Kreacjonizm starej i młodej Ziemi

Kreacjonizm zakłada, że wszechświat został zaprojektowany i stworzony, a zatem musi mieć Projektanta i Stwórcę. Chrześcijanie dzielą się na kreacjonistów starej lub młodej Ziemi.

Kreacjonizm starej Ziemi to kompromis między biblijnym poglądem o stworzeniu, a teorią ewolucji. Popiera przy tym między innymi Teorię Przerwy Czasowej, która mówi, iż między pierwszym, a drugim wersem z Biblii miała miejsce przerwa trwająca miliardy lat. Kreacjonizm starej Ziemi jest w różnych kręgach błędnie uznawany za pogląd biblijny. Zakłada on m. in.:
- pierwsze trzy dni bez słońca to okresy czasu zwane dniami
- w Biblii nie ma wspomnienia o zakończenia [wieczoru] siódmego dnia, a więc mogły być to miliardy lat
- grzech Adama nie wpłynął na stworzenie, śmierć była przed grzechem
- Bóg stworzył jedynie poszczególne rodzaje zwierząt, a nie wszystkie
- początkowo Ziemia była pusta, zniszczona i pozbawiona życia
- częściowe oczyszczanie się ziemskiej atmosfery, przez co światło mogło przez nią przenikać
- człowiek był bezpośrednio stworzony

Kreacjonizm starej Ziemi nie kłóci się z Biblią jedynie w kwestii stworzenia człowieka. Mimo, iż ten rodzaj kreacjonizmu jest powszechnie uznawany za biblijny, w rzeczywistości Pismo Święte jest w pełni przychylne kreacjonizmowi młodej Ziemi.

Kreacjonizm młodej Ziemi w odróżnieniu od kreacjonizmu starej Ziemi mówi, że:
- dni pierwszego tygodnia wspomnianego w Biblii, liczyły sobie 24 godziny
- Ziemia na początku była bez kształtu i pusta [nieuformowana i niewypełniona], ale to nie znaczy, iż była zniszczona
- ewolucja nigdy nie miała miejsca
-Ziemia ma około 6000 tysięcy lat
- dinozaury powstały w tym samym dniu co ludzie
- zwierzęta mogą się rozmnażać tylko w zakresie własnego gatunku
- Bóg jest początkiem i końcem, Stwórcą wszechświata
- śmierć jest konsekwencją grzechu popełnionego w ogrodzie Eden

Kreacjoniści młodej Ziemia w kwestii dwudziestoczterogodzinnych dni i nieuformowanej, ale nie zniszczonej Ziemi, powołują się na język hebrajski użyty w oryginale tych zapisów. We wszystkich swych założeniach znajdują odniesienie w Księdze Rodzaju [Ks. Rdz. 1:25, 1:24, 1:2,3, 1:5, 3:17, 3:22].
Niektórzy ludzie podając się za kreacjonistów młodej Ziemi twierdzą, że dinozaury wyginęły na skutek potopu. Czysty kreacjonizm młodej Ziemi przywołuje biblijny werset, gdy Bóg mówi do Noego, aby zabrał na arkę po dwa zwierzęta z każdego rodzaju [a nie gatunku], a więc również dinozaury. W kwestii dinozaurów kreacjonizm młodej Ziemi znajduje oparcie także w Księdze Joba [czterdziesty i czterdziesty pierwszy rozdział mówi o tych zwierzętach], zakładając, że dinozaury nadal istnieją.
Kościół katolicki mimo wszystko odrzuca poglądy kreacjonizmu młodej Ziemi, uznając je za sprzeczne z nauką Kościoła.