„Czy przysłowia są mądrością narodów”

Próbując odpowiedzieć na pytanie: „Czy przysłowia są mądrością narodów” natknąłem się na wiele podzielonych decyzji. W tej rozprawce przytoczę kilka argumentów które potwierdzają tą tezę.
Na początku stwierdzę, że polskie przysłowia zawierają w sobie bardzo dużo mądrości. Są mądrością narodu. Powstawały przez obserwację życia, zjawisk, pór roku. Tworzyły je wszystkie pokolenia przez wiele lat.
Po pierwsze jednym z popularnych przysłów jest „Gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta”. Mówi ono, że kiedy dwie osoby są zajęte walką ze sobą nawet nie fizyczną, nie są w stanie dostrzec sytuacji, jaka je otacza i w tym wypadku zwykle jest tak, że korzyści odnosi zupełnie inna osoba, która obserwuje to zdarzenie.
Należy zaznaczyć iż przysłowie to powstało dawno temu, gdy np. myśliwi toczyli bój o zdobycz i nie zauważyli, że ktoś już ją zabrał. Po drugie przysłowie to jest bardzo aktualne i stanowi dla nas przestrogę.

Po drugie mądrość ludowa głosi, że „Dopóty dzban wodę nosi, dopóki się ucho nie urwie”. Z tego wnioskujemy mniej więcej tyle, że każda rzecz ma swoją granicę wytrzymałości, po przekroczeniu której nie można się już cofnąć, właśnie tak, jak nie można korzystać z dzbana z urwanym uchem. Z kolei istnieją inne sytuacje np.:
Wszystkie przysłowia są nadal aktualne. Zawarta w nich wiedza i doświadczenie, gromadzone przez lata, także dziś mogą być ostrzeżeniem – „Jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz”, „Kuj żelazo, póki gorące”.
Oprócz przysłów stanowiących przestrogę dla zachowania ludzi w różnych sytuacjach, są też inne, związane z wróżbami. Dotyczą one prac polowych, żniw, zapowiadają urodzaj lub klęskę, stanowią długotrwałą prognozę pogody, np. przysłowie „Grzmot w czerwcu głosi, że dużo zboża przynosi”.
Warto dodać iż każdy ocenia życie inaczej i stawia inne przemyślenia i mądrości nad tym co się dzieje lub co się wydarzyło.

Przysłowia najczęściej tworzyli ludzie prości, bezimienni. Byli doskonałymi obserwatorami życia, dlatego uważam, że przysłowia polskie są mądrością narodu. Myślę, że swoimi argumentami udowodniłem prawdziwość przedstawionej tezy.