Aktywność ruchowa

Aktywność ruchowa młodzieży

Podmiotem badań w poniższej pracy była grupa młodzieży w wieku 17 i 18 lat w Liceum Ogólnokształcącym w Puszczy Mariańskiej.

1. Wprowadzenie i cel pracy

1.1. Wprowadzenie do pracy

Wychowanie fizyczne oraz sport prowadzą w dobie dzisiejszego życia w biegu do wzmacniania organizmu, kształtowania pozytywnych postaw oraz wyrabiania tak zwanej zręczności fizycznej. Podstawowym hasłem jakie wiąże się z aktywnością ruchową jest harmonijny rozwój człowieka. Wyrabiają się w ten sposób takie cechy jak systematyczność oraz dyscyplina.

Wychowanie oraz pielęgnowanie dziecka ulega zmianom a dzieje się to w miarę jego rozwoju. Sposoby jakimi się to odbywa muszą iść w zgodzie z jego właściwościami osobniczymi(12).

Podczas całego życia człowiek stosuje różne formy aktywności ruchowej. Aktywność ta różni się intensywnością oraz funkcjami jakie pełni. Wiek dziecięcy oraz młodzieżowy sprawia, że ruch staje się determinantem rozwoju organizmu.

P. Coubertin będący jednym z teoretyków wychowania fizycznego zwraca uwagę na szczególne znaczenie wychowania, które potrafi w człowieku wykształcić postawy odporności, zręczności oraz gibkości. Jednak nie ma to żadnego związku z morale, jeśli człowiek swe życie będzie skupiać tylko na fizyczności.

Konieczność stwarza budowanie wartości w sposób, który będzie integrować osiągnięcia kultury materialnej, kultury duchowej oraz kultury fizycznej (2).

Wartości kultury fizycznej stanowi odwzorowanie w rozwoju biologicznym człowieka, jego zdrowiu oraz sprawności psycho - fizycznej (6).

Potrzeby z zakresu kultury fizycznej, zawarte są w zapotrzebowaniu społecznym. Pozwala to na ukształtowanie czterech elementów:
- wychowania fizycznego;
- rekreacji ruchowej;
- rehabilitacji fizycznej;
- sportu klasyfikowanego (4).

Badanie, które zajmują się organizacją czasu wolnego swą koncentrację odnajdują w sposobach wypoczywania różnych środowisk. W środowisku tym jest również szkoła, ale i dorośli ludzie czy też wielkie aglomeracje miejskie. Trwają poszukiwania takich sposobów, które w sposób najbardziej wartościowy odnosiły by się do takich form rekreacji ruchowej, które będą charakterystyczne dla danego środowiska w tym również młodzieży (13).

Podczas realizacji celów oraz zadań jakie wytyczone są do każdego z działów, najważniejsze staje się czynne uczestniczenie w różnych formach aktywności ruchowej. W każdym z tych przypadków aktywności muszą być przestrzegane zasady zdrowotności, wszechstronności z zakresu psycho – fizycznego oraz takie dostosowanie obciążeń treningowych, by pasowały do możliwości ćwiczących. Postępowanie wbrew zasadom przyniosłoby ujemne skutki.

Jedną z popularniejszych form realizacji celów oraz zadań, które przypisywane są aktywności ruchowej jest sport (9). Takie rozumienie sportu wiąże się z dobrowolnością, bezinteresownością oraz współzawodnictwem.

Podczas zajęć wychowania fizycznego, uczniowie zdobywają umiejętności oraz wiadomości, które odnoszą się do różnych dyscyplin sportowych. Przykładami są:
- gimnastyka;
- pływanie;
- atletyka i wiele innych.
Za pomocą doboru ćwiczeń do form ruchu, kształtują się nie tylko psychosomatyczne cechy młodzieży ale korzystny wpływ na jego dalszy rozwój.

Sport w wychowaniu fizycznym stanowi metodę kształtowania u dzieci i młodzieży samodzielności oraz łatwości w podejmowaniu decyzji. Drugą zaletą jest czynnik edukacyjny, który gwarantuje nie tylko możliwość utrzymywania zdrowia na stałym ale i dobrym poziomie. Wychowanie fizyczne pozwala uczniowi na samoocenę oraz kontrolę własnej osoby, poprzez osiągnięcia celów, oraz zadań jakie sobie stawia.

