Odporność organizmu na zakażenie i oporność drobnoustrojów na leczenie

1.Zespół sił obronnych - skierowanych przeciw różnym drobnoustrojom to tzw. oporność nieswoista.Stanowi ją między innymi nieprzepuszczalny i nieuszkodzony naskórek oraz kwaśny odczyn treści żołądkowej,a nawet stan zapalny skóry pojawiający się wokół ciała obcego.

2.Odporność swoista - to niewrażliwość organizmu na zakażenie drobnoustrojami,przeciw którym został on uodporniony.Nabywa się ją dzięki obecności specyficznych przeciwciał w surowicy krwi.Przeciwciała te organizm ukazuje w sposób naturalny lub sztuczny.

3.Naturalną odporność - organizm nabywa po przebyciu choroby lub zakażenia.Natomiast sztuczne uodpornienie można uzyskać dzięki szczepionkom lub surowicy krwi z przeciwciałami,które unieszkodliwiają określony drobnoustrój.

4.Szczepionki - preparaty zawierające osłabione biologicznie drobnoustroje albo pozbawione zjadliwości toksyny bakteryjne.Przyjęcie szczepionki powoduje czynne wytworzenie specyficznych przeciwciał w surowicy krwi,unieszkodliwiających określony drobnoustrój.Odporność organizmu na chorobę najczęściej trwa wiele lat,zależnie od rodzaju szczepionki.Szczepienia należy powtarzać w określonych odstępach czasu.Są one czynną formą uodpornienia o wysokiej skuteczności.

5.Uodpornienia bierne - można nabyć po przyjęciu surowicy odpornościowej zawierającej przeciwciała zwalczające określony drobnoustrój.

6.Odrębnym problemem jest oporność drobnoustrojów na leki - antybiotyki i inne środki przeciwbakteryjne.Szczególnie bakterie mają wyjątkową zdolność wytwarzania własnych mechanizmów obronnych,które powodują,że antybiotyk traci swoją aktywność.Te cechy są przekazywane genetycznie z jednego pokolenia komórek bakteryjnych na następne.Zmusza to do dokładnego śledzenia wrażliwości drobnoustrojów na odstępne leki,ograniczania nadmiernego i nieuzasadnionego stosowania antybiotyków oraz ciągłego poszukiwania nowych leków.