Oczyszczalnie ścieków

I Spis treści


I Spis treści str.2

II Wstęp str.3

III Przydomowe oczyszczalnie ścieków w zarysie str.4-11
a) budowa str.5-6
b) zalety tr.6-7
c) sposoby doczyszczania ścieków str.7-9
d) sposoby zagospodarowania ścieków str. 9
e) niezbędne warunki str.10
f) lokalizacja str.11
g) eksploatacja str.11

IV Wariant zastosowań układu rozsączającego w różnych
warunkach gruntowo-wodnych str.12-13

V Najczęściej zadawane pytania str. 14-18

VI Słownik zagadnień str.18-21

VII Przepisy dotyczące oczyszczalni str.21-23

VIII Przegląd oferty rynkowej str.23-24

IX Literatura str.25



-3-

II Wstęp
Budując własny dom należy rozwiązać problem powstających w nim ścieków. Przeciętny mieszkaniec domu produkuje około 160 litrów ścieków na dobę. Jeżeli rodzina liczy 6 osób, jest to prawie 1 m³ dziennie. Gdy w pobliżu jest sieć kanalizacyjna sprawa ogranicza się do wykonania odpowiedniego przyłącza. Jednak tereny podmiejskie i wiejski najczęściej pozbawione są sieci kanalizacyjnej, wtedy problem ścieków należy rozwiązać we własnym zakresie. Sposób zagospodarowania ścieków jako odpadów szkodliwych powinien być określony w pozwoleniu na budowę. Są dwie zasadnicze możliwości radzenia sobie ze ściekami. Można je gromadzić w zbiornikach bezodpływowych tzw. szambach, lub oczyszczać je w małych oczyszczalniach indywidualnych lub większych oczyszczalniach zbiorowych, np. w ramach kilku domków lub nawet całego osiedla. Wybór odpowiedniego rozwiązania będzie uzależniony od wielu uwarunkowań. Oczyszczalnie wszelkiego typu, małe czy duże, wymagają zezwolenia z Wydziału Ochrony Środowiska Urzędu Rejonowego -np. z Urzędu Gminy. Konieczne jest wykonanie badań gruntowo-wodnych, które będą rzutowały na wybór rodzaju oczyszczalni. Oczyszczalnie przydomowe wymagają dużej działki, pozwalającej na prawidłowe ułożenie drenażu oraz odpowiednich warunków gruntowo-wodnych. Projekt i wykonanie oczyszczalni najlepiej powierzyć wyspecjalizowanej firmie. Wielu inwestorów ma zbyt małą działkę na wykonanie oczyszczalni przydomowej, a niektórzy rezygnują z tego rozwiązania i wybierają szambo jako rozwiązanie tańsze. Szambo wymaga jednak częstego wywożenia ścieków, czasem nawet co dwa tygodnie, a koszty takiej usługi wynoszą od 30 do 100 zł. Wykonane szambo musi zapewniać całkowitą szczelność by nie zanieczyścić środowiska. Wybór szamba ma również sens gdy na danym terenie w bliskiej przyszłości np. kilku lat planowana jest budowa sieci kanalizacyjnej. Warto też wiedzieć, że niektóre szamba, np. trzykomorowe można w przyszłości przerobić na prostą oczyszczalnię. Gdy jest możliwość urządzenia oczyszczalni przydomowej to mamy do wyboru wiele rozwiązań. Są takie, które wymagają sporych nakładów finansowych, fachowej obsługi i specjalistycznych urządzeń oczyszczających. Są też systemy stosunkowo niedrogie, które można wykonać samodzielnie,
coraz częściej znajdują więc zastosowanie indywidualne systemy oczyszczania ścieków oparte o najnowsze rozwiązania techniczne. Pomimo, że dla części prywatnych inwestorów przydomowa oczyszczalnia ścieków kojarzy się z dużym i kosztownym obiektem, to w rzeczywistości obecnie stosowane urządzenia do indywidualnego oczyszczania ścieków są niewielkie i w najmniejszych wariantach zajmują około 20 m2.
Oczyszczanie ścieków jest tak samo niezbędne, jak zapewnienie wody pitnej, czy doprowadzenie energii elektrycznej. Niemal zawsze jest ono kojarzone ze zbiorową siecią kanalizacyjną i centralną oczyszczalnią. Zapomina się, że w pewnych warunkach oczyszczanie ścieków bytowo-gospodarczych może odbywać się w inny sposób - indywidualnie - i może być ono równie skuteczne. Prawidłowo zastosowany indywidualny system oczyszczania ścieków (w takich przypadkach jak: rozproszone budownictwo, brak dostatecznie chłonnych odbiorników ścieków, niekorzystna topografia terenu) może okazać się rozwiązaniem bardziej ekonomicznym niż system zbiorowy, a tak samo jak on skutecznym.
Poszukiwanie tanich i oszczędnych rozwiązań technicznych doprowadziło do powrotu do naturalnych metod oczyszczania ścieków. Dzisiejsze przydomowe oczyszczalnie ścieków to mniej lub bardziej doskonałe technicznie systemy, które stwarzają optymalne warunki dla zachodzących samoczynnie procesów biologicznych. Możemy więc im zaufać, oczyszczalnie tego typu oparte są na sprawdzonych procesach naturalnych.





-5-
a) Budowa
Podstawowym elementem każdej przydomowej oczyszczalni ścieków jest osadnik gnilny jedno-, dwu-, lub trójkomorowy zwany również osadnikiem wstępnym. Zbiorniki gnilne wykonywane są z elementów betonowych, prefabrykatów żelbetowych lub z tworzyw sztucznych. W osadniku gnilnym zachodzi proces oczyszczania mechanicznego, w czasie którego w procesach flotacji i sedymentacji oddzielane są części stałe zawarte w ściekach od części płynnych. Części stałe opadają na dno tworząc osad, który ulega fermentacji. Na powierzchni odprowadzanych ścieków unoszą się lżejsze zawiesiny i tłuszcze, tworzące kożuch. Zachodzący w osadniku proces fermentacji powoduje rozkład związków organicznych przez bakterie na produkty rozpuszczalne w wodzie. Proces ten można wspomagać, dodając dostępne na rynku biopreparaty. Dzięki biopreparatom usuwanie osadów stałych ze zbiornika odbywa się rzadziej, co obniża koszty eksploatacji oczyszczalni. Aby proces fermentacji osadów był skuteczny musi trwać co najmniej 3 dni. Oznacza to, że objętość części przepływowej osadnika, wolnej od osadu, musi odpowiadać trzydniowemu dopływowi ścieków.
Zakładając, że na jednego mieszkańca przypada 150-200 l ścieków na dobę przyjmuje się, że najmniejsza dopuszczalna pojemność osadnika powinna wynosić 3 m3, co daje odpowiedni zapas potrzebnej obęjtości.
Budowa osadnika gnilnego


-6-

1- filtr keramzytowy
2- rura przelotowa
3- 4 komin włazowy 5-6 pokrywa włazu
7 - przegroda Hwe – wysokość wlotu
Hwy – wysokość wylotu

