Człowiek wobec zagadki swojego losu

Wielu z nas wyczekuje tego,co przyniesie nam los. Zastanawiamy się nad własnym życiem i nad tym co je warunkuje.Sądzimy,że duży wpływ na przeznaczenie ma Bóg i inne przedmioty,którym oddajemy kult.Czy jesteśmy w stanie zmienić nasz los?Czy rzeczywiście mamy wpływ na to co się dzieje z nami?Nad takim właśnie dylematem stanął tytułowy bohater tragedii Sofokles pt."Król Edyp".
Na początku warto poniekąd przybliżyć postać Edypa.Jest to syn Lajosa i Jokasty,którzy porzucili swe dziecko zaraz po narodzinach.Zgodnie ze słowami wyroczni delfickiej miał on zamordować własnego ojca i ożenić się z matką.Jednak cudem Edyp ocalał od śmierci i niestety,dopełniły się przewidywania wyroczni.
Główny bohater tragedii Sofoklesa całkowicie nie zdaje sobie sprawy z popełnionych przez siebie czynów.Jest nieświadomy swojej przeszłości.W momencie,kiedy dowiaduje się,że śmierć jego poprzednika nie została pomszczona,wpada w furię.Sam postanawia odnaleźć zabójcę i dowiedzieć się prawdy.Lecz z każdą chwila jego umysł wypełniały przekonania,że oprawcą Lajosa jest nie kto inny,jak on sam.Próbuje jeszcze gwałtownymi oskarżeniami zrzucać z siebie te poczucie winy,lecz przeznaczenie było nieubłagane.
Po poznaniu prawdy,król Edyp zaczął zdawać sobie sprawę z tego,czego się dopuścił.Czuł poniekąd do siebie obrzydzenie,mówił o sobie : "zakałą jestem domu". Ze sprawiedliwego i uczciwego władcy stał się nieświadomym sprawcą swego miasta.Skalane zostały nie tylko jego intencje jako króla,ale również poczucie własnej wartości jako przyzwoitego człowieka. Jego duma i honor uległy załamaniu,gdyż popełnił grzech ojcobójstwa i kazirodztwa.Gdzieś w głębi duszy Edyp wie,że jego życie zostało uwarunkowane przez przeznaczenie,którego nie da się tak po prostu zmienić.Stał się więźniem własnego losu.
Sprawiedliwość i prawość Edypa wyczuwa się już po kilku pierwszych wersach utworu.I rzeczywiście,mają one swoje odbicie w późniejszym stadium rozwoju tragedii.Po odczytaniu znaków przeszłości,Edyp z rozpaczy po utracie samego siebie i szczęśliwej rodziny,okaleczył się,a dokładniej oślepił.Nie potrafił wytrzymać z targającymi jego duszę wyrzutami sumienia,które doprowadzały go do szału tak bardzo,że pogorszył swe cierpienie,lecz teraz na tle fizycznym.Doskonale zdawał sobie sprawę z tego,że zranił nie tylko siebie i swoją rodzinę,ale także cały późniejszy ród Labdakidów.Edyp błaga bogów oraz swego szwagra-wujka Kreona o opiekę nad jego dziećmi,a szczególnie nad córkami,gdyż z racji tego kim on był,nie mógł należycie wykonać tego zadania.
Historia króla Edypa pokazuje nam,że każdy z nas jest kowalem własnego losu.Człowiek nie jest w stanie zmienić przeznaczenia,które kiedyś ktoś nam przypisał.Nasze życie nie jest wolne od cierpień i każdy przez nas popełniany zły czyn odciśnie swe piętno.Na przykładzie "Króla Edypa" dowiadujemy się,że nie warto uciekać od własnego fatum,gdyż ono prędzej czy później i tak do nas powróci ze zdwojoną siłą.Życie każdego z nas nie jest sprawiedliwe,dlatego należy nauczyć się przyjmować dobro i cierpienie oraz trzeba pamiętać o tym,że w ułamku sekundy można stracić wszystko.