Charakterystyka Harpagona.

Charakterystyka Harpagona „nie znam większego skąpca”
Tytułowym i głównym bohaterem książki pt.”Skąpiec” autorstwa Moliera jest Harpagon. Mieszka on w Paryżu wraz ze swoimi dziećmi: Elizą i Kleantem oraz służbą. Możemy go nazwać zalotnikiem Marianny i starszym, zgorzkniałym wdowcem. Ma 60 lat i choruje na astmę. Nosił skromne ubrania co wynikało z jego skąpstwa. Na jego zadartym nosie widniały okulary. Był mężczyzną o wątłej postawie, ale należał do energicznych osób.
Mimo, że ma on 60 lat w niektórych zachowaniach wydaje się 5 letnim dzieckiem. Jego główną wadą jest skąpstwo, które zauważamy na każdym kroku. Nie dba o swoje, jedyne dzieci. Chce on utrzymać życie bogatego człowieka na odpowiednim poziomie, ale nie lubi wydawać pieniędzy. Posiadał źle traktowaną służbę i wychudzone konie. Dowodami na jego skąpstwo są też oskarżenia przeciwko innym o kradzież szkatułki, czyli największej miłości w życiu Harpagona. Widzimy go jako dusigrosza, który patrzy na Elizę i Kleanta jako obciążenie dla swoich finansów. „Duża dziewczyna, nieprawdaż? Ale złe zielsko zawsze prędko rośnie”. Właśnie takie słowa wypowiadane na co dzień sprawiły że jego rodzina szybko się rozpadała i każdy poszedł własną ścieżką. Choć posiada wiele wad bardzo wyróżnia się u niego łatwowierność. Wierzy we wszystkiego słowa wypowiedziane przez Frozynę „To mi mężczyzna dopiero, jest na co patrzeć; to mi strój i figura, zdolne zawrócić w głowie kobiecie!”. Mimo podeszłego wieku jest bardzo inteligentny. Podstępnie przejrzał miłość Kleanta do Marianny. Potrafi także zorganizować służbę i zarządzać ją. Wykazuje się swoim intelektem również w strawach rodzinnych, choć nie chodzi tu o dobro córki. Pragnie ją wydać za bogatego Anzelma, który nie chce posagu. Bohater to nieuczuciowy materialista. Staje się zalotnikiem Marianny nie z miłości do niej, ale dlatego ze ma ona ogromny majątek w spadku. Jednak człowiekiem szczerze kochającym ją jest Kleant. Za wszelką cenę zdobywa serce Marianny. Gdy znajduję zakopaną szkatułkę proponuje ojcu wymianę, a ten jest wniebowzięty, ponieważ odzyskał największą wartość swojego życia. Pieniądze darzy największym uczuciem.„Och, moje kochane złoto! Moje biedne złoto! Mój drogi przyjacielu[...] Bez ciebie żyć mi nie podobna” Świadczy to o jego materializmie i egoizmie.
Słyszałam wiele opinii na temat tego człowieka, ale najbardziej utkwiła mi w pamięci wypowiedź jego własnych, rodzonych dzieci. „Oto, dokąd prowadzi młodych ludzi przeklęte skąpstwo ojców: niechże się potem ktoś dziwi, ze im życzą najrychlejszej śmierci”
Czytając „Skąpca” nie wiedziałam czy śmiać się czy płakać oceniając zachowanie Harpagona. Mogę z ręką na sercu powiedzieć, ze nie znam większego skąpca na świecie, chociaż znajdziemy wiele takich osób. Uważam, że to taki wzór człowieka i zachowania, który jest dla nas przestrogą. Chociaż pieniądze mają dużą wartość w dzisiejszych czasach nie możemy zapomnieć o miłości i zaufaniu do innych.
„Nie zapominaj jednak, że twoje serce jest tam, gdzie twój skarb. I musisz ten skarb odnaleźć, aby mogło nabrać prawdziwego sensu wszystko, co do tej pory odkryłeś na twej drodze”