Mitologia - co mi się podobało, a co nie w Heraklesie.

Herakles kojarzy się wszystkim z uosobieniem nadludzkiej siły i potęgi, którą zasłynął na całym świecie. Jednak Herakles nie działał jedynie mięśniami. Prawie wszystkie jego triumfy odbywały się dzięki jego wielkiej pomysłowości, trzeźwej ocenie sytuacji i zaradności.

Grecy czcili Heraklesa i uważali go za idealny wzór harmonijnego działania boskiej siły ze sprytem a zarazem z wrażliwością

Podziwiam Heraklesa za jego ogromną siłę, zaradność i za żelazne nerwy. Któż bowiem nie załamałby się psychicznie gdyby oznajmiono mu, że wykonane przez niego dwie niewyobrażalnie ciężkie prace nie zostały mu uznane przez króla-tyrana z powodów bardzo błahych? I któż zniósłby życie w ciągłej niepewności jutra, kto podołałby tak strasznym pracom? Dokonać mógł tego jedynie on – Herakles – w którym mocno odzywały się cechy odziedziczone po boskim rodzicu – Zeusie. Herkules przez całą swą długą drogę do nieśmiertelności kierował się zarówno siłą jak i dobrodusznością, wytrwałością, sprytem i oddaniem.

Bo jakże wspaniałej rzeczy dokonał Herakles np.: oczyszczając stajnię Augiasza, gdzie wpadłszy na genialny pomysł wykonania zadania, za pomącą potężnych ramion przekopał przez stajnię kanał łączący dwie górskie rzeki. Jakąż pomysłowością wykazał się heros nabierając Atlasa, czy pokonując chytrze syna Posejdona i Gaji-Ziemi, potężnego Anteusza. Herakles zrozumiał wówczas, że jego przeciwnik czerpie siły dotykając stopami Ziemi, uniósł go więc w górę i w ten sposób zadał mu śmierć.

Mimo swej pozornej agresywności, nasz bohater okazywał często wielką przyjaźń i braterstwo wobec swych przyjaciół, których często ratował nawet z największych opresji
(np.: Tezeusza) .

Jednakże w działaniach Heraklesa często przejawiała się duża agresja i – jakby to nazwał współczesny psycholog – „nadpobudliwość”. Rozumiem to jego okrucieństwo podczas wykonywania prac, jednak zabicie w młodości lirą nauczyciela od muzyki uważam za znaczną przesadę.

Całe swe poświęcone wojnie życie Herkules spełniał zachcianki Eurysteusza i stawiał czoła ciężkiemu losowi. W ciężkiej służbie stracił swą młodość i przeżył wiek męski, ale za swe trudy został godnie wynagrodzony przez swego ojca Zeusa, który położył kres jego cierpieniom biorąc go do siebie na Olimp. A tam… mówi się iż pogodził się nawet z Herą.

W Heraklesie zawsze zadziwiała mnie jego uniwersalność. Żyje on wciąż wśród nas i do dziś istnieje na Ziemi wiele Herkulesowych akcentów, takich jak np.: Maczuga Herkulesa w Ojcowie, Słupy Heraklesa na Gibraltarze, czy choćby serial telewizyjny „Herkules”. Do dziś ten bohater uważany jest za wzór dla sportowców, a myślę, że także dla każdego z nas, bo choć nie możemy raczej posiąść jego siły, to możemy idąc za jego przykładem rozwijać w sobie – z wyjątkiem agresywności i okrucieństwa - wspaniałe Heraklesowe zalety: szybkość w działaniu, niezłomność, wytrwałość, oddanie i spryt.