Początki badań porównawczych
Ped.porównawcza bada podobieństwa i różnice zachodzące pomiędzy systememi wychowania i nauczania, a także między szkolnictwem i innymi sytuacjami wychowawczymi i oświatowymi w różnych państwach.
Zadania:
· gromadzenie materiału faktów
· opracowywanie monografii poświęonych poszczególnym ustrojom
· porównywanie systemów
· dochodzenie do zasad , prawidłowości (poprzez porównanie)
Podstawowym gruntem do rozwoju badań porównawczych było niezadowolenie z wyników pracy szkoły, stanu oświaty , która jest jednym ze wskaźników kondycji społecznej.
-Po II wojnie swiatowej wzrosło zainteresowanie badaniami porównawczymi co wiązało się z "umiędzynarodowieniem " kontaktów między ludzmi w skali globalnej.
-W połowie XX wieku narodziła się empiryczna pedagogika porównawcza jako odrębna dyscyolina nukowa.
-W latach 60- tych narodziła sie potrzeba gromadzenia naukowej wiedzy na temat skuteczności systemów oświaty i praktyki dydaktyczno - wychowawczej ( było to możliwe właśnie dzięki projektowaniu i realizowaniu empirycznych badań porównawczych)
- Wiele badań zostało przeprowadzonych przez Międzynarodowe Stowarzyszenie do Badań Osiągnięc Szkolnych (IEA) , a także przez ośrodki uniwersyteckie w Chicago, Michigan, Londynie, Bochum, Hamburgu, Sztokcholmie.
- Zaczęto organizować regoinalne i światowe konferencje i kongresy, wydawano czasopisma , zakładano stowarzyszenia, powstało tysiące prac magisterskich z pedagogiki porównawczej
-Ped. porównawcza stała się dziedziną nauki, z którą wiązano wielkie nadzieje na przyszłośc miała ona:
· przyczyniać się do doskonalenia systemów oświatowych, wspomagać politykę oświatową
· miała umożliwić lepsze zrozumienie relacji jakie istnieją między społeczeństwem a oświatą
Znaczne zainteresowanie jakie przejawiano w stosunku do zagranicznych systemów oświaty doprowadziło w efekcie do wykształcenia dwóch podstawowych koncepcji uprawiania komparatystyki pedagogicznej.
1. KONCEPCJA
zakłada dążenie do odkrywania tego co jest wspólne w celu uniwersalizacji
najlepszych rozwiązań praktyki oświatowej.
2.
poszukuje tego wszystkiego co swoiste, indywidualne, uwikłane
w kontekst społeczno- kulturowy badanych krajów
Są także inne konkoncepcje, które łączą i wiążą elementy obu podstawowych trendów uprawiania ped. porównawczej (Hilker, Holmes, King, Noah, Eckstein)
MARC ANTOINE JULIEN DE PARIS
Twórca ped. porównawczej. Jego praca z 1817r. "Szkice i przygotowanie przedwstępne do pracy o wychowaniu porównawczym" została uznana za pierwszy w historii zwarty plan badań porównawczych dotyczących systemów oświatowych.
Za przedmiot badań Julien uważa :praktykę wychowawczą i teorię wychowawczą związaną z praktyką. Jego zdaniem na wychowanie składają się fakty, obserwacje i Gromadząc, porządkując i porównując je mozna odkrywać pewne zasady i prawidłowości.Proponował również utworzenie instytutu ped. jako ośrodka ćwiczeń, najlepszych metod nauczania i wychowania, z którego mogłyby korzystac placówki kształcenia nauczycieli.
Do zbierania danych w różnych krajach Julien stosował metodę obserwacji, ankiety, a wyniki przedstawiane były w postaci tablic, wykresów, klasyfikacji (łatwiej określić stan oświaty na tle innych krajów).
W początkach XX w na nowo odkryto ped. porównawczą stało się to za sprawą PEDRA ROSELIA, który dotarł do pracy Juliena i zrobił doktorat na ten temat.
W tym okresie nie brakowało badaczy usłujących zebrać wiadomośi o ustrojach szkolnych w różnych państwach, trudnością bylo jednak brak sprawozdań o stanie szkolnictwa i oświaty ( były ogłaszane krótko, lakonicznie lub wogóle; do najlepiej opracowanych nalezały systemy m.in. Belgii, Holanii, Francji).
W 1925r. powstało Międzynarodowe Biuro Wychowania (BIE; P. Roselio był wicedyrektorem tego biura).miało ono za zadanie udzielanie informacji, organizowanie kongresów i podrózy w celach badawczych, pośredniczeniu między instytucjami pedagogicznymi.