Zasadniczym elementem osadnika gnilnego jest wkład filtracyjny umieszczony w specjalnym koszu od strony wylotu ścieków z osadnika. Na filtrze zostają zatrzymane zawiesiny, które nie poddają się procesowi oczyszczania biologicznego. Oczyszczanie biologiczne zwane również doczyszczaniem ścieków polega na usuwaniu ze ścieków bakterii i organizmów chorobotwórczych. Wybór odpowiedniego sposobu doczyszczania zależy od rozmaitych czynników. Najważniejsze z nich to ukształtowanie i wielkość terenu oraz warunki gruntowo-wodne, na które składa się przepuszczalność gruntu i wysokość zwierciadła wód gruntowych

b)Zalety
- Oczyszczalnie wykonane są z praktycznie niezniszczalnych materiałów takich jak polietylen.
- Doskonały sposób na oczyszczanie ścieków dla domków jednorodzinnych.
- Są bardzo proste do zainstalowania - wystarczy połączyć ze sobą otrzymane elementy
- Nie wymagają żadnych form zewnętrznej energii zasilającej.
- Są praktycznie bezobsługowe. Praktycznie ponosi się jedynie koszty opróżniania osadnika z częstością raz w roku.
- Możliwość większego zagłębienia osadnika oraz studzienki rozdzielczej. Przy głębszym posadowieniu należy zastosować w kominach inspekcyjnych rury przedłużające PP
-7-
- Otwory wylotowe w studzience rozdzielczej wyposażone są w zastawki umożliwiające odpowiednie kierowanie strumienia ścieków do przewodów rozdzielczych i nitek drenażu.
- Możliwość zastosowania oczyszczalni w różnych warunkach topograficznych oraz gruntowo-wodnych.
-Mała powierzchnia pod budowę oczyszczalni ścieków.
Dla uzyskania wysokiego stopnia redukcji zanieczyszczeń nie zachodzi potrzeba dodawania do ścieków biopreparatów. Dla dobrze pracującego i właściwie wentylowanego osadnika efekty te wydają się niewspółmierne do kosztów i obsługi (konieczność systematycznego dawkowania).
- Niwelują niekorzystny wpływ dużych wahań natężenia dopływu, dzięki podziałowi osadnika na dwie lub trzy komory.
- Na wylocie z osadnika nie ma potrzeby stosowania dodatkowych filtrów wspomagających oczyszczanie ścieków. Nie ponosi się tym samym dodatkowych kosztów eksploatacji oraz uciążliwego ich czyszczenia.
- Spełniają wszystkie wymogi przepisów ochrony środowiska jest najtańsza w wykonaniu i eksploatacji.
- Wysoki stopień redukcji zanieczyszczeń jest to rozwiązanie tanie, nie zużywające energii, proste w obsłudze i niezawodne w eksploatacji
- Oczyszczone ścieki nie zanieczyszczają wód gruntowych,

- Można nimi zasilić ogrodowe oczko wodne, podlewać rośliny itd.,

-Oczyszczone ścieki mogą być rozsączane do gruntu. W pobliżu dobrze zaprojektowanej i wykonanej oczyszczalni nie wyczuwa się przykrych zapachów- nie jest więc uciążliwa dla otoczenia. Koszty eksploatacji ograniczają się najczęściej do wywozu osadów ściekowych co 2-3 lata, zakupu mieszanki bakteryjnej co jakiś czas i w niektórych typach kosztu zużycia prądu do napędu przepompowni. Koszt budowy prostej oczyszczalni zwraca się po kilku latach w stosunku do kosztu eksploatacji szamba.

c)Sposoby doczyszczania ścieków
Najczęściej spotykanym rozwiązaniem w zakresie doczyszczania jest rozsączanie ścieków w gruncie przy pomocy systemu drenażowego. Jest to rozwiązanie zdecydowanie najtańsze wśród wszystkich oferowanych na rynku. System rozsączania ścieków składa się drenów, czyli rur perforowanych z PVC o przekroju 110 mm, ułożonych co najmniej 0,6 m pod po-wierzchnią terenu w rowach drenażowych. Aby drenaż ten był w stanie rozprowadzić odpowiednią ilość ścieków, ciągi drenarskie muszą mieć właściwą łączną długość. W praktyce przyjmuje się 15 m bieżących drenu na 1 mieszkańca.
-8-
Zastosowanie systemu oczyszczalnia ścieków z drenażem rozsączającym warunkowane jest występowaniem wód gruntowych na głębokości co najmniej 1,5 m od linii ułożenia rur drenarskich i odpowiednią przepuszczalnością gruntu.
W przypadku gdy powyższe warunki gruntowo-wodne nie pozwalają na montaż drenażu rozsączającego stosuje się inne rozwiązania.
Nad drenażem nie należy uprawiać roślin o głębokim systemie korzeniowym, gdyż może to spowodować zarastanie sączków. Z biegiem czasu powierzchnia filtrująca ulega zamuleniu, powodując spowolnienie procesów oczyszczania, zakłada się jednak, że prawidłowo wykonany i eksploatowany drenaż nie wymaga czyszczenia ani przekładania przez co najmniej 10 lat.
Do poprawnego funkcjonowania przydomowej oczyszczalni ścieków potrzebne jest zapewnienie właściwego jej napowietrzenia. Uzyskuje się to najczęściej przez zastosowanie wentylatora dynamiczno-wiatrowego umieszczonego na przewodzie wentylacyjnym pionu kanalizacyjnego. Zamontowany wentylator zwiększa cyrkulację powietrza, zapobiegając tym samym pojawianiu się przykrych zapachów w pobliżu pokryw rewizyjnych osadnika gnilnego. W miejscach gdzie niedostateczna przepuszczalność gruntu lub wysoki poziom wód gruntowych uniemożliwiają zastosowanie drenażu rozsączajacego stosuje się alternatywne
metody doczyszczania ścieków.
Jedną ze stosowanych metod doczyszczania, jest filtr piaskowo-żwirowy o przepływie pionowym. Od drenażu rozsączającego różni się tym, że dreny układa się pod warstwa piasku w dodatkowej warstwie żwiru usypanego na nieprzepuszczalnej folii. Filtr piaskowo-żwirowy stwarza lepsze warunki do oczyszczania ścieków i zajmuje mniej miejsca
w porównaniu z drenażem rozsączającym.
Nieco inaczej działa filtr piaskowo-żwirowy o przepływie poziomym. Warstwę filtracyjną umieszczoną w uszczelnionym folią wykopie stanowi leżąca na dnie warstwa żwiru i kolejne warstwy piasku o coraz drobniejszej frakcji. W tak zbudowanym filtrze piaskowym, wstępnie oczyszczone ścieki są doczyszczane, a następnie za pomocą drenów odprowadzane do odbiornika.
Kolejną metodą doczyszczania jest doczyszczanie ścieków na złożu biologicznym. W systemie tym ścieki podczyszczone w osadniku gnilnym są kierowane do zbiornika, w którym umieszczone jest złoże biologiczne. W zbiorniku tym następuje zasadniczy proces tlenowego doczyszczania, polegający na absorpcji zanieczyszczeń organicznych zawartych w ściekach przez błonę biologiczną, która w wyniku reakcji biochemicznych powoduje ich mineralizację. Ścieki wypływające ze złoża mogą być zanieczyszczone kawałkami błony biologicznej, stąd wynika konieczność zastosowania osadników wtórnych przed skierowaniem ścieków do odbiornika. Zaletą złóż biologicznych jest niewielka ilość miejsca potrzebnego do ich instalacji oraz całkowita szczelność układu, co ma duże znaczenie przy wysokim poziomie wód gruntowych.



