Służba publiczna.

Aby państwo mogło sprawnie funkcjonować i skutecznie pomagać wszystkim obywatelom, musi być odpowiednio zarządzane. Zadanie to wykonuje administracja publiczna. Określa się w ten sposób zespół instytucji i urzędów powołanych do realizowania celów państwa. Administracja działa zgodnie z obowiązującym prawem i polityką rządu w interesie całego społeczeństwa. Stara się także spełniać wszystkie potrzeby zbiorowości, której służy. Administrację publiczną tworzą dwie niezależne, lecz współpracujące ze sobą struktury-administracja rządowa oraz samorząd terytorialny. W skład pierwszej z nich wchodzą organy władzy centralnej i podległe im jednostki. Administracja rządowa obejmuje teren całego kraju. Wypełnia ona swoje obowiązki w imieniu państwa i jest finansowana z jego budżetu. Samorząd terytorialny tworzą władze wybrane przez lokalną społeczność. Działa on na ograniczonym obszarze. Urzędnicy administracji rządowej wykonują zadania zlecone im bezpośrednio przez rząd. Funkcje te mogą pełnić tylko osoby o wysokich kwalifikacjach zawodowych. Powinny one umieć również oddzielić swoje poglądy polityczne od wypełnianych obowiązków. Sympatie polityczne urzędników mogłoby bowiem wpłynąć na jakość wykonywanej przez nich pracy, gdy doszłoby do zmiany partii rządzącej. Dlatego istotne jest, aby w administracji rządowej pracowały osoby nie tylko kompetentne i doświadczone, lecz także bezstronne oraz niezaangażowane politycznie. Gwarantuje to ciągłość pracy urzędów w przypadku zmian na szczeblu rządowym. W celu zapewnienia wykwalifikowanej kadry powołano służbę cywilną. Praca ta wiąże się z przymusem rezygnacji urzędników z części ich praw. Osobom zatrudnionym w służbie cywilnej nie wolno np. należeć do partii politycznych i publicznie manifestować swoich poglądów politycznych. Korpus służby cywilnej dzieli się na dwie grupy. Należą do nich: pracownicy służby cywilne j-wszystkie osoby zatrudnione w urzędach, w których działa służba cywilna; urzędnicy mianowani służby cywilnej -czyli pracownicy administracji rządowej, którzy spełnili określone wymagania (np. posiadanie wyższego wykształcenia, wysokie kwalifikacje zawodowe, znajomość języka obcego, bezstronność polityczna) oraz zdali egzamin państwowy. Urzędnicy należący do drugiej grupy tworzą swego rodzaju elitę urzędniczą. W zamian za sprostanie stawianym im wymaganiom pełnią ważniejsze funkcje w administracji rządowej i ponoszą większą odpowiedzialność za wykonywanie zadania. W związku z tym otrzymują wyższe wynagrodzenie mają również zapewnioną stałą pracę. Urzędnika mianowanego służby cywilnej można bowiem zwolnić jedynie w przypadku rażącego zaniedbania obowiązków lub popełnienia przestępstwa. Według Europejskiego Kodeksu Dobrej Administracji urzędnicy w państwach Unii Europejskiej powinni działać zgodnie z prawem, w interesie obywatela, rozsądnie, bezstronnie, niezależnie, uczciwie i uprzejmie. Niestety, nie zawsze przestrzegają oni tych zasad. Większość osób nie lubi załatwiać spraw w urzędach, ponieważ zazwyczaj zabiera to wiele czasu. Wprawdzie w ostatnich latach funkcjonowanie wielu placówek poprawiło się, m.in. dzięki wprowadzeniu komputerów, jednak nadal nie rozwiązano problemu kolejek czy braku kompetencji niektórych pracowników służby cywilnej. Konieczne są zatem dalsze usprawnienia w działaniu administracji i zmiana stosunku urzędników do petentów. Główny problem to traktowanie obywateli jako " zła koniecznego". Dodatkowo wadliwa organizacja urzędów powoduje, że patent udaje się z jednego pokoju do drugiego w poszukiwaniu osoby, która mogłaby zająć się jego problemem.