Praca dotycząca tematu aktywności ruchowej pozwoliła na koncentrację w zagadnieniu jakim jest sport młodzieży w wieku 17 i 18 lat. Stwarza to konieczność do takiego doboru i organizacji zajęć lekcji wychowania – fizycznego, zajęć pozalekcyjnych oraz pozaszkolnych by umożliwiać stały rozwój (1).
*
Zadania kadry nauczycielskiej wychowania fizycznego stają przed coraz większymi wyzwaniami. Pierwszym z nich jest kształtowanie właściwych postaw w stosunku do kultury fizycznej, tak by młodzież mogła nabrać umiejętności, które będzie mogła wykorzystać w późniejszym życiu. Priorytetowym celem podczas zajęć wychowania winno siać się wdrażanie wiedzy z zakresu spędzania czasu wolnego w sposób racjonalny. Ruch powinien być motywacją, które w sposób trwały będzie dążyć do uczestnictwa w najróżniejszych formach zajęć. Rekreacja ma bowiem, prowadzić do odnowy sił człowieka.

Zmiany jakie dokonują się w dzisiejszym świecie, a więc życie w pogoni za pieniędzmi oraz sławą, sprawiają, że społeczeństwo bardzo często zapomina czym jest zdrowy styl życia. Instytucją, której celem stała się walka z koniecznością podwyższania prawidłowego stanu polskiego społeczeństwa jest Ministerstwo Zdrowia. Przygotowano strategię, której nazwa brzmi Narodowy Program Zdrowia na lata 2007-2015. Głównym celem tegoż projektu stało się zjednoczenie wysiłków społeczeństwa i administracji publicznej prowadzące do zmniejszenia nierówności i poprawy stanu zdrowia, a tym samym jakości życia Polaków (10).

Narodowy Program Zdrowia przedstawia cele strategiczne, które stają się wytycznymi do podejmowania rozmaitych działań. W odniesieniu do celów strategicznych opracowane zostały cele operacyjne. W jednym z nich swe odzwierciedlenie znajduje temat pracy czyli: Wspieranie rozwoju i zdrowia fizycznego i psychospołecznego oraz zapobieganie najczęstszym problemom zdrowotnym i społecznym dzieci i młodzieży (10).

Kilka lat wcześniej uchwalony został Narodowy Program Zdrowia na lata 1996-2005. Monitorowanie działań jakie podejmowane były w jego ramach prowadzono w sposób systematyczny od roku 1998. każdego roku ogłaszano i sporządzano raport, który przedstawiał wyniki postępu przyjętej strategii. Organizacją, która w sposób światowy ma na celu poprawę jakości życia jest Światowa Organizacja Zdrowia czyli WHO. Z badań jakie przeprowadzono wynikło między innymi to, że większość (około 75%) polskich szkół ma warunki do prowadzenia zajęć w obiektach zamkniętych, co będzie sprzyjać zwiększeniu aktywności fizycznej młodzieży (10).

1.2. Cel pracy

Ważnym etapem podczas tworzenia planów, które dotyczą aktywności ruchowej młodzieży jest poznanie opinii oraz uwag ćwiczących. W odniesieniu do powyższego zdania powstał zarys planu niniejszej pracy, za pomocą której będzie można udzielić odpowiedzi na następujące pytania:

o Jak wygląda pogląd osób poddanych badaniu do własnej aktywności ruchowej?
o Czy potrzeby badanych osób odpowiadają systemowi wychowania fizycznego oraz organizowanym zajęciom pozalekcyjnym oraz pozaszkolnym, które mają na celu realizację zajęć ruchowych?
o Jak wygląda organizacja czasu wolnego u badanej grupy młodzieży?
o Czy poza zajęciami obowiązkowymi uczniowie czynnie uczestniczą w zajęciach pozalekcyjnych?
o Czy uczniowie wiążą swą przyszłość z kontynuowaniem nabytych umiejętności z wychowania fizycznego?
o Jakie dziedziny aktywności ruchowej są najbardziej lubiane wśród młodzieży?


Pytania jakie zostały zadane badanym osobom, pozwoliły na ocenę istniejącej bazy, która służy wychowaniu fizycznemu w placówkach szkolnych.

