Tonfa jako środek przymusu bezpośredniego

Tonfa - rodzaj broni obuchowej powszechnie znany jako \"pałka policyjna\". Tę broń stosują policjanci i jednostki specjalne. Broń zbudowana z twardych włókien węglowych.

Historia, tonfy i jej dzień dzisiejszy
Pierwsze informacje o użyciu tonfy sięgają XVII wieku i pochodzą z Okinawy. Pierwowzorem tego oryginalnego przyrządu był zwykły drewniany uchwyt mocowany w otworze w kamieniu młyńskim do mielenia ziarna. Z czasem do treningu zaczęto używać wyprofilowane z drzewa dębowego 45 cm bronie. W okinawańskim Kobudo stosuje się dwie tonfy, gdzie jedna zazwyczaj służy do blokowania, a druga do atakowania. Inne sztuki walki zaadaptowały techniki tonfy w ramach swoich technik, modyfikując je. W Viet Vo Dao odpowiednik tonfy nosi nazwę Moc Can. Techniki podstawowe niewiele różnią się od pierwowzoru, inne natomiast są kata i taktyka walki. Uniwersalność tonfy została wykorzystana w policji. Zresztą kilka tradycyjnych broni znalazło zastosowanie w pracy służb mundurowych m.in. tambo, yawara. Tonfa, której używa się obecnie w służbach mundurowych różni się od swojego pierwowzoru wielkością, ciężarem oraz tym, że w prewencji stosuje się tylko jeden przyrząd. Tak, więc taktyką walki i niektórymi technikami różnią się od siebie.

Tonfa policyjna
Jednym ze środków przymusu bezpośredniego jest od kilku lat tonfa. Wzór, który używa się dzisiaj w służbach mundurowych został opracowany w latach 70 - tych przez amerykańskich ekspertów policyjnych Lon R.Anderson oraz Paul D. Starret. Ten typ pałki (wzór PR - 24) zyskał i nadal zyskuje sporą rzeszę zwolenników. Na przykład we Francji istnieje stowarzyszenie o nazwie French Formation of Tonfa Security - FFTS, której zadaniem jest szkolenie służb mundurowych wyposażonych w ten przyrząd. Alan Formaggio człowiek, który stworzył całą koncepcję nauczania TS rozwinął i zmodyfikował amerykańską metodykę nauczania tonfy.
W Stanach Zjednoczonych tonfa jest używana od dawna przez służby mundurowe. We Francji Robert Paturel stworzył metodę \"Bezpiecznej Tonfy\".



BUDOWA PAŁKI


Ramię długie
Rękojeść
- - koniec rękojeści
Koniec ramienia krótkiego

SPOSOBY TRZYMANIA PAŁKI
Jedną z podstawowych zasad pozwalających na efektywne wykorzystanie pałki podczas interwencji jest jej właściwy chwyt za rękojeść lub ramię krótkie.


A. Sposób trzymania pałki za rękojeść



Chwyt poniżej zgrubienia rękojeści


Trzymanie całą dłonią
z siłą gwarantującą
mocny chwyt

Mięśnie przedramienia przylegają do ramienia długiego, pałki





B. Sposób trzymania pałki za ramię krótkie



ZASADY NOSZENIA PAŁKI
Pałka powinna być noszona przy boku przeciwnym niż broń palna na specjalnym uchwycie w kształcie pierścienia, którego zaczep przymocowany jest do pasa. Przy właściwym ułożeniu pałki w pierścieniu rękojeść skierowana jest do tyłu, a długie ramię pałki zwisa wzdłuż bocznych szwów spodni. Niezależnie od powyższej sugestii, mając na uwadze indywidualne cechy i możliwości użytkownika, dopuszcza się noszenia pałki po stronie dominującej. Należy jednak pamiętać, aby rękojeść pałki była skierowana do przodu, Jest to istotne, bowiem noszenie pałki po tej samej stronie, co broń z rękojeścią skierowaną do tyłu\" mogłoby spowodować wzajemne blokowanie się przy próbie użycia jednej z nich.



