Ruch w świetle historii

1. Teoria Demokryta:
Wychodził z założenia, ze w przyrodzie istnieją atomy i jest och nieskończenie wiele, maja rożne formy i maja zdolność do łączenia się w ciała, są one nie podzielne, niezmienne i wieczne. Potrafiła się łączyć z innymi atomami za pomocą haków i zaczepów, poruszają się w próżni. Nie wierzył w istnienie zadanej siły czy ducha, która steruje wszystkimi procesami w naturze. Wierzył w istnienie próżni i atomów, ze w naturze odbywa się wszystko mechanicznie, co nie znaczy ze dzieje się przypadkiem.

Teoria Epikura:
Rozwinął pogląd Demokryta, twierdził, ze istnieje tylko materia, która jest wieczna, składa się z atomów i próżni. Atomy poruszają się po liniach prostych przez to, ze są w próżni nie napotykają oporu. Ale atomy poruszające się tylko po liniach prostych nie mogą się zetknąć z innymi, dlatego nie mógłby powstać świat. Czasami atomy zbaczają z linii prostych w dowolnym kierunku, a to nazywamy deklinacja. Zboczenia są samorzutne, nie w skutek jakiś praw.

Teoria Arystotelesa:
Arystoteles podzielił ruchy na naturalne i wymuszone. Naturalne ruchy ciał to ruchy ciał niebieskich, oraz ruchy, dzięki, którym uzyskały one swoje naturalne położenia. Dla ciał ciężkich naturalnym położeniem jest ziemia, wiec spadają na nią, a lekkie ciała takie jak dym i para wodna unoszą się, bo tam jest ich naturalne miejsce.

Teoria Galileusza:
Galileusz sformułował zasadę względności ruchu, poprawny opis swobodnego spadania ciał, udowodnił ze tor ruchu pocisku jest parabola. Był pierwszym fizykiem, który opierał soje teorie doświadczeniami.

Teoria Kopernika:
Opisał w swoim dziele commentarius przedstawił teoria heliocentryczna, która oparł na założeniach:
• Nie istnieje jeden środek wszystkich kół lub swer.
• Środek ziemi jest tylko środkiem ciężkości i środkiem swery księżyca, a nie środkiem wszechświata.
• Słońce jest środkiem wszechświata i dlatego wszystkie swery obiegają słońce.
• Stosunek odległości ziemi od słońca jest w stosunku do odległości ziemi od słońca do firmamentu jest znacznie mniejszy.
• Każdy ruch na firmamencie to ruch ziemi.
• To, co widzimy jako ruch słońca pochodzi z ruchu ziemi i jej swery.
• Ruch poziomy, prosty i wsteczny planet to skutek ruch ziemi





2. Falą nazywamy drgania zachodzące w jakimś układzie.


Wykres fali




- długość fali – droga, jaka przechodzi fala w czasie, gdy dowolna cząstka ośrodka
wykona jedno pełna drganie
a – amplituda fali – jest to wysokość grzbietu lub głębokość doliny
A1, A2 - grzbiet fali
B1, B2 – dolina fali
T – okres fali – jest to czas, w którym fala przebędzie swoja długość


T= 1/v [1s]


V – częstotliwość jest to liczba fal docierających do danego punktu ośrodka w czasie 1s

V=1/T [1/s] = 1Hz


3. Światło jest falą elektromagnetyczną, długość fali zawiera się w przybliżeniu płowy milionowej części metra ( 0,5 mikrometra). To, że ludzkie oko ma zdolność widzenia długości fali elektromagnetycznej, wynika z budowy i specyficznych właściwości oka. Światło ma zdolność do przenikania różnych przezroczystych materiałów, największa prędkość ma w próżni ok. 300 tys. Km/s, a szkle spada do ok. 200 tys. Km/s.


Podsumowanie:
• Światło jest fala elektromagnetyczna o długości od 0,39m do 0,74m
• Jest widzialne przez ludzkie oko
• Niesie ze sobą energię
• Ulega odbiciu, załamaniu, dyfrakcji, interferencji oraz rozczepieniu.