2. Materiał i metoda badań

2.1. Materiał badań

W badaniu, które zostało przeprowadzone w Liceum Ogólnokształcącym w Puszczy Mariańskiej wzięło udział 64 uczniów. Byli to chłopcy w wieku 17 oraz 18 lat.
Z. Chromiński (1) określa, rozwój fizyczny młodzieży na cztery etapy. Pierwszym z nich jest przygotowanie wstępne, drugim ogólny rozwój. W późniejszym czasie pojawia się ukierunkowanie rozwoju oraz specjalizacja w tym rozwoju.
Przebadana grupa chłopców w wieku 17 i 18 lat, mieści się w granicach czwartego specjalistycznego etapu rozwoju. Realizacja trzech pierwszych etapów pozwoliła na dalsze podejmowanie nauki. Etap trzeci umożliwił rozwój ruchowy, który wiąże się ze sprawnością fizyczną oraz doskonaleniem umiejętności, które już zostały nabyte. Prawidłowy jego przebieg przyczynił się do specjalistycznego rozwoju jaki mieści się w granicach etapu czwartego. Chłopcy w tym wieku podejmują też decyzje, co do ukierunkowania dalszego rozwoju oraz skupienie się na wybranych umiejętnościach ruchowych. Wiąże się z tym skupienie swej uwagi na takich technikach oraz sposobach działania, które odniosą się do konkretnych dyscyplin sportu.
* *
*

Badana grupa chłopców została sklasyfikowana biorąc pod uwagę wykształcenie rodziców oraz badanie smukłości ciała. Rozwój fizyczny badanych chłopców oceniono za pomocą pomiarów wysokości z dokładnością co do centymetra oraz masy ciała, z dokładnością do 0,5 kilograma.
Wyniki badań pozwoliły na określenie wskaźnika masy ciała (5) według wzoru:
kg

cm2

Wskaźnik wyraża się adekwatnie do wartości. Im jest ona wyższa, tym bardziej smukła jest budowa ciała. Poniższa tabela określa jaki wskaźnik odpowiada danej smukłości ciała:

Drugim równie ważnym elementem badań było określenie poziomu wykształcenia rodziców. Zebrane dane pozwoliły na określenie następującego zestawienia:
Wykształcenie mamy:
- wyższe wykształcenie- 10 osób;
- średnie wykształcenie – 24 osoby;
- zawodowe wykształcenie – 25 osób;
- podstawowe wykształcenie – 5 osób.

Ocena wykształcenia matek respondentów wskazuje na zawodowy oraz średni jego poziom. Pozwala to na wysnucie przypuszczeń co do aktywności ruchowej badanych osób. Wskazuje się więc na kształtowanie osobowości synów, poprzez udział w zajęciach, których głównym elementem jest aktywność oraz rozwój biologiczny jak i sprawność psychiczna.

Wykształcenie taty:
- wyższe wykształcenie- 8 osób;
- średnie wykształcenie – 20 osób;
- zawodowe wykształcenie – 25 osób;
- podstawowe wykształcenie – 11 osób.

Wykształcenie ojców chłopców, jacy zostali poddani badaniu podobnie jak u matek największą liczbę wskazuje przy średnim oraz zawodowym poziomie.
*
Podmiotem badań jest Liceum Ogólnokształcące w Puszczy Mariańskiej. Szkołę tą wiąże długa historia, której losy splatają się z latami okupacji oraz nauczaniem w tajnych kompletach. Początek nauczania miał miejsce na przełomie lat 1942/1943. Zajęcia prowadzone były przez p. Stefanię Staudyngerową. Ku jej pomocy zorganizowano kadrę dydaktyczną do nauki trzech klas Szkoły Podstawowej. Z każdym rokiem rosła liczba uczniów. Do końca działań drugiej wojny światowej lekcje zostały przeniesione do pensjonatu „Dworek” w Olszance (11).
Po zakończeniu działań drugiej wojny placówka dydaktyczna otrzymała status Państwowego Koedukacyjnego Gimnazjum i Liceum typu humanistycznego. Jako wyraz uznania na dyrektora szkoły wybrano jej prawowitą założycielkę – Stefanię Staudyngerową. Za siedzibę szkoły uznano Puszczę Mariańską. Miejsce „Dworku” zajął internat dla uczniów. Szkoła rozwijała się bardzo pomyślnie. W związku z reformą edukacyjną jaka miała miejsce na przełomie lat 1966/1967 Liceum stało się odrębną jednostką. W kolejnych latach szkoła otrzymała swego patrona czyli imię Czesława Tańskiego oraz sztandar.
Lokalizacja Liceum im. Czesława Tańskiego jest placówką czcigodnie usytuowaną na terenie Bolimowskiego Parku Krajobrazowego. Może poszczycić się również obecnością arboretum(11).
Baza służąca nauczaniu w roku 1998 została rozbudowana o pomieszczenie pełnowymiarowej sali gimnastycznej zajmującej 1244 m2 powierzchni. Dodatkowe wyposażenie stanowi siłownia oraz sauna. W roku 2003 oddano do użytku nową salę komputerową z dostępem do Internetu.
Poniższa galeria zdjęć przedstawia zagospodarowanie czyli infrastrukturę materialną LO w Puszczy Mariańskiej. Służy to realizacji celów związanych z odpowiednim wychowaniem młodzieży oraz organizacją zajęć dodatkowych pozalekcyjnych oraz pozaszkolnych.
Sukcesy oraz osiągnięcia sportowe uczniów nagradzane są w postaci medali, dyplomów czy też pucharów. Poniższa fotografia przedstawia nagrody uzyskane w rozgrywkach w jakich brała udział szkoła.

