Zabytki UNESCO w Chorwacji.

Chorwacja:

1.) Miasto DUBROWNIK 1979r. (Obiekt dziedzictwa kulturowego)
Dubrownik to miasto i port na południu Chorwacji nad morzem adriatyckim. Noszący miano perły Adriatyku.
Został założony w VII wieku jako Ragusium, przez rzymskich zesłańców. Od 1991 roku należy do niepodległej
Chorwacji.
Dubrownik jest głównym ośrodkiem turystycznym Dalmacji i przemysł turystyczny jest podstawą gospodarczą tego regionu, chociaż niedawna wojna tocząca się na Bałkanach, spowodowała kryzys w tej dziedzinie.
W mieście znajduje się ważny port handlowy i pasażerski.
W pobliżu Dubrownika znajduje się międzynarodowy port lotniczy.
Na pobliskiej rzece zbudowano elektrownię wodną.
Zabytki znajdujące się w Dubrowniku
• starodawny układ urbanistyczny miasta z murami miejskimi (do 25 m wysokości i do 6 metrów szerokości)
• ponad 20 bastionów i baszt z X-XV wieku (np. baszta Mineta)
• pałac Rektorów (XV wiek) - siedziba władz Republiki Dubrownickiej, obecnie muzeum
• pałac Sponza (XIV-XV wiek) - Archiwum Dubrownickie
• odwach z wieżą zegarową (1480)
• gotycki klasztor Franciszkanów (XIV wiek)
• najstarsza apteka w Europie (od 1317)
• gotycki klasztor Dominikanów (XIV-XV wiek)
• renesansowy kościół św. Spasa (1520)



2.) Miasto TROGIR 1997r. Obiekt dziedzictwa kulturowego
Miasto Trogir leży na niewielkiej wyspie oddzielonej od lądu kilkumetrowej szerokości kanałem portowym. Połączenie z lądem zapewnia mały most. Główną atrakcją miasta jest starówka, a cała wyspa znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.



3.) Zabytkowe centrum Splitu z pałacem Dioklecjana1979r.Obiekt dziedzictwa kulturowego
Split to jedne z największych miast Chorwacji. Miasto to słynie z portu, który jest dla Chorwacji morskim oknem na świat. Zawija tu wiele promów, statków pasażerskich i handlowych. Turystów przyciąga raczej nie port, a starówka i fakt, że Split jest stolicą Dalmacji.
Dla turystów główną atrakcją miasta jest Pałac Dioklecjana znajdujący się pod patronatem UNESCO.

Pałac Dioklecjana
to rezydencja zbudowana przez Dioklecjana na przełomie III i IV wieku jako willa, w której miał zamiar osiąść po zamierzonej na 305r. abdykacji. Budowla została zaplanowana na wzór castrum romanum (warownego obozu rzymskiego), na prostokącie o wymiarach 214,0 x 175,0 m. Zabudowania przecinały dwie wewnętrzne ulice (cardo – podłużna i decumanus – poprzeczna) wzdłuż których ustawiono szeregikulumn. Na ich przecięciu znajdował się wewnętrzny dziedziniec. Ulica poprzeczna rozdzielała część przeznaczoną na pomieszczenia gwardii cesarskiej od części reprezentacyjnej. Każda z ulic kończyła się bramą w murach: od strony zachodniej – Brama Żelazna (Porta Ferrea), północnej – Brama Złota (Porta Aurea), wschodniej – Brama Srebrna (Porta Argentea), południowej – Brama Brązowa (Porta Aenea). Rezydencja od południa przylegała do brzegu morza i od tej strony bok założenia pałacowego stanowił kolumnowy portyk umożliwiający długie spacery wzdłuż nadbrzeża. Pozostałe boki pałacu były ufortyfikowane basztami wzniesionymi na narożach, przy bramach i w środkowych częściach muru, pomiędzy bramami. Do pałacu, od strony portyku prowadziło wejście przez centralnie usytuowany westybul. Po jego obu stronach znajdowały się pomieszczenia mieszkalne. Za westybulem znajdował się perystyl zbudowany na planie koła, przekryty kopułą. W głębi, po stronie lewej od wejścia Dioklecjan nakazał wznieść świątynię Jowisza. Naprzeciw niej znajdowało się wzniesione jeszcze za życia cesarza mauzoleum. Była to budowla na planie ośmioboku, otoczona kolumnadą. Do wnętrza mauzoleum prowadził portyk od strony ulicy przecinającej założenie w kierunku podłużnym.

Z zabudowań pałacu przetrwały:
• północna brama pałacowa – Złota Brama,
• westybul
• perystyl – obecnie teatr
• mauzoleum, przebudowane w VIII wieku na katedrę z dzwonnicą dobudowaną w późniejszym czasie
• świątynia Jowisza – przebudowana w VIII wieku na baptysterium
• ruiny komnat cesarza



4.) KATEDRA ŚW. JAKUBA w Szybeniku2000r.( obiekt dziedzictwa kulturowego
Katedra słynie ze wspaniałego prezbiterium ze stallami, kopułami, galeriami i sklepieniami.
Stoi na placu blisko promenady, z której prowadzą do niej kamienne schodki. Świątynię budowano mozolnie z marmuru i ciosanego kamienia ponad wiek: od 1431 do 1555 roku. Wzniesiono ja na planie krzyża, według projektu słynnych architektów - Juraja Dalmatinaca i jego ucznia Nikoli Firentinaca. Budowla nie jest jednolita pod względem stylistycznym, nosi cechy gotyku i renesansu weneckiego. Wzrok przyciąga przede wszystkim potężna kopuła o wysokości 32 m i półkolisty dach. Równie godne uwagi są baptysterium, boczne absydy, fryzy z kilkudziesięcioma kamiennymi głowami i wspaniała rozeta nad portalem przy wejściu. Wnętrze podzielone na trzy nawy imponuje wielkością i rozmachem. Ciekawy jest ołtarz główny z posągami dwóch apostołów przy tabernakulum.



5.) PARK NARODOWY JEZIORA PLITWICKIE1979r.obiekt dziedzictwa przyrodniczego
Park narodowy w Chorwacji, położony w środkowej części kraju ok. 140 kilometrów od Zagrzebia niedaleko wschodniej granicy z Bośnią i Hercegowiną. Jego największą atrakcją jest 16 jezior krasowych połączonych ze sobą licznymi wodospadami.
Dwieście hektarów jezior znajduje się w otoczeniu lasów o charakterze pierwotnej puszczy. Poruszanie się po tym "raju na ziemi" możliwe jest dzięki drewnianym kładkom, które pozwalają na stąpanie nad przepływającymi wodami. Cały kompleks posiada oznaczone szlaki, które w większości przemierza się pieszo, ale niektóre odcinki trzeba pokonać statkiem czy też nietypowym pojazdem terenowym z dwoma przyczepami.

Pierwszy rezerwat na tym terenie został założony w 1928. Park narodowy natomiast rozpoczął swą działalność w kwietniu 1949. Granice, kilkakrotnie poszerzane, ostatecznie w 1997 objęły powierzchnię 29 500 ha. W 1979 Park Narodowy Jeziora Plitwickie znalazł się na liście Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.
Na terenie parku stwierdzono około 1100 gatunków roślin, w tym wiele endemitów. Są tu rośliny zarówno śródziemnomorskie, jak i właściwe terenom borealnym.