Geografia Paryża

Położenie geograficzne Paryża nie odznacza się szczególnymi cechami. Leży on w północnej Francji, pośrodku rozległego basenu hercyńskiego, wielkiej niecki mezozoicznej, wypełnionej utworami trzeciorzędowymi i czwartorzędowymi o dużej miąższości. Na formy ukształtowania powierzchni okolic Paryża miała wpływ zwłaszcza sieć rzeczna, która przyjęła dzisiejszą postać w czwartorzędzie. Modelowanie powierzchni związane było szczególnie z biegiem Sekwany oraz jej dwóch dużych dopływów Osie, a zwłaszcza Marny, którym towarzyszą utwory aluwialne. Najstarsze z nich są pozostałością wysokich teras rzecznych, zbudowanych z gruboziarnistych żwirów dziś już w znacznym stopniu zniszczonych. Młodsze, to znacznie lepiej zachowane niższe terasy ubiegłych epok, w większości także żwirowe, lecz nie tak jednolite, różniące się od siebie nieraz dość znacznie. Wszystkie te dawne terasy stanowią doskonałe tereny budowlane i są dziś w dużym stopniu zainwestowane. Położenie Paryża wyznaczone zostało przez przecięcie się dwóch osi rzeki i przekraczającej ją drogi biegnącej z południa na północ. Silnie meandrujaca Sekwana niegdyś płytka i pełna wysp rozdzieliła się na dwa ramiona w okolicy dzisiejszego pl. Bastylii i Montnartre. Południowe, pokrywające się mniej więcej z istniejącym korytem rzeki, rozdzielało się na kilka nurtów ogarniając liczne wyspy. Dziś pozostały z nich tylko dwie, ściśle związane z historia miasta, wyspa św. Ludwika i la Citè, kolebka Paryża. Sekwana której odległość od ujścia wynosi tu około 350 km, licząc wzdłuż biegu rzeki, przepływa przez Paryż na wysokości 33 m n.p.m.
Ukształtowanie powierzchni terenu dzisiejszego Paryża jest dość urozmaicone jak na miasto nizinne. Po obu brzegach Sekwany występują dość znaczne wzniesienia. Na północy- wzgórze Montmatre osiąga wysokość 129 m n.p.m., a na północnym wschodzie pas wzgórz Bellevikke, Mènilmontant i Romainville rozciąga się poza granice miasta, aż po dolinę Marny. Wysokość ich przekracza 125 m n.p.m. Powoduje to, że na przestrzeni 2-3 km różnice wysokości wynoszą blisko 100 m. Również na lewym brzegu rzeki teren się podnosi, a wzgórze św. Genowefy związane jest z początkiem miasta. Na południu i południo-zachodzie, już za granicami administracyjnymi Paryża ciągną się wapienne wzgórza, których wysokość przekracza 150 m n.p.m.
Region paryski obfituje w skały użytkowe, znajdujące zastosowanie w budownictwie przemyśle. Przede wszystkim są to wapienie, eksploatowane niegdyś dla celów budowlanych na terenie dzisiejszego śródmieścia Paryża, a obecnie w jego strefie podmiejskiej. Poza tym, w okolicy występują margle wapienne, piaskowce, gipsy, żwiry, piaski, gliny ceramiczne a nawet węgiel brunatny, którego eksploatacji zaniechano już w XVI w. powstanie Paryża, podobnie jak innych miast, wiąże się z położeniem komunikacyjnym. Znany geograf francuski P. Georgie dostrzega przyczynę historycznego rozwoju Paryża w fakcie dogodnego położenia geograficznego obszernym węźle dróg naturalnych. Podkreśla przy tym, że znajduje ono nadal swój wyraz w istniejącej sieci drogowej i kolejowej.
2.2.1. Współrzędne geograficzne Paryża
♦ 48 stopni i 50 min. szerokości geograficznej północnej
♦ 2 stopnie i 20 min. długości geograficznej zachodniej
Zdj. 3 Zdjęcia satelitarne Paryża- widać zakola Sekwany
Źródło: Grafika Paris.jpg
2.2.2. Rzeźba
Na północy kończy się wielka równina północno-europejska i zaczyna Basen Paryski. Otacza on dolinę Sekwany i zajmuje większą część Francji Północnej.
Basen Paryski jest największym basenem osadowym Europy. Z punktu widzenia geografii skupia on większość krain położonych wokół Sekwany i Loary średniej, będącej rzeką boczną od trzeciorzędowej. Grunty paryskie są wapniowe, marglowe, gliniaste i piaskowe.
Powierzchnia Paryża: 10.540 ha.
2.2.3. Klimat
Klimat Paryża to klimat Basenu paryskiego.
Dane klimatyczne Paryża.
♦ średnia roczna temperatura: 11.6 stopni C
♦ średnia temperatura stycznia: 4.9 stopni C
♦ średnia temperatura lipca: 18.6 stopni C
♦ opady atmosferyczne: 631mm
♦ ilość deszczowych dni: 193
Typ klimatyczny Paryża to typ oceaniczny słaby. Dominują wiatry zachodnie. Można dostrzec wiele wariacji klimatycznych spowodowanych bliskością morza, szerokością i długością geograficzną.
Tabela 1
Miesiąc Średnie
temperatury
[st. Celsjusza] Opady
atmosferyczne
[mm] Ilość godzin
nasłonecznienia
Styczeń 4,1 55,0 59,1
Luty 5,2 45,4 88,9
Marzec 7,8 52,2 134,3
Kwiecień 10,6 49,5 175,7
Maj 14,3 62,0 202,6
Czerwiec 17,4 53,2 221,0
Lipiec 19,5 58,3 240,5
Sierpień 19,2 46,0 227,7
Wrzesień 16,7 52,9 182,6
Październik 12,7 54,9 133,3
Listopad 7,7 57,0 78,7
Grudzień 5,0 55,1 53,2
Tabela1: średnich temperatur, opadów i nasłonecznienia
Źródło: Opracowanie własne