Kontrakt

Kontraktem nazywamy umowę sprzedaży zawartą z kontrahentem zagranicznym. Kontrakt dotyczy również świadczonych usług na rzecz partnera zagranicznego, polegających na przykład na: montażu maszyn i urządzeń, wykonywaniu prac budowlano- montażowych, sporządzaniu dokumentacji technicznej, opracowaniu programów komputerowych, obrocie uszlachetniającym, czyli przerobieniu towaru będącego własnością zagranicznego partnera. Pojęcie kontraktu nie odnosi się do umowy o świadczenie takich usług międzynarodowych, jak czarterowanie statków, spedycja, transport, ubezpieczenie, gdyż- chociaż wiążą się z obrotem towarowym- ich treść ekonomiczna jest jednak inna, a forma prawna różna. Kontrakty można podzielić według różnych kryteriów. Jednym jest podział kontraktów według formy, na kontrakty jednodokumentowe i wielodokumentowe. Kontrakt jednodokumentowy jest umową sporządzoną w formie jednego aktu prawnego, podpisanego przez obu partnerów, w którym są zawarte wszystkie warunki dostawy przedmiotu. Kontrakt wielodokumentowy obejmuje conajmniej dwa dokumenty: zamówienie i potwierdzenie zamówienia. Zazwyczaj kontrakt wielodokumentowy jest zbiorem dokumentów dotyczących całej transakcji, jak: oferta, kontroferta, zamówienie, potwierdzenie zamówienia, a często również warunki techniczne dostawy, pisma gwarancyjnego itp. Jeżeli kontrakt zawierany jest w normalnych warunkach handlowych na podstawie dobrowolnego kontaktu kupców, to mówi się o kontrakcie swobodnym. Kontraktu zawierane na giełdach, aukcjach, targach, przetargach publicznych nazywane są kontraktami zorganizowanymi. Formułą kontraktu zorganizowanego jest kontrakt typowy, którego dokumentem jest gotowy formularz opracowany przez organizacje handlowe, zrzeszenia branżowe lub inne instytucje.. kontrakty zawierają wydrukowane jednolite warunki handlu danym towarem i zawierają wszystkie prawa i obowiązki stron kontraktu. Między kontrahentami negocjuje się przeważnie tylko cenę lub termin dostawy i to wpisuje sie do kontraktu. Kontrakty typowe dotyczą głównie handlu towarami masowymi pochodzenia rolniczego na przykład zbożem, bawełną, jutą, cukrem, skórami surowymi kilka wariantów kontraktów typowych na sprzęt inwestycyjny opracował zespół powołany przez Europejską Komisję Gospodarczą ONZ. Zależnie od rodzaju towaru rozróżnia się kontraktu zawarte na podstawie opisu lub oględzin towaru bądź kontrakty zawarte na towar określony marką, typem, na podstawie próbki, wzoru lub ustalonego standardu. Ze względu na dobra będące przedmiotem kontraktu można podzielić kontrakty na towarowe, usługowe oraz kontrakty na dobra niematerialne. Te ostatnie to głównie kontrakty na licencje, know-how, leasing. Licencja oznacza uzyskanie uprawnień do wykorzystania zagranicznych rozwiązań naukowo-technicznych chronionych patentami, świadectwami autorskimi lub świadectwami ochronnymi na wzory użytkowe. Przedmiotem kontraktu licencyjnego jest konkretne dobro materialne, rozwiązanie konstrukcyjne lub wynalazek. Kontrakty know-how dotyczą kupna-sprzedaży sposobów wytwarzania lub organizacji. Ich przedmiotem jest dokumentacja techniczna, receptura, wzór, przeprowadzenie instruktażu itp. Kontrakty leasingowy polega na wynajęciu maszyn, urządzeń, środków transportu lub nieruchomości. Importer może korzystać z tych środków bez konieczności ich zakupu i po wykorzystaniu zwraca je dostawcy lub może je zatrzymać jako swoją własność, po spełnieniu określony warunków. Bez względu na formę, każdy kontrakt powinien zawierać określone elementy. Do podstawowych elementów kontraktu należy określenie: -rodzaj towaru, jego gatunek, jakość i opakowanie, -ilości towaru -ceny w powiązaniu z parytetem frachtowym, -warunki płatności - warunki odbioru towaru. Najogólniejsze określenie rodzaju towaru znaleźć można w klasyfikacjach towarowych handlu zagranicznego, np. Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego, stosowanej w Polsce bądź we Wzorcowej Klasyfikacji Handlu Międzynarodowego, zatwierdzonej przez ONZ. W wypadku urządzeń o charakterze przemysłowym, produkowanym przez znanych na danym wyniku producentów, najlepiej podać nazwę handlową towaru, markę i typ. Dla innych towarów należy określić rodzaj, który pozwoli wyodrębnić dany towar według jego charakterystycznych cech spośród innych towarów zbliżonych do tej samej grupy towarowej, a następnie - gatunek i standard. Standardy towarowe to norma jakości towaru ustalona zwyczajowo lub przez zrzeszenie branżowe producentów albo komisję bądź inny organ upoważniony do ich ustalania. W zawieraniu kontraktów należy też zwrócić uwagę na to, kto dany standard ustanowił, gdyż standardy mogą się między sobą różnić. Oprócz jakości towaru określa się w kontrakcie jego kondycję, czyli stan towaru. Różnica między jakością towary a stanem towary polega na tym, że jakość określana jest przez charakterystyczne cechy użytkowe, kondycja towaru natomiast oznacza jego stan w danej chwili. Opakowanie towaru powinno uwzględniać nie tylko specyfikę towaru, ale również warunki).I transportu oraz zależność od strefy klimatycznej. Ilość towaru określana może być w różnych jednostkach miary, w zależności od rodzaju i zwyczajów handlowych.