-9-

Ciekawym sposobem doczyszczania ścieków jest zastosowanie filtrów gruntowo-roślinnych. Ich działanie jest podobne do działania filtru piaskowego, lecz rolę filtra spełnia system korzeniowy roślin. Filtr gruntowo-roślinny wykonuje się w formie niecki. Dno i skarpy niecki wyłożono folią z tworzywa sztucznego. Wypełnienie stanowi rodzimy grunt przepuszczalny, torf, słoma, kora, bentonit i opiłki żelaza. Filtr obsadza się wierzbą lub trzciną. Korzenie tych roślin są siedliskiem bakterii, doczyszczających ścieki i udrażniających grunt. Niekiedy, w celu lepszego doczyszczenia, jeśli tylko pozwala na to ukształtowanie terenu konstruuje się kilka filtrów gruntowo-roślinnych usytuowanych względem siebie w sposób kaskadowy.










-10-

d)Sposoby zagospodarowania ścieków

Spośród różnych możliwości, jakie mamy do wyboru, aby właściwie zagospodarować ścieki
musimy głęboko się zastanowić, jaki system będzie najbardziej odpowiedni dla naszego
gospodarstwa. Ciągle jeszcze najpowszechniejszym sposobem rozwiązania problemu ścieków
na terenie Polski jest gromadzenie ścieków zbiornikach bezodpływowych (potocznie nazywanych „szambami”). Zebrane ścieki okresowo wywożone są do oczyszczalni ścieków.
Rozwiązanie to posiada wiele wad, takich jak:

• nie każda oczyszczalnia ma możliwość przyjęcia takich ścieków, (np. ze względu na brak
punktu zlewnego, lub zastosowaną technologię oczyszczania),• duża częstotliwość wywozu ścieków,
• duże koszty eksploatacji - transport ścieków na znaczne odległości,
• uciążliwość pracy wozu asenizacyjnego dla najbliższego otoczenia.

Najbardziej prawidłowym sposobem zagospodarowania ścieków jest odprowadzenie ich do
oczyszczalni ścieków. Ogólnie oczyszczalnie ścieków możemy podzielić na:
Oczyszczalnie przydomowe, – które pozwalają oczyścić ścieki pochodzące z jednego lub kilku gospodarstw domowych. Ścieki oczyszczane są bezpośrednio w gospodarstwie.
Oczyszczalnie lokalne - które pozwalają oczyścić ścieki pochodzące z kilku lub kilkunastu gospodarstw domowych ścieki odprowadzane są wspólna siecią kanalizacyjną do oczyszczalni.
Oczyszczalnie zbiorcze - które pozwalają oczyścić ścieki pochodzące z całych wsi
lub nawet grupy wsi. Ścieki odprowadzane są wspólną siecią kanalizacyjną. Ze względu na koszt sieci kanalizacyjnej stosowane są przede wszystkim na terenach o zabudowie zwartej
e)Niezbędne warunki
Zastosowanie przydomowej oczyszczalni ścieków możliwe jest tylko wtedy, gdy w jej pobliżu znajduje się odbiornik mogący przyjąć ścieki oczyszczone. Odbiornikiem ścieków oczyszczonych mogą być wody płynące, wody stojące, rowy melioracyjne, grunt lub studnia chłonna. Ten ostatni odbiornik można stosować tylko w podłożach dobrze przepuszczalnych, gdy poziom wody gruntowej występuje co najmniej 1,0 m poniżej dna studni. Konstrukcja studni chłonnej przypomina konstrukcję tradycyjnej studni wykonanej z kręgów betonowych, lecz jej dno wypełnia najmniej 1,0 m warstwa żwiru. Studni chłonnych nie zaleca się stosować w przypadku zrzutu ścieków większego niż 1,0 m3 na dobę.


Planując odprowadzanie ścieków do gruntu należy najpierw przeprowadzić badania określające budowę i skład gruntów rodzimych, rzeczywistą chłonność gruntu i badanie procentowego udziału poszczególnych frakcji ziaren gleby. Wykonując drenaż rozsączający należy pamiętać, że po około dwudziestu latach jego użytkowania zachodzi potrzeba przełożenia go w inne miejsce. Spowodowane jest to stopniowym zmniejszeniem ilości ścieków, jakie może wchłonąć grunt.


-11-
f) Lokalizacja
Przydomową oczyszczalnię ścieków trzeba posadowić w odpowiedniej odległości od budynków, ujęć wodnych i ogrodzenia. Oczyszczone ścieki wpuszczane do wód powierzchniowych powinny spełniać normy czystości, a także powinien być ulokowany jak najbliżej wyjścia przewodu kanalizacyjnego z budynku (max 5m). Należy zachować następujące odległości minimalne:

Ujęcie wody Granice działki Drzewa i duże krzewy Parkowanie i przejazd samochodów
Osadnik gnilny 15m 2m 3m 2m
Drenaż rozsączający lub studnia chłonna 30m 2m 3m 2m



g)Eksploatacja
Jeśli ścieki z domu odprowadzane są do przydomowej oczyszczalni, powinno się z umiarem stosować agresywne domowe środki chemiczne (na przykład preperaty do udrażniania kanalizacji). Mogą one spowolnić procesy gnilne zachodzące w osadniku.
Większość przydomowych oczyszczalni nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych, ale okresowa konserwacja jest konieczna. Trzeba wywozić nagromadzony w osadnikach osad i od czasu do czasu przepłukać rury drenażowe w celu ich odetkania. Można też wspomagać proces oczyszczania, dodając odpowiednie preparaty biologiczne.








-12-
IV Wariant zastosowań układu rozsączającego w różnych warunkach gruntowo-wodnych

Sytuacja najłatwiejsza w realizacji i najkorzystniejsza dla procesu oczyszczania. Osadnik gnilny posadowiony tuż pod powierzchnią terenu pozwala na płytkie posadowienie układu rozsączającego. Dobrze przepuszczalny grunt pozwala na klasyczną konstrukcje rowu rozsączania bez dodatkowych inwestycji


-13-


Grunt trudno lub zbyt przepuszczalny. Warstwę rodzimego gruntu wymienia się na piasek tworząc tzw. filtr piaskowy. Na jego powierzchni układamy układ rozsączający. Po oczyszczeniu ścieków odprowadza się je zależnie od warunków do głębszych warstw ziemi lub do wód powierzchniowych.






