Cezary Baryka zmagania z polskością i Polską.

Cezarego Baryki zmagania z polskością i Polską?

Stefan Żeromski w swym utworze pt. ?Przedwiośnie? przedstawia konflikt wewnętrzny głównego bohatera. Cezary Baryka we wczesnej młodości stracił matkę - Jadwigę Barykę, zaś ojciec Seweryn odnalazł syna po wieloletniej ,wojennej tułaczce. Cezary urodził się i wychował w Baku, z daleka od swej ojczyzny, dlatego też bohater zmaga się z problemem określenia swej narodowej tożsamości.
W podanym fragmencie ukazany jest obraz ojca i syna próbujących przedostać się do ojczyzny. Znajdowali się oni w Charkowie gdzie czekali na pociąg. W oczekiwaniu na transport do Polski, ojciec Cezarego zapadł na ciężką chorobę był bardzo słaby, przez co wymagał stałej opieki swego syna.
Podczas pobytu w Rosji, młody Baryka uczestniczył w spotkaniach rewolucjonistów. Poglądy buntowników wydawały się Cezaremu jasne, proste i logiczne. Znajdując się w ich otoczeniu pragnął przyłączyć się do komunistów, walczyć o wolność i swobodę. W takich momentach bohater myślał o rozstaniu z ojcem i wysłaniu go w świat ?mitycznej Polski?, a sam chciał ruszyć do walki. Kiedy wracał wieczorami do chorego ojca, kiedy ów stary człowiek wyciągał ręce i pytał o powrót do ojczyzny, Cezary poczuł niesamowite rozdarcie wewnętrzne: był Polakiem i stał przeciwko Polsce, był synem swego ojca i jego wrogiem. Polska jawiła mu się obco, niezrozumiale. Pragnął walczyć i wierzył iż rewolucjoniści pomogą odbudować nowy, lepszy świat.
Cezary w tym czasie przywiązał się do ojca, troszczył się o niego i pielęgnował podczas choroby. Młodzieniec bardzo starał się o możliwość powrotu. Codziennie dowiadywał się o pociąg, wiedział że jedynie olbrzymia miłość do ojczyzny trzyma go przy życiu. Cezary nie rozumiał wielkiego patriotyzmu swego rodziciela, nie dostrzegał w Polsce ani w Polakach nic znaczącego, byli mu zupełnie obcy, nie pojmował ich myślenia.
W Rosji wraz z rewolucjonistami czuł się jak w domu. Rozumiał ich poglądy i przekonania wiedział iż w tych ludziach drzemie siła i moc. Chciał zostać i walczyć z nimi .
Jednak miłość i przywiązanie do ojca zwyciężyły w tym wewnętrznym duchowym sporze bohatera. Ostatecznie zgodził się i dołożył wszelkich starań, aby mogli powrócić do kraju. Dla Cezarego jest to bardzo trudna decyzja, przystał na wyjazd do Polski tylko ze względu na swego ojca, z miłości i troski o niego, poświecił swą ideę rewolucyjną i postępował zgodnie z poglądami Seweryna, który odznaczał się wielkim patriotyzmem. Dla Cezarego patrioci to ludzie bierni w działaniu, nie potrafiący walczyć o siebie i o wolność. Sam nigdy nie powrócił by do Polski. Momentami żałował iż ojciec w ogóle go odnalazł i porwał do obcego nieznanego kraju. Seweryn pragnął nauczyć syna prawdziwej miłości do Polski. Czując że jego siły wyczerpują się i ziemskie życie dobiega końca chciał aby Cezary wrócił do ojczyzny swych rodziców i walczył wśród narodu polskiego .
Mitem o ?Szklanych domach? próbowała ukazać mu Polskę jako kraj szczęśliwy, rozwinięty gospodarczo, w którym żyje się spokojnie. Seweryn Baryka pozostawała przeciwny rewolucji. Staruszek znał prawdziwe oblicze rewolucji, która niosła ze sobą morderstwa, grabieże i niesprawiedliwości. Chciał przekonać swego jedynaka, iż rewolucjoniści swą przemocą nie ulepszą świata, przemoc rodzi przemoc. Dla młodego Baryki fakt pozostawał jednak nie do przyjęcia.
