Obraz rewolucji w "Przedwiośniu" i "Nie-Boskiej komedii".

Sytuacja w Polsce z obrazu Żeromskiego jest tragiczna: nędza, bezrobocie, nieludzkie warunki bytowania rzeszy robotników i chłopów nie pasują do szumnych zapowiedzi poprawy bytu Polaków po odzyskaniu niepodległości. Wyraźna jest przestroga przed rewolucją, jej utopijną propagandą i złudnymi wizjami przyszłości. Tragiczny obraz Baku pozwala zrozumieć mechanizm działania przewrotu, niszczącego prawa człowieka do poszanowania własnej godności, własności prywatnej, a także kulturalnego dziedzictwa narodu. Dzieje młodego Baryki mają uświadomić zło niesione przez bolszewizm, który nie zna pojęcia dobra człowieka, a jedynie wspólny interes bezwolnych mas, koniecznie podporządkowany korzyściom wodzów. Nie po to walczyły o wolną ojczyznę pokolenia Polaków, aby teraz oddać ją obcemu reżimowi, w jeszcze dokładniejszy sposób niż zaborcy niszczącemu świadectwa chwały polskiego patrioty.

Każda rewolucja ma na celu zniszczenie porządku społecznego, ideowego czy politycznego, przeciw któremu występuje. U Krasickiego obóz rewolucjonistów składa się z przedstawicieli najniższych warstw. Ich wielowiekowe upośledzenie społeczne i socjalne, nędza i poniżenie były bezpośrednimi przyczynami wybuchu rewolucji. Przewrót pozwala im wreszcie doświadczyć tego, czego zawsze im odmawiano: sytości, bogactwa, przepychu. Jednak nie kieruje nimi wola budowania nowego ładu, lecz pragnienie zemsty na tych, którzy korzystali z ich niedoli. Rewolucyjne przemiany pozwalają dojść do głosu najciemniejszym stronom ich świadomości. Wynika to po części z tego, iż swoje wyzwolenie utożsamiali z odrzuceniem wszelkich norm i nakazów. Nadrzędnymi wartościami stają się prawo do zemsty, błogie lenistwo i rozwiązłość.