Charakterystyka Kordiana - na podstawie aktu I i II oraz scen 4 i 5 z aktu III.

Kordian, bohater dramatu Juliusza Słowackiego, przedstawiony zostaje w pierwszym akcie utworu jako piętnastoletni chłopiec. Chłopiec jest nadwrażliwy, przeżywa rzeczywistość znacznie intensywniej niż jego rówieśnicy, kieruje się w życiu raczej sercem niż rozumem. Jest on zbyt dojrzały jak na swój wiek i nieszczęśliwie zakochany w starszej od siebie Laurze, która uważa go bardziej za przyjaciela. Zrozpaczony zalotnik podjął nieudaną próbę samobójstwa. Chłopiec nie ma w życiu żadnego celu i pragnie odnaleźć ideę, dla której mógłby żyć. Chcąc odszukać sens życia, bohater wybiera się w podróż. Kordian po raz kolejny zakochuje się. Niestety, kochankę nie interesowało uczucie młodzieńca, lecz jego pieniądze. Młody mężczyzna przestaje idealizować kobiety i wierzyć w istnienie prawdziwej miłości. Zostawiwszy Wiolettę, doznaje pewnego rozczarowania. Jego powodem jest audiencja u papieża w której brał udział bohater. Złe wrażenie jakie wywarł na Kordianie papież, doprowadziło do samotnej wyprawy młodzieńca na Mont Blanc. Kordian znajduje wówczas swoje powołanie. Odzyskuje pewność siebie oraz wiarę. W akcie III sceny piątej postać tytułowa, pełniąc wartę u boku Mikołaja I, zostaje dręczony przez przywidzenia związane z zabójstwem cara. Chcąc zabić monarchę młody oprawca musi zmierzyć się ze strachem i imaginacją, które autor ukazał jako jego spersonifikowane wewnętrzne rozterki. Niestety bohater jest osobą słabą i nie potrafi dokonać mordu.