Gerard Labuda

Gerard Labuda (ur. 28 grudnia 1916 w Nowej Hucie koło Kartuz), polski historyk, mediewista, specjalista w dziedzinie historii Kaszub, wydawca źródeł skandynawskich i anglosaskich do historii Słowian zachodnich.
Studiował na tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich w Warszawie podczas okupacji; obronił doktorat w 1944. Od 1950 profesor Uniwersytetu Poznańskiego (rektor 1962-1965), od 1953 także w Instytucie Historii PAN. Od 1964 członek korespondent PAN, od 1968 członek rzeczywisty, 1984-1986 wiceprezes; w latach 1989-1994 prezes reaktywowanej PAU. Przewodniczący Rady Naukowej Biblioteki Kórnickiej, wieloletni członek, sekretarz generalny i prezes Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim.
Mieszka w Poznaniu.

Odznaczenia i tytuły honorowe
Został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą, Krzyżem Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem Sztandaru Pracy I klasy.
Uzyskał tytuły doktora honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego (21 marca 1985), UMK (19 lutego 1993), Uniwersytetu Jagiellońskiego (1995), Warszawskiego (19 listopada 1997) oraz Szczecińskiego.
28 czerwca 1994 przyznano mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Gdańska a 5 lipca 2007 przyznano mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Szczecina (z inicjatywy Stowarzyszenia Czas Przestrzeń Tożsamość ze Szczecina).

Pisma
? Studia nad początkami państwa polskiego, 1946.
? Słowiańszczyzna pierwotna, Warszawa 1954.
? Fragment dziejów Słowiańszczyzny Zachodniej, t. 1-3, Poznań 1960, 1964, 1975.
? Dzieje Zakonu Krzyżackiego w Prusach. Gospodarka-Społeczeństwo-Państwo-Ideologia (wraz z Marianem Biskupem), Gdańsk 1986,
? Studia nad początkami państwa polskiego (t. 1-2, 1987-88),
? Pierwsze państwo polskie, Kraków 1989,
? Kaszubi i ich dzieje, Gdańsk 1996, ISBN 83-904950-9-0
? Mieszko I, Wrocław 2002.
? Korona i Infuła. Od Monarchii do poliarchii, Kraków 1996