Szkoła mieści się w przepięknej okolicy, z jednej strony otacza ją Park Krajobrazowy z drugiej zaś zbiornik wodny, który latem służy jako kąpielisko natomiast zimą jako lodowisko. Pozwala to na podążanie w zgodzie z naturą oraz kierowanie się ku możliwościom do aktywności ruchowej, bowiem jedno jak i drugie zajęcie jest dyscypliną sportową.
Liceum Ogólnokształcące może poszczycić się osiągnięciem III miejsca w konkursie „SUPER SZKOŁA” jaki organizowany jest przez radio RMF FM oraz Super Ekspress. Uczniowie szkoły po nauce w Liceum podejmują w ponad 80% dalsze kształcenie na renomowanych uczelniach wyższych państwowych oraz zagranicznych. Duża rzesza uczniów bierze udział w zawodach oraz olimpiadach, co daje możliwość zdobycia dyplomu czy odznaczenia. Ponadto wielu absolwentów szkoły było rekordzistami oraz mistrzami Polski oraz medalistami mistrzostw Europy oraz świata.
Absolwentami szkoły są znane osobistości, wśród których warto wymienić:
- redaktora Zygmunta Szeligę - najwybitniejszego polskiego dziennikarza okresu powojennego,
- Marek Gajewski - jeden z najwybitniejszych lektorów,
- Ewa Milczarek - rekordzistka i mistrzyni Polski w pięcioboju lekkoatletycznym,
- Katarzyna Marek i Piotr Biernat - mistrzowie Polski w kajakarstwie długodystansowym,
- Bartosz Bzoma - wicemistrz Polski i międzynarodowy mistrz Litwy w judo,
- Elżbieta Jankowska i Maciej Maciejewski - mistrzowie Polski w radioorientacji sportowej,
- Sebastian Kubik - mistrz Polski oraz medalista mistrzostw Europy i świata modeli latających.
Nauka w Liceum Ogólnokształcącym w Puszczy Mariańskiej stwarza dla uczniów dogodne warunki nie tylko do zdobywania wiedzy ale również jest przykładem placówki, która według norm UNESCO zbliża się do ideału.
Młodzież podejmująca tu naukę posiada możliwości do nie tylko zdobycia wiedzy ale też możliwości uczestniczenia w zajęciach pozaszkolnych.
Poniższa fotografia przedstawia lokalizację szkoły z lotu ptaka. Widać bliskość jaka dzieli szkołę od Parku Krajobrazowego jakim są Bolimy. Teren szkoły to obecność przyszkolnego boiska, na którym odbywają się w porze wczesnej jesieni oraz wiosną zajęcia czy też zawody.

2.2. Metoda badań

Badania jakie przeprowadzono w Liceum Ogólnokształcącym w Puszczy Mariańskiej swą podstawę odnalazły w ankiecie zatytułowanej „Aktywność ruchowa dzieci w wieku szkolnym”. Ankietę dołączono do niniejszej pracy jako załącznik nr 1. Opracowanie ankiety miało miejsce w Wyższej Szkole Hotelarstwa, Gastronomii i Turystyki w Warszawie podczas zajęć szkolnych. Podczas opracowywania pytań, posłużono się wzorem ankiety z Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie.

Ankieta opiera się na 13 pytaniach, których celem określenie jest znaczenia aktywności ruchowej młodzieży w wieku 17 i 18 lat.

