Funkcja kadrowa, cechy kierownika organizacji, różnice kulturowe

Kto i w jaki sposób zajmuje się doborem wykwalifikowanych kandydatów na stanowiska kierownicze?

Ocena przyszłych kierowników rozpoznaje się często od przeglądu stopni uzyskanych na uczelni.
W przypadku doświadczonych kierowników poddaje się kandydatów szczegółowym wywiadom dla stwierdzenia czy mają osobisty styl. Zdaniem prowadzących wywiad wybiera się osoby odpowiednie na dane stanowisko.
Sprawdzoną metodą oceny doboru kwalifikowanych kandydatów są ośrodki oceny kandydatów. Zapytuje się do ośrodków oceny w celu uczestniczenia w gamie ćwiczeń stymulujących, podczas których wyszkolone osoby notują ,oceniają ich postępowanie np. podział pracy, wyjazdu służbowego.
Podczas swobodnej dyskusji grupie uczestnikom przedstawia się problem wymagający grupowego podjęcia decyzji. Sposób postępowania kandydatów wyjawiają się ich cechy przywódcze oraz umiejętności interpersonalne.
Kandydaci mogą też uczestniczyć w pracach kierowniczych dostosowanych do poziomu kierownika, którego potrzebuje organizacja. Osoby mogą być poddawane różnym testom sprawdzającym inteligencję, ogólne cechy osobowości.

Na czym polega funkcja kadrowa kierownika ?

Do najistotniejszych zadań kierownika organizacji należą: dobór, szkolenie, doskonalenie ludzi, którzy najwięcej pomagają organizacji w realizacji jej celów.
Bez kompetentnych ludzi organizacja albo zdążać będzie do niepożądanych celów albo napotyka trudności w realizacji właściwych celów jeżeli nawet zostaną one ustalone.
Funkcja Kadrowa polega na naborze, obsadzaniu, szkoleniu i doskonaleniu członków organizacji.
Proces Kadrowy można traktować jako systematyczną procedurę służąca zapewnienie organizacji właściwych ludzi i na właściwych stanowiskach i we właściwym czasie.

Cechy, które powinien posiadać kierownik organizacji

1. Intuicja i umiejętność dostrzegania problemów uwarunkowanych kulturowo
2. Motywacja i umiejętność rewindowania własnych stereotypów kulturowych (czyli niszczenie własnych negatywnych przyzwyczajeń, np. rutyny)
3. Odporność emocjonalna potrzebna do absorbowania leku podwładnych w warunkach kryzysu do tych czasowych norm i wartości (czyli potrafi uspokoić pracownika, działa uspokajająco na pracownika
3. Zdolność do zmian założeń kulturowych (np. segregacja śmieci – kiedyś lekceważona, dzisiaj ważna)
4. Umiejętność zaangażowania podwładnych w rozwiązywaniu kulturowych dylematów.

Różnice kulturowe, a zachowanie w biznesie

W świecie na nasze sukcesy w interesach w działalności eksportowo - importowej czy taż negocjacjach, na których najważniejsze jest stworzenie dobrych stosunków z partnerami, a filozofią rynkową – na którym najważniejsza jest sama transakcja, bardzo istotne są występujące różnice kulturowe.
Na świecie występuje bardzo wiele kultur, które zachowują swoją autonomię, np.: świat arabski, Afryka, Ameryka Łacińska, kraje azjatyckie – to ludzie o wysokim stopniu skoncentrowania na więziach międzyludzkich.
Bussinesmani załatwiając swoje sprawy wykorzystując skomplikowaną sieć kontaktów osobistych. Ludzie tacy chcą mieć do czynienia z rodziną, przyjaciółmi, osobami, grupami ludzi dobrze znanymi.
Duży podział między kulturami istniejącymi na świecie wpływa na sposób prowadzenia interesów od początku, aż do końca każdej operacji.

Podział kultur, a postawa biznesowa

Rodzaje kultur
1) Pro transakcyjne – kraje skandynawskie, germańskie, Ameryka Północna, Australia, Nowa Zelandia
2) umiarkowanie pro transakcyjne – RPA, Wielka Brytania, kraje romańskie Chile, Brazylia, Hongkong, Singapur
3) pro partnerskie (otwarte) – świat arabski, kraje Afryki i Azji
Ludzie nastawieni głównie na transakcje są relatywnie otwarci na robienie interesów z obcymi; eksporterzy mogą zazwyczaj nawiązywać kontakty z potencjalnymi partnerami na rynkach w sposób bezpośredni.
Japonia jest przeciwieństwem USA. Najlepiej kontakty jest nawiązywać na targach i wystawach. Spotyka się na nich na ogół postawy pro transakcyjne ponieważ większość odwiedzających przybywa właśnie w celu nawiązania określonych kontaktów. Arabowie, Japończycy, Indonezyjczycy dobierają starannie słowa w czasie rozmów biznesowych ponieważ chcą być pewni, że nikt z uczestniczących nie zostanie urażony – żadnej brutalnej szczerości, żadnej utraty twarzy to naczelne reguły funkcjonujące w czasie negocjacji w tych nacjach.