Okupacja niemiecka na ziemiach polskich podczas II wojny swiatowej
Adolf Hitler, genialny polityk i strateg wojskowy, już przed napadem na Polskę chciał się upewnić, iż nic i nikt nie stanie mu ani na tej drodze, ani w podboju Europy. 23 sierpnia 1939 roku zostaje podpisany ściśle tajny pakt o nieagresji wobec siebie między Niemcami a ZSRR (Ribbentrop-Mołotow). Po zajęciu Polski Niemcy niemal natychmiast rozpoczynają masowe wysiedlania Polaków i konfiskacje ich majątków. Władzę zaczyna sprawować Wehrmacht. Początkiem października okupowane ziemie zostają podzielone na gubernie:
1) Wielkopolska z Poznaniem i Łodzią weszła w skład kraju Warty
2) Z Pomorza wraz z Gdańskiem utworzono okręg Gdańsk-Prusy Zachodnie
3) Górny Śląsk i Zagłębie Dąbrowskie wcielono do Prowincji Śląskiej
4) Z północnego Mazowsza utworzono Rejencje Ciechanowską.
26 października 1939 roku utworzono Generalną Gubernię z siedzibą w Krakowie. Gubernatorem został Hans Frank, z wykształcenia adwokat. Na terenie Guberni Polacy stali się niewolnikami. Germanizację rozpoczęto niemal natychmiast. Zlikwidowano polskie szkoły i prawo, niszczono polskie dzieła sztuki, palono obrazy oraz książki. Masowo aresztowano byłych powstańców, harcerzy i działaczy niepodległościowych. W grudniu tegoż roku zaczęto ich wywozić do Palmir, gdzie dokonywano masowych egzekucji. Wśród ofiar znaleźli się między innymi Maciej Rataj, Janusz Kusociński, Mieczysław Niedziałkowski, oraz wielu członków z pierwszej wykrytej przez Gestapo organizacji PLAN (Polska Ludowa Akcja Niepodległościowa). Początkowo to Pawiak stanowił miejsce przesłuchań. W kwietniu 1940 roku Gestapo przystąpiło do masowych aresztowań inteligencji polskiej. Akcja ta, nazywana akcją A-B, zrealizowana na wiosnę wykazała Niemiecką agresję, jednak taki posunięcia w mniejszym nieco stopniu były zauważane już wcześniej, na przykład 6 listopada 1939 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Akademii Górniczo Hutniczej w Krakowie zorganizowano zebrania nauczycieli na którym miano poruszyć temat działania szkół podczas wojny. Podczas zebrań Niemieckie Służby Bezpieczeństwa aresztowały wielu wykładowców. Po wprowadzeniu w życie akcji A-B Niemcy już w kilka miesięcy aresztowali około 7 tysięcy osób, w większości działaczy politycznych i społecznych. Gubernator tak określił cel akcji: „...I warstwy uznane przez nas za kierownicze należy zlikwidować, co znowu odrośnie, należy wyrwać i w odpowiednim czasie znowu usunąć...”. Resztę ludności umieszczano w obozach koncentracyjnych, lub wywożono do Niemiec w charakterze przymusowych pracowników. Do końca 1940 roku wywieziono już prawie 300 tysięcy osób. Przez germanizację zginęło około 11 milionów Polaków.