1. Płeć.
2. Wiek, wysokość i masa ciała.
3. Pełna nazwa szkoły.
4. Wykształcenie: matki i ojca.
5. W jakich zajęciach sportowych bierzesz udział?
6. Ile razy w tygodniu bierzesz udział w zajęciach sportowych? Napisz ile godzin wynosi przeciętna długość zajęć.
7. Jak spędzasz czas wolny?
8. Formy spędzania czasu wolnego.
9. Czy bierzesz udział w lekcjach W-Fu?
10. Ile godzin W-Fu masz w tygodniu?
11. Dlaczego uprawiasz sport?
12. Jakie dyscypliny sportu uprawiasz?
13. Czy po ukończeniu szkoły chcesz nadal uprawiać sport
3. Analiza wyników badań

Przeprowadzone wśród młodzieży badania, pozwoliły na dokonanie analizy. Posłużyło to do wykonania opisu wyników jakie zabrano, na podstawie wypełnionych arkuszy kwestionariuszy.

 W jakich zajęciach sportowych bierzesz udział?

W badaniu wzięło udział 64 chłopców LO w Puszczy Mariańskiej. Spośród tej grupy osób 12 oświadczyło że bierze udział w zajęciach klubowych. Drugą grupą zajęć były SKS, na które swój głos oddało 14 osób. Najliczniejsza grup 38 osób, bierze czynny udział w zajęciach, które organizowane są przez inne organizacje.

 Ile razy bierzesz udział w zajęciach sportowych w tygodniu?

W pytaniu dotyczącym częstotliwości zajęć w okresie tygodnia, chłopcy wskazali, że mieszczą się one w granicach 0-5 razy – 45 osób, oraz w zakresie 5-10 razy w ciągu tygodnia 19 osób. Długość zajęć w większości szacowała się od 0 do 3 godzin – 58 osób. Sześciu badanych wskazało, iż zajęcia sportowe zajmują im powyżej trzech godzin tygodniowo.

 Jak spędzasz czas wolny?

Na 64 respondentów 43 osoby spędzają swój wolny czas w postaci aktywnej, pozostała reszta czyli 21 osób opowiedziała się za biernym spędzaniem wolnego czasu. Z powyższego stwierdzenia wynika, że spędzanie wolnego czasu wśród chłopców wiąże się z podejmowaniem aktywności oraz ruchu.

Dużą ciekawostkę stanowią formy spędzania wolnego czasu. Pozwalają one określić zakres zainteresowań ale i hobby badanych osób. Poniższa tabela (Tabela 5) przedstawia jakie rodzaj działań podejmowany jest przez chłopców.
Z danych jakie zawarte zostały w Tabeli 5 oraz na Wykresie 4, wynika, że na 64 respondentów, osiem osób konkretyzuje swój wolny czas w zajęciami sedenteryjnymi czyli – telewizją lub komputerem. Są to zajęcia charakteryzujące się bardzo niskim, prawie, że zerowym wysiłkiem fizycznym. Zajęciami o nieco wyższym aczkolwiek zaliczanym do niskich wysiłków fizycznych czyli jazdą na rowerem desce czy rolkach interesuje się taka sama liczba badanych. O połowę mniejsza liczba osób, czyli cztery wskazały na spacery. Zajęcia, które wiążą się z bardziej intensywnym ruchem czyli koszykówka stanowi zainteresowanie oraz formę spędzania wolnego czasu dla 12 osób. Nieco większą liczbę stanowi piłka nożna, na którą swój głos oddało 19 osób. Ostatnia z rozrywek czyli siatkówka, stanowi formę rekreacji dla 10 osób.
Ocena całości wyników badań, odnoszących się do form spędzania czasu wolnego stanowi pozytywny wynik. Zdecydowana większość opowiada się za czynnym udziałem oraz podejmowaniem aktywności ruchowej w czasie wolnym.

 Czy bierzesz udział w lekcjach W-Fu i ile godzin tego przedmiotu masz w tygodniu?

Wyniki uzyskane na podstawie przeprowadzonych badań, wskazuję, że uczniowie w całości uczestniczą w zajęciach wychowania fizycznego. Ich większość to znaczy 45 osób, bierze udział w dwugodzinnych zajęciach w ciągu tygodnia, natomiast 19 osób w czterogodzinnych zajęciach.

