Poussin Nicolas (malarz baroku)

Poussin Nicolas (1593 lub 1594-1665), malarz francuski, czołowy klasycysta w malarstwie XVII w. Około 1612 przebywał w Paryżu, gdzie zetknął się z wpływami drugiej szkoły Fontainebleau i jej kierunku manierystycznego (manieryzm). Około 1621 współpracował z Ph. de Champaigne przy dekoracji Pałacu Luksemburskiego. W 1624-1640 w Rzymie.
W 1649 powołany na dwór Ludwika XIII jako pierwszy malarz królewski i kierownik prac nad dekoracją Luwru. 1642 powrócił do Rzymu, gdzie pozostał do końca życia. Styl Poussina ukształtował się pod wpływem weneckich kolorystów, Caravaggia, Rafaela i sztuki antycznej.
W swojej twórczości ewoluował od fazy barokowej (barok), kiedy to stosował dynamiczną kompozycję, bogaty koloryt i kontrasty światłocieniowe, do fazy klasycznej (klasycyzm), tj. poszukiwania piękna idealnego przy użyciu precyzyjnego rysunku, statycznej kompozycji i chłodnego kolorytu palety.
Był przeciwnikiem odtwarzania natury, próbował przedstawić na płótnie jej obraz doskonały. Tematykę jego dzieł tworzyły sceny mitologiczne i biblijne, a także mistyczne alegorie i heroizowane pejzaże ze sztafażem.
Prace m.in.: Królestwo Flory (1630-1631), Bachanalie (1637), Triumf Neptuna i Amfitryty (1638-1640), Siedem sakramentów (1644-1648), Pasterze arkadyjscy (ok. 1650), Et in Arcadia ego (1650-1659), Pejzaż z pogrzebem Fokiona (1648), Cztery pory roku (1660-1664), Pejzaż z Diogenesem (1655).