Podejmowanie pracy przez obywateli polskich w krajach Unii Europejskiej.

Bezrobocie z Polsce jest niezmiernie duże. Pracownicy z krajów Europy Środkowej i Wschodniej obecnie nie mają prawa do swobodnego podejmowania pracy w krajach Unii Europejskiej, tak jak obywatele Unii Europejskiej. Po wstąpieniu do UE ma to się zmienić. Niektóre kraje Unii - zwłaszcza Austria i Niemcy – obawiają się masowego napływu pracowników z nowo wstępujących państw. Sytuacja ta sprawiła, że przez pewien czas stosowane będą rozwiązania przejściowe ograniczające swobodę zatrudnienia naszych rodaków w państwach unijnych.
Państwa członkowskie Unii Europejskiej mają prawo, na podstawie Traktatu Akcesyjnego, ograniczać dostęp pracowników z Polski do swoich rynków pracy przez dwa pierwsze lata okresu przejściowego.
Najpóźniej pod koniec drugiego roku członkostwa (2006r.) obecne państwa członkowskie Unii mogą wstąpić do Komisji Europejskiej o przedłużenie okresu przejściowego o trzy lata, a gdyby po upływie tego okresu nie ustąpiło zagrożenie destabilizacji rynku pracy, zainteresowane państwa członkowskie będą mogły prosić Komisję o ograniczenie dostępu do ich rynków pracy o kolejne dwa lata.
Okres przejściowy może więc trwać najwyżej siedem lat. Jest to jednak wymiar czysto teoretyczny, bo większość państw członkowskich zapowiedziała, że skróci okres przejściowy lub wręcz odstąpi od jego zastosowania. Gotowość pełnego otwarcia swoich rynków pracy natychmiast po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej zgłosiły już Państwa takie jak: Dania, Holandia, Irlandia, Szwecja i Wielka Brytania, a także związana z Unią Europejską umową o Europejskim Obszarze Gospodarczym – Norwegia. Jeżeli nie potwierdzą się obawy zakłóceń na rynku pracy, pozostałe państwa członkowskie Unii zniosą ograniczenia już podczas dwóch pierwszych lat okresu przejściowego.
Prawo unijne gwarantuje wszystkim pracownikom zatrudnionym w innych państwach członkowskich jednakowe prawa. Mają oni np. prawo do corocznego płatnego urlopu w wymiarze co najmniej czterech tygodni.
Czas pracy wraz z godzinami nadliczbowymi w Unii nie może przekraczać 48 godzin tygodniowo, choć w praktyce jest krótszy i wynosi średnio od 35,5 godzin w Holandii do 40 godzin w Wielkiej Brytanii. Praca nocna nie może przekraczać 8 godzin na dobę. Gdy dzień pracy jest dłuższy niż 6 godzin, pracownikowi przysługuje przerwa.
Polscy pracownicy, którzy po rozszerzeniu Unii podejmą legalną pracę w jednym z państw członkowskich, będą mogli korzystać ze wszystkich praw socjalnych przysługujących krajowcom, m. in. Do zasiłku chorobowego, emerytury, ubezpieczenia. Polskim pracownikom zatrudnionym za granicą nie będzie wolno odmawiać świadczeń bez względu na to, czy w danym kraju przebywają na stałe, czy też czasowo.


Pracownicy obu płci mają prawo do co najmniej czternastotygodniowego urlopu rodzicielskiego przypadku narodzin lub adopcji dziecka. Polak pracujący legalnie w państwie unijnym będzie mógł także legalnie tam zamieszkiwać wraz ze swoją rodziną, która także korzystać będzie z pełni praw socjalnych przysługujących obywatelom danego państwa.