Alina i Balladyna - porównanie.

Alina i Balladyna to postaci z dramatu Juliusza Słowackiego pt. ,,Balladyna”. Autor ukazał je opierając się na kontraście. Bohaterki, będące siostrami, różnią się zarówno charakterem jak i wyglądem, są swoimi przeciwieństwami. Obie siostry pochodzą z ludu, żyją wraz z matka(wdową) w ubogiej, leśnej chatce. Są postaciami należącymi do świata rzeczywistego i kierują się dlatego tego świata prawami.
Alina ukazana jest jako wysoka, smukła, zgrabna dziewczyna, o blond, długich włosach, która nosi warkocz, spadający jej na ramię. Ma fiołkowe oczy. W oczach Kirkora jawi się aniołem.

Jej starsza siostra – Balladyna opisana jest jako ładna, wysoka, zgrabna brunetka, o alabastrowej cerze, która długie włosy splata w warkocz.
Uroda młodszej córki jest jakby odbiciem jej charakteru. Jasność nie tylko otacza jej wygląd, ale także jej duszę. Alina jest wesoła, pogodna, szczera. Bardzo kocha matkę i siostrę. Mówi, że gdyby Kirkor ją poślubił, zabrałaby je obie ze sobą do jego zamku. Jest gotowa pokochać go. Życie w biedzie i ciężka praca nie martwią jej i nie sprawiają jej większych trudności. Przyjmuje swój los w spokoju i stara się być szczęśliwa. Jest także bardzo otwarta, dobroduszna i serdeczna dla innych. Alina jest wzorową córką i siostrą. Lubi pomagać w domu, nawet pracuje za siostrę- wynika to z jej dobroci. Troszczy się nie o siebie lecz o bliźnich. Okazuje się jednak być łatwowierna i naiwna. Jej ufność, staje się dla niej zgubą. Nie podejrzewa, że niebezpieczeństwo może zagrażać jej ze strony siostry. Nie potrafi dobrze ocenić sytuacji, charakterów, zamiarów ludzkich i przewidzieć ich działań. Jest ukazana jako niewinna i krucha istota, występnie zamordowana przez siostrę. Jest bohaterka pozytywną.
Wygląd zewnętrzny Balladyny również ma wskazywać czytelnikowi na jej charakter. Balladyna wydaje się być na początku tylko zła siostrą, leniwą, egoistyczną i psutą przez matkę, której w rzeczywistości nie kocha i nie darzy szacunkiem. Wkrótce okazuję się, że jest zazdrosna o siostrę, która traktuje jak rywalkę i darzy jedynie nienawiścią. Z czasem ujawnia się jej zbrodnicza i ciemna natura. Staje się przebiegła, uparta, silna, despotyczna i władcza. Gdy dostrzega szansę ucieczki od biedy i zdobycia władzy, zmienia się w bezwzględną, groźną kobietę, której wygórowane ambicje doprowadzają do pozbawienia moralności. Myśli jedynie o sobie. Wraz z rozwojem akcji charakter Balladyny się zmienia, staje się bardziej mroczny i występny. Autor, który opierał się na dramatach Szekspira, wzorował jej postać na wizerunku Lady Makbet. Balladynę tak samo ogarnia żądza posiadania władzy. Jej występne uczynki powoli doprowadzają ją do obłędu. Szukając malin wszędzie widzi krew. Jest to już zapowiedzią, jej przyszłej zbrodni. Trapią ja wyrzuty sumienia, wizje. Słyszy głosy ( odzywa się do niej piszczałka wierzbowa). Nawiązaniem do szekspirowskiego dramatu jest również ukazanie się Balladynie ducha Aliny. Balladyna nie kochała również Kirkora. Ślub z nim ma dla niej znaczenie tylko z tego względu, że pozwoli jej zdobyć władze i uciec od świata w którym czuje się źle. Gdy Kirkor wyjeżdża, a ona zostaje sama i piastuje władze, staje się tyranem, gnębi i prześladuje poddanych, wyrzeka się matki, która prosi ją o pomoc. Dalsze jej działania są obrazem zbrodniczych metod dążenia do władzy, po trupach pnie się do celu, nie przebiera w środkach, nie okazuje skrupułów. Gdy zostaje już całkiem sama na polu walki i nie ma już innych rywali, pragnie zacząć życie od nowa. Ma nadzieję, że jej zbrodnie nie zostaną wykryte. Obiecuje sobie się zmienić. Każe rozkuć jeńców z pęt, rozdawać codziennie jałmużnę żebrakom, a także uhonorować zwłoki Kirkora. Jej zmiana jest jednak spowodowana jedynie strachem przed wykryciem i karą. Jest zakłamana i wciąż gra. W końcu pod naciskiem ludu, domagającego się ukarania sprawców morderstw na dworze, wydaje wyrok na winnych (w rzeczywistości na samą siebie) i ginie porażona piorunem. Jest postacią negatywną.