w wyniku wzrostu produkcji w przemyśle zbrojeniowym. Zawarcie porozumienia z papieżem. Traktat laterański i konkordat na mocy których papież uzyskiwał suwerenność na obszarze Watykanu. (1929) (40 ha).
W zamian Pius XI wraz z kościołem poparł państwo faszystowskie.
Zewnętrzna: Związek Austrii i Węgier, protektoriat nad Albanią.
Włochy opanowują grecką wyspę Korfu. Sprawa trafia do Ligii Narodów, ale Mussolini odrzucił jej ingerencję i wymusił na rządzie Greckim spełnienia wszystkich żądań terytorialnych.
5.) Na czym polegało niebezpieczeństwo traktatu w Rapallo.
Traktat w Rapallo (16 kwietnia 1922r.)podpisany między Niemcami a Rosją Radziecką(oba rządy postanawiały nawiązać stosunki dyplomatyczne i handlowe, a ponadto wyrzekały się wzajemnych roszczeń finansowych będących skutkiem I wojny światowej..) uświadomił zachodnim mocarstwom niebezpieczeństwo zdominowania polityki niemieckiej przez orientację prorosyjską. W niemałym stopniu zaważyło to na całkowitej zmianie ich stanowiska wobec Niemiec.