Deklinacja- łacina

Deklinacja pierwsza jest jedną z najłatwiejszych w języku łacińskim - dlatego bez obaw i lęków, wszystko postaram się tutaj umieścić.

Odmiana:
W deklinacji pierwszej odmieniamy tylko i wyłącznie rodzaj żeński.

Jak go rozpoznać?
To proste, w mianowniku (nominativus) ma końcówkę -a w liczbie pojedynczej (singularis) i -ae w liczbie mnogiej (pluralis).
Natomiast w dopełniaczu (genetivus) ma końcówkę w l. pojedynczej -ae a w mnogiej -arum.

(narazie może wydawać się to trudne, ale za chwilkę załapiecie)

Dajmy na przykład rzeczownik puella.
Puella to dziewczyna, więc bez wątpienia stwierdzamy że to na pewno rodzaj żeński.

Szybka odmiana rzeczownika:

*SINGULARIS*

Nominativus - puella
Genetivus - puellae
Dativus - puellae
Accusativus - puellam
Ablativus - puella
Vocativus - puella

*PLURALIS*

Nom - puellae
Gen - puellarum
Dat - puellis
Acc - puellas
Abl - puellis
Voc - puellae

Warto zauważyć, że Nominativus jest taki sam jak Vocativus (wołacz).
Kolejna sprawa, która jest stosunkowo ważna - nauczyciel zazwyczaj podaje rzeczownik (i wszystko inne co się odmienia przez przypadki) w formie (i tu przykład) puellA -AE czyli podaje w formie Nominativu i po myślniku końcówkę Genetivu.

Dodaj swoją odpowiedź
Łacina

Łacina - DEKLINACJA III SPÓŁGŁOSKOWA z wyjątkami

DEKLINACJA III SPÓŁGŁOSKOWA

W deklinacji III spółgłoskowej temat otrzymujemy wyjątkowo z G. Singularis.

MASKULINA
N: -o, -or, -os, -er, -es (nierówno zgłoskowe), -ex

Wyjątki:
FEMININA
caro, carnis...

Łacina

Łacina - DEKLINACJA III SPÓŁGŁOSKOWA

DEKLINACJA III SPÓŁGŁOSKOWA

W deklinacji III spółgłoskowej temat otrzymujemy wyjątkowo z G. Singularis.

MASKULINA
N: -o, -or, -os, -er, -es (nierówno zgłoskowe), -ex

FEMININA
N: -do, -go, -io, -s (z poprze...