Sposób noszenia pałki po stronie przeciwnej niż broń
Zaczep mocujący
Pierścień
Sposób noszenia pałki po tej samej stronie, co broń
Dobrze


SPOSOBY WYCIĄGANIA PAŁKI

Fakt, iż reakcja policjanta jest z reguły odpowiedzią na bodźce, czyli reakcją spóźnioną, sprawia, że umiejętność szybkiego wyjęcia pałki jest jednym z najważniejszych elementów w procesie szkolenia. Decyduje to nie tylko o skuteczności interwencji, ale także o bezpieczeństwie interweniującego. W sytuacji bezpośredniego kontaktu z przestępcą, chcąc uniknąć zaskoczenia, czynność wyjęcia pałki należy połączyć z jednoczesnym wykonaniem kroku do tyłu przyjmując postawę obronną, stanowiącą punkt wyjścia do kontrataku.
Dwie podstawowe gardy \"Bezpiecznej Tonfy\".

Wariant I. Wyciągnięcie pałki chwytem za ramię krótkie techniką krzyżowo-prostą

2. Przeciwną ręką chwyć za ramię krótkie pałki
Chwyć pałkę za ramię długie
I pochyl ją do przodu


3. Wyciągnij pałkę z pierścienia

Wariant II. Wyciągnięcie pałki chwytem za rękojeść techniką krzyżowo-obrotową


2-3. Wykona] technikę obrotowa w płaszczyźnie poziomej
\' 4. Przyjmij postawę gotowości
1. Chwyć pałkę za rękojeść


Dwie podstawowe gardy \"Bezpiecznej Tonfy\"


1.Garda tradycyjna.

Jest używana przeciwko nieuzbrojonemu lub uzbrojonemu w pałkę przeciwnikowi. Garda ta wygląda jak garda bokserska; lewa noga wysunięta do przodu, tułów jest skręcony o 3/4, dłonie wzniesione do wysokości ramion. Tonfa jest trzymana w silniejszej ręce (prawej), krótszą stroną do przodu, chroni przód przedramienia. Garda ta umożliwia blokowanie uderzeń pięścią, prób chwytania, uderzeń pałką, uderzeń kijem.


2.Garda przeciw nożom.

Ta garda jest używana przeciw przeciwnikowi uzbrojonemu w nóż, brzytwę, przecinacz. W porównaniu do normalnej gardy, pozycja jest odwrotna: prawa noga jest z przodu. Tonfa jest trzymana w silniejszej ręce, prawej, dłuższym końcem do przodu, jak w szermierce.


Cztery charakterystyczne cechy.
Łatwość
Garda jest naturalna, poruszanie się łatwe, oparte na odruchach, łatwo przyswajalne przez osoby niećwiczące sztuk walki.
Efektywność
Ćwiczący musi być od razu efektywny w realnej walce: na ulicy, efektywność jest ważniejsza niż estetyka.
Bezpieczeństwo
Należy trzymać odpowiednią gardę i przemieszczać się w czasie blokowania. Nawet podczas bójki uderzenia nie dosięgną punktów witalnych bez naruszenia fizycznej integralności atakującego.
Etyczność (deontologia)
Celem technik nie jest zabicie przeciwnika, ale jego kontrola na ziemi i neutralizacja. Naucza się respektowania prawa w samoobronie i etyki zawodowej.

Zasady i przypadki użycia pałki obronnej wielofunkcyjnej:
— odpierania czynnej napaści na pracownika ochrony,
— pokonywania czynnego oporu wobec pracownika ochrony,
— odpierania zamachu na chronioną osobę
— przeciwdziałania kradzieżom lub niszczeniu mienia.

Zakazy:
- zabrania się zadawania uderzeń i pchnięć pałką obronną w głowę, szyję, brzuch i nieumięśnione oraz szczególnie wrażliwe części ciała. A także stosowania na te części ciała blokad i zakładania dźwigni
- zabrania się zadawania uderzeń rękojeścią pałki
- zabrania się stosować pałkę obronną wobec osób, do, których użyto kajdanek
- Nie wolno stosować pałki obronnej wielofunkcyjnej wobec osób stawiających bierny opór

Wolno zadawać uderzenia i pchnięcia pałką obronną wielofunkcyjną we wszystkie części ciała w celu odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na życie lub zdrowie pracownika ochrony lub innej osoby. W takim przypadku pałka spełnia rolę środka obrony, a nie przymusu.