Od wojny stuletniej do Anglii w XV wieku.

Wojna stuletnia-wojna toczona 1337-1453 między Anglią i Francją. Powodem wojny było dążenie Francji do opanowania leżących na jej terenie resztek dziedzicznych posiadłości ang dynastii Plantagenetów (Gujenny z Bordesux)oraz do zagarnięcia bogatej Flandrii. –kryzys, jaki dotknął rycerstwo w XIV wieku, które w wojnie, w spodziewanych łupach upatrywało źródło dochodów i powetowanie renty feudalnej. – dążenie królów franc do przejęcia ostatnich posiadłości ang znajdujących się jeszcze we Francji. Formalnym powodem wojny były pretensje Edwarda III, króla Anglii, do tronu franc po wygaśnięciu dynastii Kapetyngów (1328). W niewielu bitwach, które stoczono (Crecy-1346, Azincourt-1415)feudalne rycerstwo franc poniosło dotkliwe klęski i zostało zdziesiątkowane. Okazało się nieskuteczne wobec siły angielskich łuczników. Rola decydująca w tej wojnie przypadła piechurom, zwłaszcza dobrze wyszkolonym wojskom zaciężnym. Dowódcy tych oddziałów poza okresami działań militarnych prowadzili często własną politykę grabieży. W okresie wojny stuletniej doszło do wybuchu powstań chłopskich oraz rewolt miejskich i wojen domowych w obu państwach. Zaburzenia społeczne oraz zniszczenia jakich dokonały działań band wojskowych, charakteryzują tę wojnę niż nieliczne batalie.

Joanna d`Arc. Przeciwko okupacji angielskiej, w obronie odsuniętego od władzy króla Karola VII wystąpiło społeczeństwo, któremu przewodziła ogarnięta mistycznym zapałem wiejska dziewczyna, Joanna d`Arc(1429) W trakcie walk została pojmana i wydana Anglikom. Uznana za czarownicę, spalona na stosie w Rouen stała się bohaterką narodowa Francji. Od tego momentu wojna stała się nie tylko walką dwóch królów, stała się wojną dwu państw.

Anglia w XV w. W połowie XV w walki o władzę między arystokratycznymi rodami przerodziły się w krwawą wojnę domową, nazwaną Wojną Dwóch Róż. Zwalczające się stronnictwa skupione były wokół rodu Yorków (biała róża) i Lancasterów (czer róża) konflikt ten trwał 30 lat, z wojny zwycięsko wyszedł potomek obu rodów, Henryk Tudor, który jako Henryk VII w 1485 r zapoczątkował panowanie Tudorów w Anglii.
Wielkie Bezkrólewie i rozkład cesarstwa. Śmierć cesarza Fryderyka II, otworzyła okres Wielkiego Bezkrólewia -czasy walki o tron niemiecki i chaosu politycznego. W 1273 r. królem Niemiec został wybrany hrabia Rudolf Habsburg i kończy się bezkrólewie, ale stabilności poli Niemcy nie osiągnęły. Cesarstwo rozpadło się na szereg niezależnych organizmów politycznych, których władcy zmierzyli do zagwarantowania sobie potęgi i do powiększenia własnych domen. Kształtowały się odrębne regiony gospodarcze, jak Niderlandy czy południowe Niemcy,