Wody gruntowe blisko powierzchni terenu. Można wykonać tzw. Kopiec filtracyjny, czyli podnieść układ rozsączający i ułożyć w nasypie na wysokości zapewniającej minimalną odległość od wód gruntowych (1,5m). konieczne jest przykrycie tak ułożonego systemu rozsączającego warstwę ziemi, aby chronić go przed przemarzaniem oraz wodami opadowymi. Niezbędne będzie w takiej sytuacji przepompowywanie ścieków






-14-
V Najczęściej zadawane pytania

Na jakich terenach można umieszczać przydomowe oczyszczalnie ścieków?
Idealnym miejscem jest płaski teren, grunt przepuszczalny i niski poziom wód gruntowych. W praktyce nie istnieje jednak miejsce, na którym nie można by zaproponować jednego ze sprawdzonych rozwiązań ekologicznego oczyszczania ścieków. Odpowiednie technologie pozwalają instalować oczyszczalnie na terenach pochyłych, na niewielkiej przestrzeni, przy wysokim poziomie wód gruntowych czy też przy niekorzystnym gruncie. Niektóre stosowane rozwiązania to wymiana gruntu w miejscu rozsączenia, umieszczenie drenażu w nasypie, rozsączanie kaskadowe, zastosowanie zamkniętego reaktora biologicznego czy też wykonanie szczelnego filtra piaskowego.

Jedynym rzeczywiście istotnym ograniczeniem budowy przydomowej oczyszczalni jest możliwość odprowadzenia powstającej wody, a więc znalezienie odbiornika mogącego wchłonąć duże jej ilości. Najczęściej stosowanym odbiornikiem jest grunt. Instalacja zakończona jest wówczas drenażem bądź studnią chłonną. W przypadku gdy na terenie umieszczenia oczyszczalni występuje grunt nie będący w stanie wchłonąć doprowadzanej wody odbiornikiem może być na przykład pobliski rów lub rzeka.

Ze względu na szeroką gamę rozwiązań najlepiej, aby sytuację ocenił nasz specjalista bezpośrednio na miejscu montażu oczyszczalni.
Czy przydomowa oczyszczalnia ścieków może współpracować z pompą ciepła?
Jeżeli przy budynku pracuje lub pracować będzie pompa ciepła, inwestycja w przydomową oczyszczalnię ścieków przy braku kanalizacji jest rozwiązaniem idealnym. Dzięki procesom fermentacji zachodzącym w osadniku gnilnym ścieki w tym miejscu osiągać mogą temperaturę dochodzącą nawet do 50 oC - 70 oC! Temperatura ścieków wydostających się z drenażu jest niższa i zależy zarówno od intensywności procesów oczyszczania jak i temperatury zewnętrznej. Wartości 30 oC - 40 oC nie są jednak rzadkością.
Dzięki podniesieniu temperatury wód i gruntu sprawność pompy ciepła zdecydowanie wzrasta, co pozwala osiągnąć dodatkowy zysk finansowy związany z ogrzewaniem obsługiwanych obiektów.

Czy teren, na którym znajduje się drenaż rozsączający, może być jakoś zagospodarowany?
Zdecydowanie tak! Prawidłowo wykonana instalacja drenażowa nie powoduje jakichkolwiek negatywnych skutków. Ściek oczyszczony dostający się do gruntu zalicza się do drugiej klasy czystości. Nie nie ma więc mowy o nieprzyjemnym zapachu, a drenaż służy de facto jako darmowa i wydajna instalacja nawadniająca. W związku z tym teren może być z powodzeniem wykorzystany na trawnik, na którym mogą być umieszczone na przykład niewielkie krzewy (nie posiadające głębokiego systemu korzennego), skalniki itp.
-15-
Czy woda opuszczająca oczyszczalnię ścieków może być wykorzystana?
Woda opuszczająca oczyszczalnię ścieków powinna być ostatecznie oddana do środowiska naturalnego i nie nadaje się do większości zastosowań gospodarczych. Typowym zastosowaniem wody opuszczającej oczyszczalnię jest nawodnienie ogrodu. Wody tej absolutnie nie można zawracać do budynku.

Wody deszczowej nie wolno wprowadzać do przydomowej oczyszczalni ścieków. Podstawowym powodem jest mozliwość nierównomiernego dopływu scieków, przy gwałtownej ulewie, co może spowodowac podtopienie warstwy biologicznej (biomaty)pod drenażem. W takim przypadku nie uzyskamy żadnego efektu ekologicznego i dodatkowo narazimy sie na mozliwość osiadania gruntu w miejscu drenażu. Woda deszczowa w przeciwieństwie do wody oczyszczonej w oczyszczalni może być z powodzeniem wykorzystana do celów gospodarczych, nalezy ją zatem gromadzic w osobnym zbiorniku. W szczególnych przypadkach opłacalne jest zawracanie zgromadzonej wody deszczowej do budynku i wykorzystanie jej na przykład do spłukiwania toalet.
Jak wykonać absolutnie szczelne szambo?
Jedynym skutecznym sposobem jest zastosowanie prefabrykowanego zbiornika z tworzywa sztucznego. Szambo betonowe gwarancji całkowitej szczelności nie daje. Ponadto zbiornik betonowy musi być dokładnie uszczelniony - najlepiej z obu stron środkami pochodzenia żywicznego. Często jednak nawet tak uszczelnione szambo po kilku latach eksploatacji ulega rozszczelnieniu.
Jakie są możliwości wykorzystania wody deszczowej?
Woda deszczowa powinna być odprowadzana do środowiska z pominięciem przydomowej oczyszczalni, gdyż nie wymaga ona oczyszczania. Dobrym sposobem na wykorzystanie wody deszczowej jest gromadzenie jej w oddzielnym zbiorniku i użycie np. do podlewania ogrodu. Możliwe jest też wykonanie oddzielnego drenażu rozsączającego wodę deszczową w gruncie.

Czy oczyszczalnia ścieków będzie działać podczas mrozów?
Oczywiście! Najistotniejszy jest tu fakt, iż w osadniku gnilnym następują biochemiczne procesy fermentacji, których rezultatem jest istotne podniesienie temperatury ścieków. Nierzadko temperatura ta wynosi nawet kilkadziesiąt stopni, a przy silnych mrozach utrzymuje na poziomie kilku - kilkunastu stopni. Ponadto należy pamiętać, że temperatura ścieków odprowadzanych z budynku jest już relatywnie wysoka.