Powyższe dane w postaci tabeli zbiorczej oraz wykonanego na jej podstawie wykresu przedstawiają przyczyny, dla których młodzież LO w Puszczy Mariańskiej uprawia sport. Największa ilość ankietowanych swą odpowiedź wskazała na zdrowotność, jaka wynika z uprawiania sportu ( 33 osoby – tj. 51%). Drugie miejsce zajęła przyjemność jaka płynie z tegoż zajęcia ( 19 osób – tj. 29%). Osiem razy respondenci wskazali, że robią to ponieważ ich znajomi i najbliżsi koledzy również to robią, stanowią oni 13% badanych. Najmniejsza ilość głosów przypadła na rodziców, którzy chcą by dziecko uprawiło sport (3 osoby – 5%) oraz inne przyczyny, dla których sport jest uprawiany (1 osoba – 2%). Jako przyczynę osoba podała brak innych zajęć.

Wyniki, które powstały na podstawie badań przedstawiono za pomocą tabeli oraz wykresu. Wywnioskować z nich można, że takie dyscypliny jak:
- taniec
- kolarstwo
- gimnastyka artystyczna
- piłka ręczna
nie stanowią przedmiotu zainteresowania wśród badanej grupy ankietowanych – nie otrzymały bowiem poparcia wśród całej grupy respondentów. Można to usprawiedliwić tym, że badaną grupą byli chłopcy. Sportem, który sprawia im największą przyjemność jest piłka nożna, na którą zagłosowało 11 osób – tj. 17%. Drugą dyscypliną, która zdobyła uznanie jest coraz bardziej modne narciarstwo – 8 osób tj. 12%. Warto zwrócić uwagę na inne dyscypliny, wśród których ankietowani wymienili:
- kajakarstwo – 2 osoby;
- snowboard – 3 osoby;
- strzelectwo – 4 osoby;
- skateboarding – 3 osoby.
 Czy po ukończeniu szkoły nadal chcesz uprawiać sport?

Wśród 64 ankietowanych, po 18 chłopców zagłosowało na kontynuację aktywności ruchowej po ukończeniu szkoły, oraz na brak zdania w tej kwestii. Największa liczba osób odparła, że „być może” będzie to robić – 21 osób. Sześć osób nie zamierza kontynuować sportu w dalszym życiu.

