Ekologia

Nazwa ekologia została wprowadzona w roku 1869 przez E. Haeckla, który określił
ją jako naukę o ekonomice przyrody. Pojęcie to ma grecki źródłosłów (gr. oikos – dom
i logos - nauka). Pojawia się w obszarze wielu dziedzin wiedzy, a nawet obejmuje obszary znajdujące się poza domeną nauki, co niejednokrotnie prowadzi do nieporozumień
oraz kontrowersji. Jest zatem dziedziną wiedzy stosunkowo młodą, składającą się z kilku
nie do końca zintegrowanych części: ekologii roślin, ekologii zwierząt i ekologii człowieka. Ekologia zajmuje się gospodarką przyrody w jej ekosystemach, traktuje również o strukturze oraz funkcjonowaniu przyrody, bezpośrednio zaś oraz pośrednio obejmuje całość zjawiska dotyczących wzajemnych zależności między organizmami oraz ich zespołami a ich biotycznym oraz abiotycznym środowiskiem
Wreszcie, w początkach lat 60-tych z powodu zanieczyszczeń środowiska i wzrostu populacji ludzkiej wzrosło zainteresowanie ekologią oraz termin ten wszedł do słownika
jako synonim problematyki związanej z katastrofa środowiska. Obecnie jest to potocznie najczęściej używany sens tego terminu. Choć sprawy związane z zanieczyszczeniem środowiska przez człowieka stanowią część zainteresowań ekologii w biologicznym sensie, to zwykle termin ten, gdy się pojawia w kontekście ochrony środowiska, niewiele ma wspólnego z ekologia jako nauka.
Z jednej strony ekologia jest terminem nadużywanym. Z drugiej natomiast problematyka ochrony środowiska stanowi poważne wyzwanie dla współczesnych społeczeństw oraz z tego punktu widzenia obszar ten stanowi wyzwanie dla badań naukowych, w tym ekologicznych.
Można zatem zauważyć, że ekologia jest nauką empiryczną, posługująca
się naukową metodą badania, co oznacza, że ekologia stawia hipotezy oraz weryfikuje
je za pomocą danych empirycznych. Jest to bardzo istotne założenie metodologiczne, ponieważ ściśle określa ono zakres formułowanych hipotez badawczych oraz sposób ich weryfikowania.
Kolejnym zagadnieniem, które zostanie omówione w niniejszej pracy jest pojęcie ochrony środowiska.
Idea ochrony środowiska ma swoje początki w drugiej połowie XIX wieku.
W Europie wyrosła ona z ruchu będącego reakcją na dynamiczny proces industrializacji
oraz rozrastania się miast, jak tez coraz większy stopień zanieczyszczenia powietrza
oraz wody.
Ochrona środowiska są to działania skierowane na zachowanie przyrody w stanie naturalnym bądź przywrócenie w niej równowagi.
Ochrona środowiska wyraża się w przeciwdziałaniu zanieczyszczeniom, utrzymaniu naturalnych, zbliżonych do pierwotnego stanu ekosystemów, ich przywracaniu, racjonalnemu kształtowaniu środowiska przyrodniczego i gospodarowaniu jego zasobami, ochronie konserwatorskiej – częściowym bądź całkowitym wyłączeniu wybranych, często unikatowych obszarów przyrodniczych, gatunków żywych czy obiektów nieożywionych, ochronie czynnej – specjalistyczne zabiegi mające na celu utrzymanie w dobrym stanie przynajmniej unikatowych zasobów przyrodniczych