Warto tu dodać, że każda instalacja jest najbardziej narażona na przymarzanie w momencie, gdy ścieki odprowadzane są z budynku w bardzo małej ilości. Typowym przykładem jest niesprawny, nie domykający się zawór pływakowy przy toalecie. Odejście przewodu kanalizacyjnego z budynku znajdujące się powyżej strefy przymarzania gruntu może zostać wówczas całkowicie zablokowane lodem, nawet w ciągu jednej mroźnej nocy!!
-16-
Podczas normalnej pracy oczyszczalni oraz gdy nie jest ona użytkowana problem ten praktycznie nie występuje.
W celu zabezpieczenia się przed opisanym zjawiskiem należy przede wszystkim zadbać o to, aby zawory przy przyborach sanitarnych wewnątrz budynku pozostawały sprawne oraz aby przewody w ziemii prowadzone były ze spakiem co najmniej 2%. W celu uzyskania dodatkowego zabezpieczenia rury i fragmenty instalacji narażone na zamarzanie należy dodatkowo zaizolować.

Najlepiej byłoby gdyby wyjście przewodu kanalizacyjnego z budynku znajdowało się możliwie nisko. Niestety osadnik gnilny oraz drenaż rozsączający umieszcza się płytko pod powierzchnią ziemii i zbyt głęboko wyprowadzona rura może powodować konieczność zastosowania przepompowni.

Dlaczego nie szambo?

przydomowa oczyszczalnia
ścieków szambo
bardzo niski koszt eksploatacji tak nie
nieprzyjemny zapach nie tak
konieczność częstego wywozu nieczystości nie tak
spełnia restrykcyjne normy UE tak nie
uciążliwe użytkowanie nie tak


Jakie substancje można wpuszczać do przydomowej oczyszczalni ścieków?
Dopóki są to typowe substancje, jakie wprowadzilibyśmy na przykład do kanalizacji, żadne szczególne ograniczenia nie występują. Przydomowe oczyszczalnie ścieków są urządzeniami dość odpornymi nawet na substancje bardziej nietypowe i szkodliwe. Takie płyny jak chlor, detergenty czy inne środki dezynfekujące i piorące instalacji nie zagrażają. Detergenty są całkowicie rozpuszczalne w wodzie, a ponadto wiele nowoczesnych detergentów ulega całkowitemu rozkładowi już w osadniku.

Niektóre związki mogą powodować niszczenie zewnętrznej flory bakteryjnej osadnika, jednakże procesy te mają znaczenie marginalne. Wprowadzane płyny nie mają wpływu na bakterie zawarte głębiej w osadzie, z którym się nie mieszają i flora bakteryjna szybko się odbudowuje. Podobnie wprowadzenie antybiotyków nie jest w stanie zniszczyć całej flory bakteryjnej i nie będzie miało widocznego wpływu na funkcjonowanie oczyszczalni.

Do typowych składników ścieków należy zaliczyć odchody ludzkie, odchody zwierzęce, resztki pożywienia, mydła, detergenty, środki piorące, papier toaletowy itp.
-17-
Natomiast zdecydowanie niepożądane w instalacji są twarde przedmioty, szmaty, ścierki, gąbki, pieluchy, twarde resztki pożywienia (np. kości), a także piach czy błoto, które mogą skrócić żywotność oczyszczalni. Dlatego też eksploatacja wymaga minimalnej dbałości o substancje, jakie są do niej odprowadzane.
Czy przy domu nie będzie odczuwalny nieprzyjemny zapach?
Ścieki kanalizacyjne oględnie mówiąc brzydko pachną, jednakże przy prawidłowym wykonaniu całej instalacji zagrożenie odczuwania nieprzyjemnych woni wokół domu nie występuje. Osadnik gnilny posiada szczelne zamknięcie, a instalacja skuteczną wentylację kierującą zapachy ponad dach budynku, gdzie zostają one rozproszone w powietrzu (tak jak ma to miejsce przy typowych instalacjach kanalizacyjnych).

Należy zadbać przede wszystkim, aby zapachy nie dostawały się do wnętrza poprzez kratki ściekowe, zlewy, umywalki, muszle itp., a więc aby urządzenia te posiadały syfony stale zalane wodą. Nieprzyjemne zapachy mogą się przedostawać okresowo do domków letniskowych daczy i innych obiektów rzadko użytkowanych, gdy podczas bardzo długiej nieobecności woda w syfonach po prostu wyparuje. Problem ten dotyczy jednak wszystkich instalacji - zarówno z oczyszczalnią przydomową, jak i z szambem. W takich przypadkach należy po prostu odkręcić wszystkie krany, tak aby syfony zostały ponownie zalane.
Czy oczyszczalnię ścieków można po latach rozbudować?
Tak. Rozbudowa oczyszczalni polegać może na wymianie osadnika na większy lub na wpięciu szeregowo drugiego osadnika (przy czym zawsze osadnik większy powinien się znajdować bliżej domu). Instalację drenażową rozbudowuje się poprzez dodanie kolejnych nitek.

Biorąc jednak pod uwagę koszty takiej rozbudowy, najlepiej jest przewidzieć możliwość pojawienia się większej liczby mieszkańców i wybudować oczyszczalnię z pewnym zapasem. Rezerwa taka zabezpiecza też oczyszczalnię przed nadmiernym obciążeniem na przykład w czasie pobytu dużej liczby gości.
Dlaczego warto zainwestować w małą oczyszczalnie ścieków?
Wynik prostego rachunku ekonomicznego wskazuje wyraźnie, że iwestycja ta, w porównaniu do kosztów budowy i eksploatacji tradycyjnego szamba bezodpływowego, zwróci się z nawiązką juz po 3 latach eksploatacji ! Natomiast takie zalety oczyszczalni jak: skuteczna ochrona środowiska naturalnego, minimalna obsługa, wykonanie z praktycznie niezniszczalnych materiałów (polietylen, PCV), bezproblemowa eksploatacja będą doceniane i wykorzystywane przez wiele lat.
Co powoduje, żęe ścieki są tak niebezpieczne?

- Odchody ludzkie oraz zwierzęce mogą zawierać mikroorganizmy chorobotwórcze. Mogą
one dostać się do ścieków ze szpitala oraz pochodzić od osób, które są ich nosicielami,
,(chociaż same nie są chore najczęściej nawet nie zdają sobie sprawy, że są nosicielami
mikroorganizmów chorobotwórczych).
-18-

- Źródłem zanieczyszczeń mogą być również odchody zwierzęce spłukane z ulicy bądź z
masarni.
- Wszelkiego rodzaju środki chemiczne. Szczególnie groźne są wszelkiego rodzaju środki
ochrony roślin, czy rozpuszczalniki.
-Ścieki prędzej czy później dopływają do wód gruntowych lub rzek, stawów i jezior.
Powoduje to zagrożenie dla zdrowia, a często utratę źródła czystej wody niejednokrotnie używanej do zaopatrywania wodociągu wiejskiego


