Zjednoczenie Włoch i Niemiec

Wiek XIX przyniósł na mapie Europy znaczące zmiany terytorialne. W wyniku długich procesów ,paru wojen i wielu pochłoniętych ofiar doszło do zjednoczenia zarówno Włoch jak i Niemiec.We Włoszech władzę sprawował wówczas Wiktor Emanuel II ,choć duży zakres działań był w rękach Camilla Cavour,który sprawował urząd premiera.Natomiast władcą Niemiec od 1861 roku był Wilhelm I , który powołał na stanowisko kanclerza Otto von Bismarcka , który kierował Pruską polityką w latach 1862-1890.
W państwie Włoskim nieustannie żywa była idea risorgimento,czyli utworzenia zjednoczonego państwa włoskiego. Szczególnie można było ją zauważyć w Królestwie Sardynii czyli Piemoncie,gdyż utrzymano tam liberalną konstytucję.Zwolenniczką politycznego rozbicia Włoch była Austria,Sarydnia więc chciała sprowokować ją do ataku. Wojna rozpoczęła się już w roku 1859,gdy Wiedeń wypowiedział wojne Piemontowi. Jednak armia austriacka nie odnosiła zwycięstw gdyż wsparcia Sardyni udzielała Francja na mocy układu w Plombieres w 1858 roku. Klęskę armii autriackiej przyniosła zarówno bitwa pod Magentą jak i Solferino. Już w lipcu 1859 roku doszło do zawarcia traktatu w Villafranca ,który został potwierdzony z Zurychu .Dzięki niemu Francja zyskała Lombardie ,którą przekazała Sardynii w zamian za Sabaudię i Niceę.