"Nie-boska komedia, jako tekst przeciw rewolucyjny"

„Zbigniew Krasiński Nie-boska komedia”
„Nie-boska komedia” napisana na rewolucję społeczną. Nie- boska komedia napisana przez Zbigniewa Krasińskiego pochodzącego arystokracji i będącym ideologiem feudałów. Wymowa społeczna dramatu jest wyrazem wstecznictwa społecznego. Utwór jego miał stać się ostrzeżeniem dla Polski, przed rewolucją burżuazyjną mogącą przejść w rewolucję proletariacką.
Krasiński poprzez pochwałę feudalnej przeszłości oraz krytykę nadużyć feudalizmu pragnął wpłynąć na poprawę moralną arystokracji, aby nie mogła ona stać się właściwym hegemonem w życiu społecznym i politycznym. Myśli te wypowiada w części III i IV swego dramatu, w których obrazuje walkę dwóch klas społecznych ginącego świata feudałów zrewolucjonizowanymi masami ludowymi.
Główny bohater dramatu hrabia Henryk występuje w dwóch pierwszych częściach ,jako fałszywy poeta , szukający wrażeń i kierujący się egoizmem. W części III i IV występuje on jako wódz obozu arystokratycznego. Na czele obozu demokratycznego stoi Pankracy, który ukazany jest w sposób karykaturalny.
Krasiński wykazuje wielki dystans panujący między nim, a masami ludowymi. Cechuje go sentymentalny stosunek do hrabiego Henryka, którego pragnie pozyskać dla siebie, aby przy jego pomocy móc przeprowadzić zmiany społeczne. Po zwycięstwie nad arystokratami Pankracy ginie rażony wizją Chrystusa. Jego śmierć jest wyrazem ograniczoności rewolucji ludowej.
Krasiński w sposób celowy przedstawia karykaturalnie ujęte sylwetki przywódców rewolucji ludowej. Stwierdza, że między przywódcami , a masami ludowymi panuje wielki dystans. Pankracy wątpi w słuszność wybranej drogi. Autor poprzez okazanie wizji Chrystusa, który jest symbolem dążenia do jakiegoś przeobrażenia świata w sposób nierewolucyjny zajął stanowisko sprzeczne. Ideą miłości chrześcijańskiej nie rozwiązuje zasadniczych konfliktów społecznych, utrwala je Tyl;ko nie dając żadnych perspektyw ulżenia doli ludzi pracujących.
Nie- boska Komedia jest typowym rzecznikiem szlachetczyzny, wyrażycielem nie chęci do postępu burżuazyjnego i nienawiści do socjalnej rewolucji. Wymowa społeczna dramatu jest wyraźnie wsteczną, charakteryzuje poetę jako konserwatystę i ideologia szlachty. Nie-boska komedia jest równocześnie szczytem realizmu poety, jego krytycyzmu wobec szlachty i jego funkcji społecznej. Utwór Krasińskiego miał być ostrzeżeniem dla Polski przed rewolucją burżuazyjną, mogącą przejść w rewolucję proletariańską. Krasiński wykazuje, że rewolucja burżuazyjna nie jest skuteczną i nie przyniesie pożytku ludowi. Poeta ukazał rewolucje jako siłę wyłącznie destrukcyjną.