Recenzja filmu ,,Pianista"

W szkole na j. polskim oglądaliśmy film pt. ,,Pianista" znakomitego polskiego reżysera Romana Polańskiego. Dzieło zostało obsypane wieloma na międzynarodowych festiwalach m.in. zdobyło 3 Oskary za Reżyserię, Rolę Męską i Scenariusz Adaptowany, Złotą Palmę na Festiwalu w Cannes, 2 Nagrody BAFTA za Najlepszy Film i Najlepszą Reżyserię i 7 Cezarów. Film powstał w angielskiej wersji językowej i jest ekranizacją autentycznych wspomnień Władysława Szpilmana, polskiego pianisty żydowskiego pochodzenia. Scenariusz napisali Ronald Harwood i Roman Polański. W roli głównej wystąpił Adrien Brody. Autorem muzyki jest Wojciech Kilar, a scenografii Allan Starski, a kostiumów Anna Shepard.
Akcja ,,Pianisty" rozgrywa się w latach 1939-1945 w Warszawie. Tytułowy bohater opowiada o swoich wojennych losach, o losach zwykłego człowieka, starającego się przetrwać Holocaust. Kompozytor cudem unikał deportacji z getta do obozu zagłady. Tego dramatycznego losu nie unikają jednak członkowie jego rodziny. Po upadku powstania warszawskiego Szpilman ukrywa się w ruinach wyludnionego miasta. Przetrwał m.in. dzięki niemieckiemu kapitanowi, który zafascynowany jego talentem muzycznym wskazał mu kryjówkę.
Reżyserowi Romanowi Polańskiemu bardzo dobrze udało się odtworzyć atmosferę II wojny światowej. Film składa się z urywanych sekwencji zdjęć, akcja nie koncentruje się na danym miejscu, czy określonej grupie postaci. Paweł Edelman filmowy specjalista od wykonania poszczególnych ujęć, rewelacyjnie oddaje nastrojowość sytuacji, w której znajduje się główny bohater. Brak komentarzy umożliwia przeżycie głębszej, osobistej refleksji. Poszczególne sceny wzbudzają wrażenie uczestnictwa w filmowej akcji. Scena wyrzucenia starego człowieka przez okno, gdy nie jest w stanie stanąć na baczność, niesprawiedliwe mordy, momenty napięcia, gdy czyjeś życie wisi na włosku sprawiają, że ,,Pianista" bardzo silnie wpływa na nasze emocje. U mnie niejednokrotnie takie sceny wywoływały łzy i głęboko zapadły w pamięć.
Uważam, że znakomicie spisali się także filmowi specjaliści od dekoracji. Rzuca się w oczy niezwykła dbałość o szczegóły w wyglądzie międzywojennej Warszawy, duże wrażenie robi bardzo realistyczne przedstawienie tętniących życiem miejskich ulic jeszcze przed wybuchem wojny różnokolorowych tabliczek informacyjnych na drzwiach sklepów, dekoracji w oknach. Ten obraz niesamowicie kontrastuje ze stopniowo niszczejącym na skutek działań wojennych miastem z płonącymi domami i górami gruzów.
Całość uzupełnia wspaniała muzyka Wojciecha Kilara, która mimo, iż bardzo dyskretna, wręcz niezauważalna, idealnie ilustruje opowiadane wydarzenie.
Dużym atutem tego filmu są również aktorzy, którzy wcielili się w kluczowe postacie ekranizacji, a mianowicie: Adrien Brody, który zagrał tytułowego pianistę, Maureen Lipman, która odtworzyła postać matki kompozytora, Frank Finlay, który wcielił się w rolę jego ojca czy Thomas Kretschmann grający Niemca. Aktorzy mimo tego, że nie należą do czołówki listy gwiazd światowego kina świetnie poradzili sobie ze swoimi zadaniami.
Uważam, że ,,Pianista" to z pewnością film, który warto zobaczyć. Do wielkiego sukcesu tego dzieła przyczynił się niewątpliwie reżyserski perfekcjonizm Polańskiego. Polecam ten film wszystkim, których stać na odrobinę refleksji i zadumy nad tym, co minione, a niekoniecznie radosne.