VI Słownik zagadnień
BZT (biochemiczne zapotrzebowanie na tlen) - jest jednym z najważniejszych wskaźników zanieczyszczenia ścieków domieszkami organicznymi.. Określa ilość tlenu zużywanego przez mikroorganizmy do utlenienia w określonym czasie substancji organicznych i niektórych nieorganicznych zawartych w ściekach.
ChZT (chemiczne zapotrzebowanie na tlen) - ten wskaźnik również określa ilość tlenu potrzebną do utlenienia materii organicznej jednak w tym przypadku bez udziału organizmów żywych. ChZT przyjmuje większe wartości od BZT.
Wartości obu powyższych wskaźników podaje się w mg O2/dm3.
DEFOSFATACJA - jest to proces usuwania fosforu i może być realizowany jedną z następujących metod: a) chemicznego strącania solami glinu lub żelaza oraz wapnem; b) podwyższonej biologicznej defosfatacji w wyniku wzrostu asymilacji fosforu przez biomasę biorącą udział w procesie oczyszczania; c) chemicznego strącania wspomaganego filtracją;
DENITRYFIKACJA - jest to redukcja azotanów i azotynów do azotu cząsteczkowego lub jego podtlenku (denitryfikacja całkowita) lub amoniaku (denitryfikacja częściowa), wywołana przez bakterie denitryfikacyjne (denitryfikatory).
Zachodzi w warunkach beztlenowych, przede wszystkim w glebach o wysokiej zawartości wody i świeżej substancji organicznej. W wyniku denitryfikacji następuje zubożenie gleby w azot mineralny. Jest korzystnym zjawiskiem przy naturalnym oczyszczaniu się wód ściekowych.
DRENAŻ ROZSĄCAJĄCY - to układ podziemnych perforowanych drenów, wprowadzających mechanicznie oczyszczone ścieki do gruntu w celu dalszego ich biologicznego oczyszczania. Ścieki infiltrujące przez porowaty grunt są oczyszczone w wyniku zachodzących procesów fizycznych, chemicznych oraz biologicznych. Adsorpcja zanieczyszczeń na powierzchni cząstek gruntu powoduje intensywny rozwój mikroorganizmów tworzących tzw. błonę biologiczną. Mikroorganizmy te powodują rozkład zanieczyszczeń organicznych na stałe i gazowe produkty nieorganiczne oraz na masę komórkową.
-19-
Jednocześnie zachodzą chemiczne reakcje strącania zanieczyszczeń nieorganicznych, które, w zależności od pH i zawartości tlenu w gruncie, mogą być gromadzone lub wymywane. W końcowym efekcie w gruncie odbierającym ścieki tworzy się wokół jego cząstek warstwa biochemiczna, zwana również biomatą, która działa jak filtr mechaniczno- biologiczny.
FILTRY PIASKOWE- wstępnie oczyszczone ścieki przepuszcza się przez złoże piasku, gdzie są doczyszczane, a następnie odprowadzane na zewnątrz lub rozsączane w gruncie. Filtry takie są wykonywane w wykopach uszczelnionych od dołu gliną lub folią z tworzywa sztucznego. Składają się z warstw żwiru, piasku i ułożonych w nich drenów rozprowadzających i zbierających.
FILTRY GRUNTOWO-ROŚLINNE- mają budowę zbliżoną do filtrów piaskowych. Na ich powierzchni sadzi się trzcinę lub wierzbę. Korzenie tych roślin są siedliskiem bakterii udrażniających filtrację i powodujących dodatkowy rozkład zanieczyszczeń.
FLOTACJA - jest procesem usuwania z wody cząstek o ciężarze mniejszym niż ciężar właściwy wody, bądź większym przy zastosowaniu do flotacji powietrza.
Flotacja niekiedy zastępuje sedymentację w układach oczyszczania wody, a stosowana jest do usuwania zawiesin trudno sedymentujących np.: glonów.
GRUNT PRZEPUSZCZALNY- grunt, który łatwo przepuszcza wodę (ścieki), zazwyczaj piasek lub żwir

GRUNT NIEPRZEPUSZCZALNY (trudno przepuszczalny) - grunt, w który woda (ścieki) wsiąka bardzo długo, zwykle są to gliny, iły, lessy lub mieszanina piasku z gliną i iłem.
KOŻUCH- osad, jaki wytwarza się na powierzchni ścieków w osadniku wskutek fermentacji, gromadzenia się tłuszczów i innych cząstek pływających.

NITRYFIKACJA - jest to biologiczne utlenianie amoniaku do azotanów zachodzące w dwóch etapach. W pierwszym jon amonowy jest utleniany (amonifikacja) do jonu azotynowego przez bakterie z rodzaju Nitrosomonas:

NH4+ + 1½ O2 → NO2- + 2H + H2O

w drugim jon azotynowy jest utleniany do jonu azotanowego przez bakterie z rodzaju Nitrobacter:

NO2-+ ½ O2 → NO3-

Proces ten zachodzi przy udziale tlenowych bakterii autotroficznych (autotrofy, nitryfikatorów), które wykorzystują związki nieorganiczne jako źródło energii koniecznej do wiązania CO2. Nitryfikacja jest jednym z etapów krążenia azotu w przyrodzie.

-20-
OCZYSZCZANIE TLENOWE, składające się z procesów fizycznych, chemicznych i biologicznych przy udziale tlenu, najczęsciej zachodzi w gruncie, filtrze doczyszczającym lub w specjalnym zbiorniku, czyli reaktorze biologicznym, tzn. w zbiorniku zawierającym mikroorganizmy.

OSAD CZYNNY - jest to zespół mikroorganizmów (biocenoza), złożony z bakterii, grzybów mikroskopowych i pierwotniaków. Mikroflora osadu (bakterie i grzyby) rozkłada związki organiczne występujące w ściekach na substancje proste, m.in.: dwutlenek węgla, wodę i amoniak, który zostaje utleniony do azotanów ; mikrofauna zaś, odżywiając się bakteriami i grzybami, reguluje ich ilość w biocenozie.
Proces oczyszczania ścieków osadem czynnym polega na wykorzystaniu przemian metabolicznych mikroorganizmów aerobowych swobodnie pływających w napowietrzonych ściekach. Organizmy te tworzą kłaczkowato- gąbczastą zawiesinę, która spełnia te rolę co błona biologiczna.
Mikroorganizmy tworzące zawiesinę, w pierwszej fazie powodują biokoagulację zanieczyszczeń, które następnie absorbują i utleniają.
Oczyszczanie ścieków osadem czynnym prowadzone jest w zbiornikach zaopatrzonych w urządzenia napowietrzające i mieszające osad ze ściekami.
Efekt oczyszczania ścieków poprawia dodatek węgla aktywnego do komór napowietrzania (większa redukcja związków azotu, zmniejszenie zabarwienia, pienienia się, odorów, lepsza sedymentacja osadu). Podobne rezultaty daje dodatek soli glinkowych.
Na przebieg procesu oczyszczania ścieków osadem czynnym największy wpływ mają: obciążenie ścieków (BZT5 i ChZT), skład chemiczny zanieczyszczeń organicznych, stężenie osadu czynnego w komorach napowietrzania czasu zatrzymywania ścieków w komorach itp.
Nadmierne stężenie substancji toksycznych może spowodować śmierć mikroorganizmów wchodzących w skład osadu czynnego, a tym samym uniemożliwić biologiczne oczyszczanie ścieków.
OSAD WSTĘPNY - osad zatrzymany w osadniku gnilnym lub osadniku Imhoffa.
OSAD WTÓRNY - osad powstały po biologicznym oczyszczaniu ścieków na złożach biologicznych lub przy wykorzystaniu metody osadu czynnego.
OSADNIK WSTĘPNY - Podstawowym elementem każdej przydomowej oczyszczalni ścieków jest osadnik wstępny zwany również osadnikiem gnilnym. W osadniku zachodzi proces oczyszczania mechanicznego, w czasie którego w procesach flotacji i sedymentacji oddzielane są części stałe zawarte w ściekach od części płynnych. Części stałe opadają na dno tworząc osad, tłuszcze unoszą się na powierzchni, a płynne ścieki przedostają się przez kosz filtracyjny do II etapu oczyszczania - tzw. oczyszczania biologicznego. Nagromadzony osad w osadniku gnilnym ulega fermentacji, zmniejszając częściowo swoją objętość (osad należy usuwać z osadnika).