Po dotychczasowych rozważaniach nasuwa się wniosek, iż spotkanie z ojcem nie przybliżyło Cezarego po Polski, a raczej spotęgowało wewnętrzne rozdarcie bohatera. Młody Baryka zdecydował się na wyjazd do Polski tylko ze względu na ojca. Kocha i szanuje swego tatę, dla niego rezygnuje ze swych poglądów i skłonności rewolucyjnych a w konsekwencji wyrusza w nieznane.
W drodze z Charkowa do Polski Seweryn Baryka umarł a jego ostatnim pragnieniem było aby jego syn dotarł do ojczyzny, Cezary został sam wśród obcych ludzi i w obcym środowisku .
Dzieciństwo spędził w Baku tam kształtował się jego charakter, ideały. Uczył się i poznawał świat pod czułym okiem rodziców. Życie i sytuacja polityczna rozbiły poglądy młodego człowieka i sprawiły iż zagubił się w świecie, nie potrafił odróżnić dobra od zła, nie wiedział kim jest Polakiem czy Rosjaninem, nie wiedział czy powinien słuchać serca czy też rozumu. Podążał za ojcem, uwierzył w historię o szklanych domach, że Polska to kraina spokoju i szczęścia. Po przekroczeniu granicy spotkał się z olbrzymim rozczarowaniem. Wszechobecna nędza, bud, biedne społeczeństwo spotęgowały w nim olbrzymi żal do ojca. Cezary czuł się oszukany nie potrafił odnaleźć się w polskiej rzeczywistości. Nie zrezygnował, cały czas miał w głowie słowa ojca. Udał się do serca Polski do Warszawy. Gdzie spotkał przyjaciela rodziców Szymona Gajowca. Rozpoczął studia medyczne. Poznał nowych ludzi, zawarł przyjaźnie. Życie studenckie bohatera przerwał wybuch wojny polsko- bolszewickiej. Włączył się w szeregi armii polskiej i wyruszył w obronie ojczyzny. Nie zrobił tego ze względów patriotycznych czy też z miłości do kraju, lecz dlatego. Że tak postępowali inni: jego koledzy i przyjaciele. Cezarego interesował patriotyzm Polaków i zapał do walki, widział jak bardzo kochają oni swój naród i swoja ojczyznę. Fakt ten bardzo go intrygował. Broniąc ojczyzny przed wrogiem Cezary w pewnym stopniu poczuł przynależność do tego kraju i jego kultury. Trud i ciężar walki zbliżyły go do Polski i nareszcie poczuł się Polakiem.
Bardzo dużą rolę w jego życiu odegrał przyjaciel rodziców i dawny ukochany matki ? Szymon Gajowiec. Podobnie jak ojciec Cezarego był zdecydowanym przeciwnikiem rewolucji. Gajowiec starał się wytłumaczyć młodemu Baryce, że rewolucja nie przyniesie poprawy bytu Polaków. Gajowiec uważa że przede wszystkim należy umacniać młode państwo. Cezary początkowo zarzucał tej polityce brak widocznych efektów w życiu najuboższych, bierność, brak konkretnych czynów w odbudowie nowej Polski.
Wciąż pozostawał bardzo niestabilny emocjonalnie, nie wiedział jaką obrać drogę i jakie głosić przekonania. Tę huśtawkę ideową próbował wykorzystać Antoni Lulek młody komunista zwolennik rewolucji, wróg państwa polskiego. Wyczuł niepewność i zainteresowanie komunizmem Baryki więc ?polował? na jego duszę, Drążył przekonywał urabiał Cezarego, aby przyłączył się do rewolucjonistów. Zabrał bohatera na zebranie gdzie młodzieniec zdecydowanie sprzeciwiał się komunizmowi. Bardzo zaskakująca jest ostatnia scena utworu, w której Baryka wraz z Lulkiem maszerował na czele manifestacji zorganizowanej prze komunistów. Cezary kroczy jednak z żalem cierpieniem i niepewnością.
Cezary Baryka to postać niesamowicie dynamiczna. Jego osobowość głoszone idee i system wartości zmieniają się wraz z rozwojem akcji utworu. Na zmianę jego poglądów maja wpływ osoby bardzo ważne w jego życiu: matka, ojciec, Seweryn Gajowiec. Starają się ukształtować Cezarego na dobrego człowieka, wzbudzając w nim jednocześnie wewnętrzną walkę z własną tożsamością. Jednak z biegiem czasu zaczyna rozumieć i akceptować swe prawdziwe pochodzenie.