4. Podsumowanie i wnioski końcowe.

Badania jakie przeprowadzono objęły grupę 64 chłopców z Liceum Ogólnokształcącego w Puszczy Mariańskiej. Ankiety zostały wypełnione w całości, co oznacza satysfakcję oraz 100% wiarygodność. Zadaniem jest udzielenie odpowiedzi na temat pytań, które zostały postawione w podrozdziale 1.2. czyli Celu pracy.
Na podstawie badań udało się ziścić wiadomości, które wykazały, iż zdecydowana większość badanych osób mieści się granicach normy, biorąc pod uwagę wagę, mała ilość charakteryzuje się nadwagą. W stosunku do osób z nadwagą można przypuszczać, iż tryb życia jaki prowadzą jest mało intensywny a ćwiczenia jakie są prowadzone podczas zajęć wychowania fizycznego nie są wystarczające.
Bardzo dobry wskaźnik wykazuje aktywność ruchowa jaką charakteryzują się ankietowani poza zajęciami jakie są prowadzone w szkole. Wszyscy uczestniczą w tego typu zajęciach. Zajęcia te są organizowane przez szkołę w postaci np. SKS, jednak zdecydowana grupa bierze udział w lekcjach, które prowadzą inne organizacje. Należy tu taj wskazać na rozwój infrastruktury paraturystycznej, która tworzy miejsca użyteczności publicznej nie tylko dla turystów ale również mieszkańców regionu. Puszcza Mariańska jest bowiem obszarem atrakcyjnym turystycznie, a dodatkowy atut stanowi bliskość parku krajobrazowego. Relacje pomiędzy czasem spędzanym aktywnie a czasem wolnym przebiegają na bardzo dobrym poziomie. Wszyscy uczestniczą w zajęciach ruchowych, a spora ilość osób, przeznacza na ten cal ponad dwóch godzin w ciągu tygodnia. Kondycja fizyczna jest więc utrzymywana na stałym poziomie. Wszyscy uczniowie biorą udział w zajęciach wychowania fizycznego, dlatego też stale znajdują się pod nadzorem oraz okiem wyspecjalizowanej kadry pedagogicznej jaka pracuje w Liceum Ogólnokształcącym w Puszczy Mariańskiej.
Bardzo ważnym pytaniem był sposób spędzania czasu wolnego. Największa ilość osób wybrała odpowiedź związaną z ulubionym sportem chłopców czyli piłką nożną. Wynik taki nie powinien być dziwny, ponieważ jak już nie raz określano grupą docelową byli sami chłopcy. Drugą ulubioną dziedziną jest koszykówka. Żaden z respondentów nie wskazał na inny sposób spędzania czasu wolnego. Stan rzeczy jest tym lepszy, że najmniejsza ilość głosów oddana została na bierne spędzanie czasu przed komputerem. Uczniowie w ponad 90% korzystają z form działania o średniej i dużej intensywności fizycznej. Zdolność do wysiłku fizycznego wzrasta bowiem pod wpływem ćwiczeń, które są powtarzane. Szkoła spełnia się więc w roli jaką pełni. Kadra pedagogiczna może być pewna, że po ukończeniu szkoły uczniowie będą potrafili sami zorganizować sobie czas i spędzić go w sposób aktywny.
Wśród dyscyplin, które są najbardziej lubiane przez młodzież wyróżnia się piłkę siatkową oraz nożną. Pozostała część wymieniła podczas badania inne dyscypliny, czyli: strzelectwo, skateboarding, snowboard oraz kajakarstwo. Sport jest uprawiany głównie z jednego powodu, który określa się jako przyjemność. W pytaniu dotyczącym tejże kwestii ankietowani mieli możliwość zaznaczenia, iż czynią to z woli rodziców, jednak niewielka ilość uznała to za powód. Zdecydowana większość chłopców oznajmiła również, że zamierza w dalszym ciągu wiązać swój wolny czas z aktywnością ruchową.
Na podstawie wyżej sformułowanych konkluzji, z pewnością można wysnuć wnioski oraz przypuszczenia, które dotyczą aktywności młodzieży oraz podejmowania przez nich aktywności ruchowej.
1. Działania edukacyjne oraz rozwojowe jakie prowadzone są w badanej placówce wychowawczej przebiegają w jak najlepszym porządku. Uczniowie czynnie biorą udział w życiu szkoły oraz w rozwoju swej osobowości. Wykazują przy tym aktywność ruchową.
2. Chłopcy, którzy wzięli udział w badaniu rozszerzają swe możliwości poza szkołę, do której uczęszczają. Biorą oni udział w zajęciach, które prowadzą inne organizacje. Spora część bierze udział w tych zajęciach, które organizuje szkoła poza normalnym rozkładem zajęć.



Piśmiennictwo

1. Chromiński Z.: Aktywność ruchowa dzieci i młodzieży, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987.
2. Czajkowski K., Wychowanie do rekreacji. Warszawa 1979
3. Demel M., Skład A.: Teoria wychowania fizycznego PWN, Warszawa 1970.
4. Gomułka W. S., Rewelski W., Encyklopedia zdrowia, Wyd. PWN, Warszawa 1998.
5. Jankowski K. W., Lenartowicz M.: Metodologia badań empirycznych, Wydawnictwa Dydaktyczne AWF, Warszawa 2005.
6. Jaworski Z., Krawczyk Z., Ulatowski T., Dialektyka przeobrażeń współczesnego sportu. „Kultura Fizyczna” – nr – 9, Warszawa 1972.
7. Łaska – Mierzejewska T.: Ocena budowy somatycznej człowieka, W: Zastosowanie metod naukowych na potrzeby sportu (red. T. Ulatowski). Wyd. „Biblioteka PTNKF”, warszawa 2002.
8. Osiński W.: Antropomotoryka, Wyd. AWF, Poznań 2000.
9. Pilicz S., Przewęda R., Dobosz J., Nowacka – Dobosz S.: Punktacja sprawności fizycznej młodzieży Polskiej – wg Międzynarodowego Testu Sprawności Fizycznej, Wyd. Studia i Monografie, AWF, Warszawa 2004.
10. Przewęda R. Dobosz J.: Kondycja fizyczna polskiej młodzieży, Wyd. AWF, Warszawa 2003.
11. Ulatowski T.: Praktyka sportu, Wyd. „Biblioteka PTNKF”, Warszawa 1996.
12. Załącznik do Uchwały Rady Ministrów Nr 90/2007, Rady Ministrów z dnia 15 maja 2007, Narodowy Program Zdrowia na lata 2007-2015.
13. Zabytki w moim regionie – historia szkoły w Puszczy Mariańskie – opracowanie zbiorowe.