-21-
OSADNIKI GNILNE - są to zbiorniki składające się z jednej, dwóch lub trzech komór. Wykonane są najczęściej z betonu, prefabrykatów żelbetowych lub z tworzyw sztucznych. W osadniku następuje spowolnienie przepływu ścieków, przez co cięższe, stałe zanieczyszczenia opadają na dno tworząc osad. Warstwa osadu pod wpływem bakterii beztlenowych ulega rozkładowi i staje się mniej toksyczna. Przy usuwaniu osadu, co wykonuje się stosunkowo rzadko, należy pozostawić jego część aby bakterie mogły się rozmnażać zapewniając prawidłowe funkcjonowanie osadnika. Na powierzchni gromadzi się kożuch składający się z lekkich zawiesin i tłuszczów, który przez fermentację związków organicznych (pod wpływem bakterii) zamienia się w składniki rozpuszczalne w wodzie. W celu zintensyfikowania procesów biologicznych stosuje się specjalne biopreparaty. Osadniki w zależności od konkretnego systemu oraz swojej konstrukcji w różnym stopniu oczyszczają ścieki. Z niektórych odprowadzana jest mocno oczyszczona woda, która jest następnie rozsączana w gruncie za pomocą systemu drenów, w innych, o prostszej budowie, ścieki są dodatkowo doczyszczane na zewnątrz w filtrach piaskowych lub gruntowo- roślinnych. Substancje mineralne i organiczne po przefiltrowaniu przez glebę są rozkładane na związki mineralno-organiczne, rozpuszczalne w wodzie.
OSADNIK WTORNY - jest końcowym etapem oczyszczania ścieków, gdzie następuje rozdzielenie osadu od oczyszczonych ścieków.
SEDYMENTACJA– biomasa osiada w warunkach idealnego spokoju: żaden dopływ ani odpływ nie następuje podczas tej fazy. System sterujący pozwala na utrzymanie fazy idealnego osiadania nawet przy przepływach 1,5 razy większych niż przeciętne wielkości projektowe, zapewniając stabilne osiadanie nawet w warunkach zrzutów szczytowych, stanach awaryjnych lub pracy tylko jednego zbiornika (etapowanie budowy oczyszczalni).
ŚCIEKI GOSPODARCZO-BYTOWE- jest to woda zanieczyszczona wskutek używania jej do prania, mycia, spłukiwania ustępu itd. Pochodzą z urządzeń sanitarnych.


VII Przepisy dotyczące oczyszczalni

Podstawę prawną możliwości stosowania oczyszczalni dają przepisy art. Nr 36, 39, 42 z dn. 18 lipca 2001 r. Prawo Wodne (Dz.U. Nr 115/01 poz. 1229 ).
1) Budowa indywidualnej przydomowej oczyszczalni ścieków, o przepustowości do 7,5 m3/d, nie wymaga pozwolenia na budowę (ustawa z dn. 27 marca 2003r. Prawo Budowlane Dz.U.80/03 poz. 718 art. 29 ustęp 1 pkt 3), natomiast wymaga zgłoszenia właściwemu organowi -urząd gminy-( Prawo Budowlane art. 30 ustęp 1 pkt 1).



-22-
2) Na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 20 listopada 2001r. (Dz.U. 140/01 poz. 1585) w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia, oczyszczalnie ścieków o przepustowości do 5 m3 na dobę, wykorzystywane na potrzeby gospodarstw domowych lub rolnych w ramach zwykłego korzystania z wód, nie wymagają pozwolenia wodnoprawnego na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi.
3) Osadnik gnilny zgodnie z RMI z dnia 12 kwietnia 2002 r., w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 75/02 r. poz.690 37) może być usytuowany w bezpośrednim sąsiedztwie budynku.
4) Przewody kominowe do wentylacji grawitacyjnej (odpowietrzenie instalacji kanalizacyjnej, osadnika gnilnego), powinny być szczelne, o przekroju co najmniej 11 cm i wyprowadzone ponad dach na wysokość zabezpieczającą przed zakłóceniem ciągu, co najmniej 0,6 m powyżej krawędzi kalenicy dachu ( Dz.U. Nr 75/02 r. poz.690 140).
5) Odległość studni dostarczającej wodę do picia i na potrzeby gospodarcze od najbliższego przewodu rozsączającego kanalizacji indywidualnej, jeżeli odprowadzone są do niej ścieki oczyszczone biologicznie w stopniu określonym w przepisach dotyczących ochrony wód – 30 m. Odległość osadnika gnilnego od studni dostarczającej wodę do picia i na potrzeby gospodarcze – 15 m (Dz.U.Nr 116/91r.poz.5038; Dz.U.Nr 75/02 r.poz.690 31).
6) Odległość oczyszczalni ścieków od granicy działki sąsiedniej, drogi (ulicy), lub ciągu pieszego - 2 m (Dz.U. Nr 75/02 r. poz.690 36).
7) Dla zapewnienia prawidłowego procesu oczyszczania ścieków konieczne jest, aby warstwa gruntu przepuszczalnego, była grubsza niż 1,5 m licząc od dolnej krawędzi drenów do powierzchni zwierciadła wód gruntowych (Dz.U. Nr 212/02r. poz. 1799 11).
8) Jeżeli ilość ścieków odprowadzanych do oczyszczalni ścieków nie przekracza 5 m3 na dobę nie jest wymagana właściwego terenowego inspektora ochrony środowiska ( Dz.U. Nr 75/02 r. poz.690 26).

9)Zbiorniki na nieczystości ciekłe oraz doły ustępów nie skanalizowanych powinny mieć dno i ściany nieprzepuszczalne, szczelne przykrycie z zamykanym otworem do usuwania nieczystości oraz odpowietrzenie wyprowadzone minimum 0,5 m ponad poziom terenu. Odległość pokryw i wylotów wentylacji ze zbiorników na nieczystości ciekłe, dołów, ustępów na nieskanalizowanych terenach zabudowy jednorodzinnej i zagrodowej powinna wynosić, co najmniej:
- 5 m od okien i drzwi zewnętrznych do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi,
- 2 m od granicy działki sąsiedniej, drogi, ulicy lub ciągu pieszego. Dopuszcza się sytuowanie krytych zbiorników na nieczystości ciekłe oraz dołów ustępowych na granicy działek, gdy będą przylegać do tego samego rodzaju urządzeń na działce sąsiedniej lub, co najmniej 1 m od granicy, pod warunkiem zachowania 15-metrowej odległości od studni. Przepływowe, szczelne osadniki podziemne, stanowiące część indywidualnego urządzenia do biologicznego oczyszczania ścieków gospodarczo-bytowych, służące do wstępnego ich oczyszczania, mogą być sytuowane w bezpośrednim sąsiedztwie budynków jednorodzinnych, pod warunkiem wyprowadzenia ich odpowietrzenia przez instalację kanalizacyjną, co najmniej 0,6 m powyżej
-23-
górnej krawędzi okien i drzwi zewnętrznych. Uwaga! Terenowy organ właściwy w sprawach ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, w porozumieniu z państwowym wojewódzkim inspektorem sanitarnym, może ustalić dla działek budowlanych położonych przy zabudowanych działkach sąsiednich odległości mniejsze. Odległość studni dostarczającej wodę do picia i na potrzeby gospodarcze, nie wymagającej, zgodnie z przepisami szczególnymi, ustanowienia większej strefy ochronnej, powinna wynosić- licząc od osi studni- co najmniej:
- 30 m do najbliższego przewodu rozsączającego kanalizacji indywidualnej, jeżeli odprowadzane są do niej ścieki oczyszczone biologicznie w stopniu określonym w przepisach dotyczących ochrony wód,
- 70 m jeśli ścieki nie są oczyszczone biologicznie. (Dzi.U. Nr 10/ 95)
10) W sprawie kwalifikacji wód oraz warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki wprowadzane do wód lub do ziemi formują, że:

2.1. Zabrania się wprowadzania ścieków do:
• wód podziemnych,
• jezior bezodpływowych,
• jezior i ich dopływów na odcinkach 3 km od ujścia do jeziora,

8.1 Do ziemi i do cieków wodnych mogą być wprowadzane ścieki , jeżeli nie przekraczają
między innymi wartości:

• Zawiesina ogólna 50 mg/l
• Pięciodobowe biochemiczne zapotrzebowanie tlenu 30 mg O2/l
• Azot ogólny 30mg N /l
• Fosfor ogólny 5 mg/l

8.3 Właściwy organ może odstąpić od warunków określonych w ust. 1w wypadku
wprowadzania do ziemi ścieków bytowo – gospodarczych jeżeli:
• ich ilość nie przekracza 5 m3/d i stężenie zawiesin ogólnych nie jest wyższe od 50 mg/l( Dz U Nr 116 )

VIII Przegląd oferty rynkowej

APSEL AQUA (Polska) - oczyszczalnia EKOPAN- złoże hydroponiczne- możliwość instalacji na istniejących szczelnych osadnikach, przy wysokim poziomie wód gruntowych, produkcja zbiorników z laminatu.
ASEKO (Polska) - oczyszczalnia ASEKO- osadnik monolityczny żelbetowy z kompletnym drenażem, sześć typów sączków, studzienka poddrenażowa do kontroli jakości ścieków.
BEWA (Polska) - oczyszczalnia MB-TK- zbiorniki prefabrykowane żelbetowe wg niemieckiej licencji, kompletne zestawy dla różnych uwarunkowań gruntowo-wodnych.
BIOVAC (Norwegia)- oczyszczalnia BIOVAC- system SBR niskoobciążonego osadu czynnego, spełnia najbardziej rygorystyczne wymagania ochrony środowiska.
BUDMECH WT (Szwecja)- oczyszczalnia RORDAX- kompletne zestawy do rozsączania podziemnego.
CENTROPOL (Polska) - oczyszczalnia DUO FILTER- trójkomorowy osadnik z podwójnym filtrem.
-24-

DELFIN (Polska) - oczyszczalnia SEBICO- kompletny system do rozsączania podziemnego.
EKOFINN (Polska) - oczyszczalnia BIOCLERE- nisko obciążeniowe złoże zraszane, pełna automatyka, wysoki stopień oczyszczenia ścieków.
ECOPARTNER (Polska) - oczyszczalnia TURBOJET- kompletne urządzenie z niskoobciążonym osadem czynnym natlenianym sprężonym powietrzem, pełna automatyka.
EKOSAN (Polska) - oczyszczalnia BATEX- wielowarstwowe złoże zraszane lub zanurzone, doczyszczające ścieki przed odprowadzeniem ich do drenażu.
EKOSERWIS (Polska)- oczyszczalnia zespolona, osad czynny niskoobciążony natleniony sprężonym powietrzem.
ESOS (Polska)- system KICHUTHA złoże gruntowo-roślinne ze specjalnym wypełnieniem, na które nasadza się trzcinę.
HALSON (Włochy)- oczyszczalnia COMPACT- kompletne urządzenie z niskoobciążonym osadem czynnym natlenianym sprężonym powietrzem, możliwość dezynfekcji ścieków.
HYDROCENTRUM (Polska) - oczyszczalnia BIO DOŚ- wysoko sprawna oczyszczalnia z porcjowym okresowym reaktorem osadu czynnego.
JARPOL (Polska) - oczyszczalnia JARPOL - kompletny system do rozsączania podziemnego, produkcja zbiorników z laminatu.
JPR SYSTEM (Francja)- oczyszczalnia PURFLO- kompletny system do rozsączania podziemnego, napowietrzane złoże z zawieszonymi strukturami tekstylnymi gwarantuje wysoki stopień oczyszczania.
NEVEXPOL (Polska) - oczyszczalnia NEVEXPOL- kompletny system do rozsączania podziemnego, złoża strukturalne polietylenu i geowłókniny do zakopywania pod drenażem poprawiają efektywność oczyszczania ścieków w gruncie.
SOTRALENTZ (Francja)- oczyszczalnia SOTRALENTZ- kompletny system do rozsączania podziemnego, pełne złoże zraszane.
SUMAX (Polska) - oczyszczalnia NEBRASKA- kompletne urządzenia z niskoobciążonym osadem czynnym natleniane sprężonym powietrzem, wysoka efektywność oczyszczania.










-28-
Literatura

1) Senitech - Poradnik użytkownika przydomowej oczyszczalni ścieków Toruń 2000

2) Poradnik dla mieszkańców wsi Przydomowe oczyszczalnie ścieków (Fundacja Wspomagania Wsi)
3) Własne materiały zebrane z targów budowlanych 2003 we Wrocławiu
4) www.muratordom.pl
5) www.sotralentz.com.pl